Gdy wychodzę na ulicę w Szwajcarii, nie widzę na każdym kroku reklamy z piłkarzami. Tu reklamy kręci się dopiero, gdy coś się osiągnie. Ludzie nie wiedzą, jakiej marki makaron je selekcjoner. Jest optymizm, ludzie się cieszą, ale nie jest tak, że o niczym innym przez miesiąc się nie mówi. Podchodzi się do drużyny bardzo realistycznie. Jeśli pokona Szwedów i rzeczywiście dojdzie do ćwierćfinału, wtedy można ją pochwalić – mówi Ryszard Komornicki w dzisiejszym wydaniu Przeglądu Sportowego. Zapraszamy na przegląd prasy.
SUPER EXPRESS
Rozmówka z Arkadiuszem Malarzem o fenomenie Stanisława Czerczesowa.
Na czym polega fenomen Stanisława Czerczesowa?
Jeżeli trener widzi, że podczas zajęć dajesz z siebie sto procent, jesteś wobec niego fair, to odpłaci ci tym samym. Jest bardzo naturalnym, normalnym człowiekiem. Nigdy nie gra. Ostatnio bardzo się zdenerwował, że zgodnie z wymogami FIFA musiał zdjąć smyczkę Legii. I nie nosił jej na pokaz, tylko z przywiązania do barw klubowych. Tak samo jest z pokazywaną przez niego eLką. On robi to, co czuje. Po odpadnięciu naszych ze względu na niego kibicuję Rosji. Nic się nie zmienił. Po każdym meczu odpisuje mi na esemesy, pozostajemy w kontakcie.
PRZEGLĄD SPORTOWY
Pomijamy pomeczówki, przenosimy się od razu do tekstu o hiszpańskiej katastrofie.
Fin de ciclo – to zdanie pada dziś w Hiszpanii częściej, niż kiedykolwiek wcześniej. To koniec złotej ery La Roja. – W niedzielę umarło najlepsze w historii pokolenie hiszpańskich piłkarzy – ocenił Argentyńczyk Jorge Valdano, mistrz świata z 1986 roku.
– Kończy się dla mnie cudowny okres, ale jedno jest pewne. To nie było idealne pożegnanie – przyznał Andres Iniesta, dla którego było to ostatnie spotkanie w narodowych barwach. Z kadrą rozstać się może wielu zawodników, na czele z Davidem Silvą czy Gerardem Pique. Na tego ostatniego spadło bardzo dużo krytyki.
Yerry Mina w końcu jest w miejscu, o którym marzył od dziecka.
Środkowych obrońców Barcelony Gerarda Pique i Samuela Umtitiego w Rosji połączyło to, że obaj głupio zawinili przy rzutach karnych po ewidentnych zagraniach ręką, nie zostawiając sędziom żadnego pola do interpretacji. Dla tego pierwszego, zresztą tak jak Leo Messiego, niespodziewanie mundial już się zakończył. Za to zachwyca jego zmiennik, który wiosną był w klubie rezerwowym i zagrał w zaledwie pięciu ligowych meczach. Yerry Mina z niedocenianego piłkarza błyskawicznie stał się bohaterem Kolumbii.
Szwecja zwariowała na punkcie reprezentacji. Prawie tak, jak 60 lat temu, kiedy została wicemistrzem świata.
Z oficjalnej kroniki Kieler Woche, regat żeglarskich odbywających się corocznie w Kilonii, można dowiedzieć się, że dzięki udziałowi norweskiego premiera Einara Gerhardsena w zawodach w 1958 roku przyjacielskie stosunki RFN z państwami skandynawskimi zostały wzmocnione. Oficjalna kronika milczy natomiast, jak wpłynęło na nie powitanie wyzwiskami szwedzkiego dziecięcego zespołu muzycznego przez widzów regat.
Wiadomo za to, że na pokazach konnych w Akwizgranie zerwano z masztu niebieską flagę z żółtym krzyżem., w samochodach ze szwedzkimi numerami przebijano opony, a na stacjach benzynowych Svenssonom odmawiano obsługi.
Ryszard Komornicki opowiada o nastrojach u Szwajcarów.
Gdy wychodzę na ulicę, nie widzę na każdym kroku reklamy z piłkarzami. Tu reklamy kręci się dopiero, gdy coś się osiągnie. Ludzie nie wiedzą, jakiej marki makaron je selekcjoner. Jest optymizm, ludzie się cieszą, ale nie jest tak, że o niczym innym przez miesiąc się nie mówi. Podchodzi się do drużyny bardzo realistycznie. Jeśli pokona Szwedów i rzeczywiście dojdzie do ćwierćfinału, wtedy można ją pochwalić i zgotować jej królewskie przyjęcie, ale na razie nie ma powodu. Po wyjściu z grupy zwracano uwagę na przeciętny styl, w jakim tego dokonano. Przed mistrzostwami nikt z rządu nie odwiedzał piłkarzy i nie kazał się fotografować z zawodnikami.
Dalej wywiad z Hildeberto, który – uwaga – obiecuje, że nie powtórzy starych błędów. Cóż – przekonany się.
Lech sprowadził pomocnika. Zawodnikiem Kolejorza został Pedro Tiba. Teraz kibice z niecierpliwością czekają na Carlitosa.
GAZETA WYBORCZA
Jak Rosja kocha futbol.
Teraz, gdy po triumfie nad Hiszpanią reprezentację wystrzeliło na ćwierćfinałową orbitę, rodacy na jej punkcie zbzikowali. Choć generalnie łączy ich z piłką nożną zbzikowany związek.
Najszczersze osłupienia podczas mundialu ujrzałem na twarzy pana Wiaczesława, przygodnego znajomego z pociągu, gdy wyjawiłem mu, że w Polsce nigdy nie widziałem dziecka ślizgającego się po lodzie z kijem hokejowym w rękach. – Jak to nigdy? Przecież wy też macie zimę, może nie taką srogą, ale jednak – kręcił głową.
(…) Obaj nie wiedzieliśmy jeszcze wtedy, że nazajutrz gospodarze spłatają nielekkiego figla całemu światu i wyproszą z mundialu Hiszpanię.
Fot. NewsPix.pl
