Hiszpania wraca do normalności?

Nie taka ta liga straszna, jak wszyscy – w tym my – ją malowali. Na szczęście – piszemy to z pełną premedytacją – Real i Barcelona zaczęły gubić punkty ze słabszymi przeciwnikami. I dobrze, bo nie chcemy drugiej Szkocji, a początek sezonu w La Liga właśnie na to wskazywał. 6:0 Realu z Saragossą, 5:0 Barcelony z Villarrealem… Podnoszono larum, że trzeba coś zrobić, że liga umiera. Nie, nie umiera. Ma się całkiem dobrze.
Pierwsze gromy na wielką dwójkę spadły już w trzeciej kolejce, kiedy Barca zremisowała 2:2 z Sociedad. Podopieczni Guardioli grali dużo lepiej, ale dwie akcje przeciwników okazały się zabójcze. Śmiał się w tym czasie Real, który nie bez trudu ograł Getafe, a kolejkę później, kiedy Blaugrana znokautowała Osasunę, w kompromitujący sposób dostał w łeb od Levante. Na tym nie koniec. Wczoraj Barcelona zremisowała z Valencią, a „Królewscy” z Racingiem Santander. Co się dzieje z tymi klubami? Dlaczego nie potrafią ustabilizować swojej formy?

We wczorajszym starciu z nieporównywalnie słabszym przeciwnikiem Real oddał zaledwie dwa strzały na bramkę, mimo że miał miażdżącą przewagę w posiadaniu piłki (71% do 29%) i w ilości celnych podań (536 do 147!). Liczby imponujące, ale, jakby to powiedział trener Lenczyk, Ronaldo i spółka kopali się z koniem.

– Brakowało nam dynamiki, która jest dla nas czymś codziennym – szukał przyczyn porażki Jose Mourinho. – Przez ostatnie 200 minut strzeliliśmy zaledwie jednego gola, z Dinamem Zagrzeb. To nie jest normalne – narzekał „Mou”. A dziennikarze „Marki” podkreślali, że ostatnie wyczyny jego podopiecznych to równia pochyła. Od Getafe, przez Dinamo, Levante, aż po Racing. Zero wyniku (z wyjątkiem Getafe), zero gry.

– Ten sport jest pełen niespodzianek. Rywale nie oddadzą nam meczu ot tak – powiedział dyrektor sportowy Realu, Miguel Pardeza. Zdruzgotani piłkarze tymczasem narzekali, że nie przedstawiają właściwego wizerunku tego klubu. Do szatni udał się nawet Florentino Perez, żeby dać zjebkę pocieszyć zespół i trenera.

Bo pocieszać jest za co… To najgorszy początek sezonu Realu od czasów Wanderleia Luxemburgo, czyli od sezonu 2005/06. Co ciekawe, aż 70% głosujących w ankiecie dziennika „AS” winę za niepowodzenia drużyny zrzuca na Mourinho, który od akcji z Pito Tito Villanovą wyraźnie zaczął tracić zaufanie kibiców.

Skrót meczu z Santander:

Sprawę zawaliła też nie po raz pierwszy Barcelona, od której wymaga się zwycięstw bezwzględnie w każdym meczu. Niezależnie czy gra z Osasuną, Milanem, czy z Valencią. Piłkarze na tym poziomie nie mogą sobie pozwalać na głupie remisy, bo jak słusznie zauważył przed sezonem Cristiano Ronaldo, każda utrata punktów może zabrać mistrzostwo. Niby to banał, ale nie przewidujemy na koniec sezonu dużych różnic w tabeli między Barcą a Realem.

Liczbowo przewaga Dumy Katalonii nad Valencią była imponująca (jak Realu nad Santander):
– posiadanie piłki – 63% do 37%
– celne podania – 546 do 297.

I co z tego…

– Barca pokazała, że nie zawsze wiatr wieje na jej korzyść. Ta drużyna też potrafi cierpieć – zaznacza Fernando Alvarez, dziennikarz „Marki”. Cierpi, ale – choć słabe to pocieszenie – po pięknym meczu. Sam trener Valencii, Unai Emery, podkreślał, że dla kibiców spektakl był wyborny. A Pep Guardiola tłumaczył dziennikarzom, że jest usatysfakcjonwoany, a oni nie zdają sobie oni sprawy, jak trudne są takie mecze.

Dziennikarze katalońskiego „Sportu” porównali „punkt mistrza” do „punkciku żalu”. Chyba nie musimy tłumaczyć. Wystarczy rzut oka na okładkę.

Noty Barcelony z tego samego dziennika:

I skrót meczu:

TOMASZ ĆWIÄ„KAŁA

JEŚLI CHCESZ NAPISAĆ SWÓJ TEKST O LIDZE ZAGRANICZNEJ, WYŚLIJ MAILA. DLA NAJLEPSZYCH NAGRODY PIENIĘŁ»NE!

[email protected]
[email protected]
[email protected]
[email protected]