Po trzech kolejkach można było zacząć się zastanawiać, czy Piast Gliwice tradycyjnie nie będzie się męczył jesienią, by dopiero wiosną nabrać rozpędu. Jeden gol z rzutu karnego i tylko dwa zdobyte punkty nikomu nie mogły zaimponować, zwłaszcza że tydzień temu przeciwko Górnikowi Zabrze gliwiczanie w ofensywie zaprezentowali się koszmarnie. Dziś jednak pokazali, że już teraz są w stanie wiele zwojować w Ekstraklasie. Raków Częstochowa został pokonany własną bronią.
Jasne, mistrzowie Polski nie wystawili najsilniejszego składu i pewnie przynajmniej trochę myśleli już o rewanżu na Cyprze. Mimo to pokonanie ich przede wszystkim dzięki narzuceniu bardzo wysokiej intensywności i świetnej grze pressingiem, co przeważnie było właśnie jednym z największych atutów Rakowa, pozostaje wielkim wyczynem. A właśnie to zrobili podopieczni Aleksandara Vukovicia.
Piast Gliwice – Raków 2:1. Całkowita dominacja w pierwszej połowie
Piłkarze gospodarzy biegali jak króliczki Duracella, które dodatkowo poraził piorun. Raków przed przerwą został całkowicie zdominowany i chwilami nie wiedział, co się dzieje. Nie stworzył żadnej sytuacji, nie oddał żadnego strzału, a od pewnego momentu praktycznie nie potrafił opuścić własnej połowy. Grający w środku Lederman i Berggren szybko otrzymali żółte kartki, więc tym bardziej musieli się pilnować. Występujący na wahadłach Plavsić i Sorescu musieli się skupić na defensywie, co też różnie im wychodziło. Plavsić zanotował kilka prostych i groźnych strat, miał problem, żeby zrozumieć się z kolegami. Z kolei nie będący najbardziej mobilnymi zawodnikami Kittel i Nowak mogli jedynie podawać do tyłu lub w poprzek. W efekcie Łukasz Zwoliński z przodu był spisany na straty.
Kittel w drugim ligowym meczu z rzędu nie istniał na boisku. Eksperci od niemieckiego futbolu zaznaczali, że często potrafił on znikać w trakcie meczów, by nagle błysnąć i dlatego miał tak mocną pozycję w Hamburgu, ale na polskiej ziemi jak na razie poza golem na 3:2 z Karabachem nie zaprezentował nam ani jednego ciekawszego momentu.
Vuković wiedział, że aby zdominować Raków, będzie potrzebował przede wszystkim piłkarzy mocno biegających, dlatego Kądzior i Kirejczyk wylądowali na ławce. Przydali się w doliczonym czasie przy rzucie rożnym – Kirejczyk wszedł tuż przed jego wykonaniem – i z pomocą pechowego Arsenicia wypracowali zwycięskiego gola. Młody napastnik Piasta ciągle czeka na premierowe trafienie w Ekstraklasie, ale dziś chyba mimo to humor będzie mu dopisywał. Wszedł na dwie minuty i bardzo się przydał.
Imponujący Tomasiewicz
Wyjściowe założenia Vukovicia zdawały egzamin, do pełni szczęścia brakowało tylko (albo aż) jakości w ostatniej fazie ataków. Felix raz stanął przed szansą, ale w ostatniej chwili zatrzymał go Arsenić. Oprócz tego goście tradycyjnie dobrze bronili swojego pola karnego. A skoro tak, pozostawało próbować z dalszej odległości i wszędobylski Tomasiewicz dwukrotnie zatrudnił Vladana Kovacevicia. Bramkarz “Medalików” zaimponował szczególnie przy drugim strzale. “Skubaniec” w bramce, jak określił go sam Tomasiewicz przed kamerami C+, utrzymywał swój zespół przy życiu.
Dawid Szwarga nie miał wyjścia i stopniowo wpuszczał najlepszych z ławki, dlatego druga połowa miała już trochę inny przebieg. I tak jednak na pierwsze sensowne uderzenie Rakowa czekaliśmy aż do 65. minuty (!). Niedługo potem Piast objął prowadzenie, otrzymując rzut karny po nierozważnym wślizgu debiutującego w częstochowskich barwach Adnana Kovacevicia, który “zabrał” ze sobą Felixa. W sumie byliśmy zaskoczeni, że Tomasz Musiał aż tak długo analizował tę sytuację na powtórkach.
Raków wyrównał dość niespodziewanie – Koczerhin świetnie strzelił sytuacyjnie – i wreszcie zyskał wyraźną przewagę. Mogło się wydawać, że Piast już do końca pozostanie w defensywie, że zaczyna brakować mu sił. Tym bardziej brawa dla gospodarzy, że w samej końcówce znów oddalili grę od własnej połowy, przycisnęli i zadali decydujący cios. Całościowo szczególnie zaimponował Tomasiewicz: dwa bardzo groźne strzały, podanie do Felixa w akcji na karnego, potencjalna asysta po błędzie Kovacevicia (bramkarza) przy rozegraniu, gdy niecelnie uderzał Felix i mnóstwo, mnóstwo energiczności w grze, z której zresztą słynie. Zasłużona “ósemka”.
W Rakowie zaczynają się przekonywać, jak wielkim wyzwaniem będzie łączenie frontu pucharowego z frontem krajowym. Już z Wartą było ciężko, w Gliwicach były męczarnie, a kolejni ligowi przeciwnicy przecież wyciągną z tego wnioski. Na razie jednak najważniejsze, żeby drużyna Dawida Szwargi nie zawiodła w Limassol. Później będzie się martwić Ekstraklasą.
CZYTAJ WIĘCEJ O POLSKIEJ PIŁCE:
- Kowal: Dalej jesteśmy mistrzami europejskich pucharów, czy już nie?
- Bramkarz, czyli długodystansowiec. Czy da się wyjechać z Polski na jedynkę?
- Niemczycki: – Wzbudziłem szok w Fortunie. W mediach też zrobiłem trochę szumu
Fot. Newspix
