W Mielcu nie zagrali. W Gliwicach zaczęli, ale przerwali. A w Kielcach mecz się odbył, choć nie wiadomo po co i nie wiadomo też, czy słowo „mecz” jest w ogóle adekwatne do tego, co zobaczyliśmy na stadionie Korony. Uznajmy, że w stolicy województwa świętokrzyskiego zobaczyliśmy dziś zawody w niszowej, nieznanej jeszcze szerzej dyscyplinie futbolopodobnej. Coś, co NIE MIAŁO PRAWA SIĘ ODBYĆ.
Zacznijmy od rzeczy najważniejszej: wielki szacunek dla wszystkich, którzy przetrwali te warunki atmosferyczne. Naprawdę współczuliśmy zawodnikom, gdy patrzyliśmy na gromadzący się na murawie śnieg. Bolało nas słuchanie wypowiedzi Bartosza Mrozka o zamarzniętych stopach, którą wygłosił w przerwie przed kamerą Canal+. Przez cały dzień w Kielcach trwała walka o murawę. Organizatorzy naprawdę dobrze się spisali. Na godzinę przed spotkaniem boisko wyglądało na świetnie ogarnięte (jak na tę pogodę). Gdy mecz się zaczynał, było już średnio, a pod koniec – dramatycznie.
Ale to już oczywiście nie wina organizatorów, bo to nie oni odpowiadają za to, że pada śnieg. Nasza liga jest jaka jest. Wcześnie zaczynamy, późno kończymy, dołożyliśmy sobie dwie drużyny do szesnastu, żeby nam nie było za mało meczów. Nakazujemy naszym klubom instalowanie podgrzewanych muraw i słusznie, nic tylko przyklasnąć, tylko że nawet one nie poradzą sobie przy takiej aurze. Mówiąc wprost: czasem trzeba odpuścić. W Gliwicach odpuścili. W Kielcach nie.
A to wielki błąd.
Zawsze, kiedy odwoływane są takie spotkania, pada bardzo słuszny argument o tym, że „najważniejsze jest zdrowie zawodników”. No więc gdy starcie meczopodobne jednak zostało rozegrane, musimy zapytać: czy naprawdę nie dało się uniknąć urazu Adriela Ba Louy?
Jeszcze nie wiadomo, co z Iworyjczykiem, którego forma w ostatnich tygodniach zwyżkowała, ale fakty są niezaprzeczalne: upadł na murawę bez kontaktu z rywalem (poślizgnął się na śniegu), nie był w stanie kontynuować gry, uszkodził lewy bark, przez którego kontuzję ostatnio pauzował. Czy naprawdę nie dało się tej sytuacji uniknąć? Coś by się stało, gdybyśmy przełożyli ten mecz? Czy musieliśmy grać za wszelką cenę?
Piłkarsko wyglądało to tak, jak wyglądało. Statystyki z końca meczu to jakieś anomalia. Celność podań: 53 procent do 68. Przebiegnięte kilometry: żadna z obu ekip nie wykręciła nawet stu (no bo jak przy takiej pogodzie?). Jedna wielka kopanina. Wybijanie piłki na oślep, byle nie popełnić błędu. Nieskładne akcje jedna po drugiej. Czasem zdarzyły się przebłyski, jak choćby w akcji bramkowej, gdy Velde pięknie przymierzył przy słupku (o dziwo pod koniec meczu, gdy warunki były już dramatyczne), ale to tylko krótkie migawki.
Nieźle na tej zaśnieżonej murawie wyglądał też Pereira. Zdarzyło mu się posłać kilka wrzutek w swoim stylu, których połowa ligi nie powtórzyłaby z taką regularnością nawet na równiutkim boisku. Na plus pokazali się obaj bramkarze, Dziekoński odbijał przed siebie, Mrozek fruwał, to oni mieli dziś najtrudniejsze zadanie, bo nawet nie mieli jak się rozgrzać. Te małe plusiki nie zmieniają faktu, że trudno rozmawiać o futbolu po tym czymś. Normalnie po meczu rozmawia się o piłkarzach: ten zagrał źle, ten zagrał dobrze, ale tu nie ma to absolutnie żadnego sensu. Przecież żaden z zawodników nie szkolił się do gry w takiej zamieci śnieżnej.
Ten mecz po prostu nie miał prawa się odbyć.
To stąd taka ocena dla Bartosza Frankowskiego (dwójka). To arbiter do spółki z delegatem mogli podjąć decyzję o przełożeniu spotkania. Jedni pewnie naciskali, bo ponieśli koszta organizacji wydarzenia i od rana napracowali się nad murawą. Drudzy pewnie naciskali, bo przyjechali z Poznania, więc lepiej mieć już z głowy. Ale rolą sędziego nie jest spełnianie życzeń poszczególnych zespołów, a trzeźwa ocena tego, czy da się rozegrać spotkanie w bezpiecznych warunkach. Powiecie, że na początku meczu aż tak źle to nie wyglądało? No dramatu nie było, faktycznie, ale arbiter decyduje nie tylko na podstawie tego, co widzi, lecz także musi wziąć pod uwagę prognozy. A te… No wiadomo było, że będzie sypać tak, że piłkarze będą mogli pod koniec ulepić bałwana (co zresztą zrobili).
Całe szczęście, że skończyło się tylko na jednej kontuzji. Oby niegroźnej. Zdrówka, panie Ba Loua.
Swoją drogą, to trochę memiczne, że przychodzący latem Gholizadeh miał się wykurować już za chwileczkę, już za momencik, a jego debiut w wyjściowym składzie „Kolejorza” przypadł na spotkanie w takich warunkach, że świata nie było widać. 
WIĘCEJ O SOBOCIE W EKSTRAKLASIE:
- Radomiak zmiótł rywala z planszy. Kapitalny debiut Kędziorka!
- W przegranej bitwie ze śniegiem na szczęście wygrał rozsądek
Fot. newspix.pl
