Rynek transferowy przypomina często ruletkę. Najlepsze CV, czyste piłkarskie umiejętności, dwóch kumpli w nowej drużynie? I tak zawodnik może nie odpalić z tysiąca różnych powodów. Jednym z nim są kontuzje, rutyna życia piłkarza. CSKA znalazło sposób, by się zabezpieczyć przed taką ewentualnością.
O co chodzi? O Abela Hernandeza, piłkarza konkretnego, który strzelał i w Palermo, i w Hull, i dla urugwajskiej kadry. Zawodnik fajny, kto wie, widzielibyśmy go może nawet w Ekstraklasie. Hernandez, który prawie cały zeszły sezon stracił przez problemy ze ścięgnem Achillesa, podpisał latem 2018 trzyletni, intratny kontrakt z moskiewskim gigantem. Hajs porządny, może byśmy się skusili: początkowo miało być 2,5 mln euro rocznie, ale po problemach na badaniach strony dogadały się na 1,3 mln plus 500 tys. ewentualnego bonusu.
Obcięcie kwoty o połowę stawiało znaki zapytania nad celowością transferu. Ale CSKA zagrało też w otwarte karty: Nie ma granka, nie ma sianka. A przynajmniej jest go zauważalnie mniej.
Jeśli więc Hernandez rozegra mniej niż połowę możliwych spotkań, jego płaca zostanie automatycznie obcięta o 30%. Oprócz tego CSKA ma prawo zerwać trzyletnią umowę, jeśli piłkarz nabawi się poważnej kontuzji. W ten sposób CSKA chce uniknąć wydatków, które kilka lat temu klub poniósł w przypadku Marka Gonzaleza, który w Moskwie więcej się leczył, niż grał.
No i w Moskwie się nie pomylili, bo Hernandez jak na razie głównie się leczy. Wypadł przez kontuzję biodra na półtora miesiąca, a w weekend doznał kolejnego urazu tuż po pojawieniu się na murawie.
Poszkodowany na pewno nie jest, przymierać głodem nie będzie. Ryzyko zostało zminimalizowane, zasady były jasne i uczciwe. Takie zapisy w umowach mogą stać się niebawem codziennością, z korzyścią dla wszystkich. Powiecie, że nie dla piłkarzy? Częściej ktoś w ogóle nie chce zatrudnić zawodnika, na którego pada cień dużego ryzyka kontuzji. A tak o szansę będzie łatwiej.
Grafika: Wikipedia
