Ireneusz Jeleń notorycznie nas zadziwia. Czasami mamy wrażenie, że to jedyny polski piłkarz, który gra… lepiej niż potrafi. To znaczy jest bardzo wielu, którzy grają gorzej niż potrafią, bo zjada ich trema, albo w czasie gry nie wpadają na odpowiednie pomysły rozwiązania akcji, albo też permanentnie czują dyskomfort fizyczny lub psychiczny. Natomiast Jeleń… Jeleń ciągle robi coś jakby ponad miarę, na 110 procent. Przecież ten zawodnik nigdy nie wyrastał jakoś szczególnie ponad polską ligę. To nie był jeden z tych, o których pisano: niech szybko wyjeżdża z Polski, bo się całkiem zmarnuje.
Jeśli kimś się zachwycano, to raczej Ł»urawskim, Frankowskim, albo przez moment Niedzielanem czy Saganowskim, a dziś Jeleń może z politowaniem patrzeć na zagraniczne wyczyny tamtych napastników. Jako jedyny polski ofensywny zawodnik po wyjeździe z kraju zamiast zrobić trzy kroki w tył, zrobił dwa w przód. I zamiast być coraz gorszym, w najlepszym razie ciągle takim samym, rozwija się.
To jest prosty chłopak, może on po prostu jako jedyny potrafił się skupić tylko na piłce? Nie na dziewczynach, samochodach, interesach, giełdach, nieruchomościach, wakacjach… Po prostu robi jedyną rzecz, o jakiej ma pojęcie – gra. A może my bredzimy od rzeczy, ale po prostu zastanawiamy się, z czego wynika to, że akurat Jeleń robi zagraniczną karierę, zamiast wracać z podkulonym ogonem?
Dzis Irek zapewnił awans do Ligi Mistrzów Auxerre. Zobaczcie tego kapitalnego gola:
