Reklama

Nudna Legia, słabiutki Śląsk. Jeżeli ktoś usnął, w pełni go rozumiemy

Jakub Radomski

Autor:Jakub Radomski

21 kwietnia 2024, 19:29 • 4 min czytania 68 komentarzy

Nie zdziwimy się, jeśli kibice Legii niedługo zaczną tęsknić za Kostą Runjaiciem. Po zatrudnieniu Goncalo Feio zespół z Warszawy miał dostać nowy impuls, tymczasem w meczu ze Śląskiem obejrzeliśmy nudną i przewidywalną drużynę, która nie potrafiła strzelić gola. Legia nie przegrała, bo miała szczęście, że zmierzyła się z drugim najgorszym zespołem ligi w 2024 roku, który przed tą kolejką był wiceliderem. Takie rzeczy tylko w polskiej ekstraklasie. Jeżeli chcecie, żeby ktoś w waszym otoczeniu usnął, recepta jest prosta – puśćcie mu ten bezbramkowy remis bezbarwnej Legii ze słabiutkim Śląskiem. 

Nudna Legia, słabiutki Śląsk. Jeżeli ktoś usnął, w pełni go rozumiemy

Feio mówił przed meczem, że Legia nie ma już nic do stracenia, a wiele do zyskania. Deklarował grę o zwycięstwo. Jacek Magiera wciąż mówi wprost o walce Śląska o mistrzostwo Polski. Obaj na Łazienkowskiej wystawili po dwóch napastników. Oba zespoły, zwłaszcza po zwycięstwach Jagiellonii i Lecha, powinny myśleć o zgarnięciu trzech punktów. Tymczasem, zwłaszcza w pierwszej połowie, skupiły się na tym, by nie zrobić sobie krzywdy. W meczu, który miał elektryzować kibiców, emocji przez długi czas było tyle, co kot napłakał. A jeśli już mowa o kotach, tak pierwszą połowę trafnie podsumował Wojciech Kowalczyk:

Pretensje napastników

Doceniamy pracę w Śląsku Jacka Magiery i uważamy go za bardzo dobrego trenera, ale jego słowa o walce o mistrzostwo brzmią nieco absurdalnie, gdy przed meczem spojrzało się na tabelę Ekstraklasy za sam 2024 rok. Śląsk zajmował w niej przedostatnie miejsce, tylko za Ruchem Chorzów. W 10 meczach tylko dwa razy wygrał i doznał aż czterech porażek. Dziś pewnie też dostałby w łeb, gdyby trafił na kogoś silniejszego i bardziej odważnego niż Legia.

Reklama

Nie wiemy dokładnie, co kieruje Magierą, że wystawił w pierwszym składzie Patryka Klimalę. Próbujemy przypomnieć sobie jakiś naprawdę dobry występ napastnika po przyjściu do Śląska z ogarniętego wojną Izraela, chociaż jeden, i… nie udaje nam się. W meczu z Legią Klimala najpierw zaczął prowokować Josue, a później wyróżniał się głównie wzajemnymi pretensjami z Erikiem Exposito. Wydaje nam się, że dwójka napastników wychodzi na mecz głównie po to, żeby ze sobą współpracować, a nie nieustannie, wyrażając złość, machać w swoją stronę rękami. Cóż, dziś w Śląsku wyglądało to nieco inaczej.

Zachowawcza Legia

Legia przyzwyczaiła w ostatnich meczach kibiców do tego, że nieźle, dość odważnie gra w pierwszej połowie, strzela w niej gola, a w drugiej daje się zepchnąć do obrony i traci prowadzenie. Dokładnie tak przebiegały jej spotkania z Jagiellonią (1:1) i na wyjeździe z Rakowem (1:1). Tym razem było trochę inaczej. Legia dość stabilnie broniła, ale z przodu była ospała. W pierwszej połowie, jeżeli coś tworzyła, to głównie dzięki nieszablonowości Josue, który często podawał w nieoczywisty sposób, zewnętrzną częścią stopy. Parę razy zagrożenie tworzył Marc Gual, a to strzelając zza pola karnego, a to wykładając piłkę Jurgenowi Elitimowi. Gdzie w pojedynkach jeden na jeden byli wahadłowi? Dobre pytanie. Grę do przodu Pawła Wszołka i Dominika Kuna można by podsumować nazwą popularnego programu: “Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie”.

W drugiej połowie Legia trochę mocniej ruszyła do przodu. Gual trafił w poprzeczkę, próbował dwa razy Pekhart, który niedługo później opuścił boisko z kontuzją. Ale to by było na tyle. Później wszystko wróciło do smutnej normy, której symbolem była sytuacja z 63. minuty – Paweł Wszołek dostał piłkę, ale zamiast dośrodkować, kopnął się w czoło. Tak, dosłownie. W Śląsku przez chwilę  w piłkę zaczął grać Klimala, ale gdy doszedł do niezłej pozycji, to uderzył niecelnie. Myślicie, że ktoś w ostatnich minutach ruszył wyraźnie do przodu? A skąd, tempo dalej było jak w meczu oldbojów. Legia mogła wygrać, ale problem polegał na tym, że w doliczonym czasie gry w niezłej sytuacji znalazł się Maciej Rosołek, który nie zachował się najlepiej po świetnym dośrodkowaniu Josue. Śląsk odpowiedział niezłym strzałem Mateusza Żukowskiego, który obronił Dominik Hładun.

Wiecie, co jest najlepsze? Że Śląsk, mimo tego, co dzisiaj pokazał, i jak punktuje od dłuższego czasu, dalej może mówić o grze o mistrzostwo Polski. Kuriozalny jest ten sezon, naprawdę.

Fot. Newspix.pl 

Reklama

WIĘCEJ O LEGII NA WESZŁO: 

Bardziej niż to, kto wygrał jakiś mecz, interesują go w sporcie ludzkie historie. Najlepiej czuje się w dużych formach: wywiadach i reportażach. Interesuje się różnymi dyscyplinami, ale najbardziej piłką nożną, siatkówką, lekkoatletyką i skokami narciarskimi. W wolnym czasie chodzi po górach, lubi czytać o historiach himalaistów oraz je opisywać. Wcześniej przez ponad 10 lat pracował w „Przeglądzie Sportowym” i Onecie, a zaczynał w serwisie naTemat.pl.

Rozwiń

Najnowsze

Ekstraklasa

Trela: Licencyjna fikcja. Ale czy z luzowaniem dostępu do zawodu trenera należy walczyć?

Michał Trela
2
Trela: Licencyjna fikcja. Ale czy z luzowaniem dostępu do zawodu trenera należy walczyć?
Boks

Usykowi może brakować centymetrów, ale nie pięściarskiej klasy [KOMENTARZ]

Szymon Szczepanik
6
Usykowi może brakować centymetrów, ale nie pięściarskiej klasy [KOMENTARZ]

Ekstraklasa

Ekstraklasa

Trela: Licencyjna fikcja. Ale czy z luzowaniem dostępu do zawodu trenera należy walczyć?

Michał Trela
2
Trela: Licencyjna fikcja. Ale czy z luzowaniem dostępu do zawodu trenera należy walczyć?
Boks

Usykowi może brakować centymetrów, ale nie pięściarskiej klasy [KOMENTARZ]

Szymon Szczepanik
6
Usykowi może brakować centymetrów, ale nie pięściarskiej klasy [KOMENTARZ]

Komentarze

68 komentarzy

Loading...