Zambia najlepsza w Afryce. Sędzia mógł wypaczyć wynik…

Wygrała drużyna, która przy „herosach” z Wybrzeża Kości Słoniowej, przy tych wszystkich gwiazdach – Drogbie, Toure, Gervinho – sprawiała wrażenie gromadki swojskich chłopaków, którym ta prosta gra sprawia autentyczną przyjemność, którzy bardzo chcą osiągnąć sukces, a takim aż chce się kibicować. To właśnie w zespole Zambii było czuć klimat i jedność, na pewno coś więcej niż tylko umiejętności piłkarskie.
Symboliczne były ostatnie minuty przed przypieczętowaniem sukcesu. Rzuty karne. Cała drużyna na klęczkach, jakieś ciche śpiewy albo wręcz modlitwy o pozytywny wynik. Na koniec ostatnia jedenastka, triumf w turnieju i znów fajne obrazki – feta wspólnie z trenerem, Francuzem, którego tych dwudziestu trzech zawodników zaakceptowało od A do Z i przez całą imprezę widziało w nim szefa.

Podwójnie przegranym może czuć się Didier Drogba. Po raz drugi w turnieju spudłował karnego i zaprzepaścił szansę historycznej wygranej. A jednocześnie, na własne życzenie, zatrzymał się w klasyfikacji strzelców, którą w tegorocznej edycji aż siedmiu zawodników kończy z zaledwie trzema golami na koncie.

Wybrzeże w finale zawiodło. Przegrało, choć Boubacar Barry paradoksalnie w całym turnieju, aż do decydującego konkursu karnych, nie puścił ani jednego gola. W dogrywce mecz mógł rozstrzygnąć Felix Katongo, ale trafił w słupek z idealnej pozycji. Później wszystko mogło skończyć się szybko w rzutach karnych, gdyby nie sędzia i jego decyzja o powtórzeniu jedenastki obronionej przez bramkarza Zambii. Można się spierać czy decyzja błędna – naszym zdaniem tak, niesłuszna, zbyt „czepialska” i drobiazgowa.

I choćby dlatego dobrze się stało, że to Zambia wygrała ten turniej. Bo gdyby później nie pomylili się jeszcze Gervinho i Toure, Puchar Narodów Afryki zakończyłby się tylko kontrowersją i nieprzyjemnym smrodem.

PM