– Koniecznie, niech zmienia klub! Niech idzie gdziekolwiek, byleby grał – zawodził Franciszek Smuda, namawiając Pawła Brożka, by ten jeszcze przed Euro ruszył się z miejsca i powalczył o miejsce w składzie. Paweł słusznie posłuchał, ale okazuje się, że wpadł z deszczu pod rynnę. Opuścił Trabzonspor, grający jednym napastnikiem, strzelającym na zawołanie, to trafił do Celticu, w którym dwójka atakujących wygląda na nie do ruszenia. W efekcie – odkąd pojawił się w Szkocji, zagrał 32 minuty, a ostatnio nie usiadł nawet na ławce.
Trener Celticu, Neil Lennon to człowiek, który nie toleruje fuszerki. Bezkompromisowy twardziel. Były kapitan, który już wtedy potrafił sprawić, że w szatni w przerwie meczu robiło się cicho. – Długo rozmawialiśmy przed pierwszym treningiem. Powiedział, że na mnie liczy, ale też oczekuje ciężkiej pracy – mówił Brożek zaraz po podpisaniu kontraktu. Gdy schodził do szatni po pierwszych, ciężkich zajęciach, Lennon podszedł do niego i tylko skwitował z uśmiechem: „Welcome to Scotland!”
To banał, ale go napiszemy: sytuacja Brożka jest niewesoła.
Jeśli prześledzimy szkockie media, dojdziemy do wniosku, że miejscowi mają go w poważaniu. Na zasadzie: „nie gra? Trudno, widocznie są lepsi.” Celtic ma ogromną przewagę w tabeli, serię dwudziestu meczów bez porażki, w których strzela najwięcej goli, więc dziennikarze nie wywierają na trenerze dodatkowej presji. Nie wypytują – a co z tym Polakiem?
Inaczej do sprawy podchodzą kibice, zdziwieni polityką klubu. Po co ktoś go wypożyczał, skoro teraz nie daje mu szansy? – pytają, bo tak naprawdę nie mieli się przecież jeszcze okazji przekonać, ile ten Polak potrafi. – Lennon robi zmiany za późno. Minął miesiąc, a Brożek wszedł na boisko dwa razy i to na piętnaście minut – pisze jeden z fanów na forum klubowym. – Remisowaliśmy 1:1 z Aberdeen. Hooper grał beznadziejnie, a i tak wszedł za niego Cha, a nie Brożek – dorzuca kolejny.
Lennon na nieurodzaj w ataku nie może jednak narzekać. Gary Hooper to najlepszy strzelec nie tylko w zespole, ale w całej lidze z bilansem 16 goli i 6 asyst. W niemal każdym meczu w wyjściowym składzie gra też Anthony Stokes, mający na koncie 11 trafień i 10 asyst. Obaj wydają się nie do ruszenia, a co gorsza dla Brożka, jest jeszcze Georgios Samaras, wprawdzie najczęściej wystawiany na skrzydle, ale również mający pojęcie o grze na szpicy.
Brożek nie jest dziś nawet pierwszym napastnikiem do wejścia z ławki. W ostatnich spotkaniach, w zależności od potrzeby i wyniku, Lennon wpuszczał za Hoopera i Stokesa nawet czterech różnych piłkarzy. Brożek zadebiutował 8. lutego i już w pierwszych minutach mógł strzelić gola, ale zamiast uderzać, szukał podania i zmarnował szansę. Przed kilkoma dniami zagrał w sparingu z Malmoe, w którym trener Szkotów wystawił zmienników. Efekt – 60 minut bez gola. Asystent Lennona pokusił się o ocenę spotkania, wyróżniając kilku piłkarzy, ale o Brożku nie powiedział słowa.
Jego sytuacja wygląda więc kiepsko nie tylko w perspektywie definitywnego transferu (Celtic musiałby dopłacić 650 tysięcy funtów), ale przede wszystkim w kontekście gry w kadrze. Lennon ponoć obiecał Brożkowi szansę, bo chce mu pomóc w wyjeździe na Euro – tak brzmi wersja oficjalna.
Pytanie: co z tą szansą? Jak nie teraz, to kiedy?
Celtic ma przecież 21 punktów przewagi w tabeli! Komfort, jaki aż trudno było przewidzieć, a przed sobą tylko prestiżowy mecz z Rangersami, niemal zapewnione mistrzostwo kraju (zostały trzy mecze sezonu zasadniczego i pięć meczów w grupie mistrzowskiej) i walkę o dublet, jaki może zaliczyć zdobywając Puchar Szkocji.
Mogłoby się wydawać, że sytuacja już dziś jest idealna, by próbować zmienników. Ale nie – Lennon zapowiada, ze da szansę Brożkowi, gdy Celtic zapewni sobie mistrzostwo. W kuluarach słychać, że nie ma do niego żadnych pozasportowych zastrzeżeń. Po prostu przegrywa rywalizację sportową.
PAWEŁ MUZYKA
