Takiego transferu jeszcze chyba w Polsce nie mieliśmy. 20-letni Bonyanga Ituku Owe podpisał dziś kontrakt z A-klasowym KTS-em Weszło, choć w ubiegłym sezonie reprezentował barwy klubu występującego w afrykańskiej Lidze Mistrzów. TP Mazembe, kongijski hegemon, który w sezonie 2018/19 dotarł do półfinału najbardziej prestiżowych rozgrywek Czarnego Lądu. KTS Weszło, które idzie po awans do okręgówki. Chciałoby się zapytać: jak tego dokonaliśmy?
Nie ma sensu dorabiać teorii: dobre uczynki do nas wróciły.
Owe skontaktował się z „naszym” Fundambu, kolegą z kadry U-20 i zapytał: – Czy dobrym pomysłem byłoby pójść twoją ścieżką?
Odpowiedzi możecie się już domyślać. Później sprawy potoczyły się bardzo szybko.
Bez historii z Fundambu, któremu – nie ma co się czarować – odmieniliśmy życie, transfer Bonyangi nie byłby możliwy. 20-latek, który jeszcze w styczniu ubiegłego roku był postrzegany jako istotne zabezpieczenie na przyszłość jednego z najsilniejszych afrykańskich klubów. 20-latek, który – wedle słów osób obserwujących grę każdego z nich – może szybko nie tylko zagrać w naszej ekstraklasie, ale i szybko z niej wyjechać. 20-latek, którego Mazembe nie podpisało jako jednego z wielu juniorów, ale potencjalną przyszłą gwiazdę.
Jego przyjście potwierdza strategię naszego klubu, polegającą na dużym zaufaniu do najlepszych młodych piłkarzy i z Konga, i z zagranicznych klubów.
Tak reklamowała jego transfer oficjalna strona klubu, gdzieś pomiędzy newsami dotyczącymi kolejnych wygranych meczów w rozgrywkach krajowych i kontynentalnych. Kontrakt na 5 lat, ogromne oczekiwania, a przy tym świadectwo wielkości TP Mazembe. Owe przychodził tam przecież z Angoli, gdzie jeszcze nie zdążył do końca rozpakować walizek. W pierwszym klubie ledwie zdążył zadebiutować, po 5 spotkaniach z 2 asystami przechwycił go Sporting Cabinda. Tam zagrał 18 meczów, strzelił 2 gole, dorzucił 5 asyst, przy czym tak czarował, że trudno było nie zwrócić na niego uwagi.
Czym jest TP Mazembe dla młodego Kongijczyka? Gdybyśmy mieli to jakoś zestawiać – to chyba taki Juventus dla młodego Włocha.
17 krajowych mistrzostw, z czego aż dwanaście po 2000 roku. Zwycięzcy Afrykańskiej Ligi Mistrzów w 2009, 2010 i 2015 roku. Finaliści Klubowych Mistrzostw Świata przed dziesięcioma laty, gdy zmierzyli się o puchar z samym Interem Mediolan. W ubiegłym sezonie raz jeszcze dotarli bardzo daleko w kontynentalnych rozgrywkach – przegrali dopiero w półfinale, z Esperance Tunis, późniejszym triumfatorem. W lidze? 27 zwycięstw, 2 remisy, 1 porażka i pewny tytuł, ponad 80 strzelonych goli przy 11 straconych. Mazembe jest dominatorem, pożera cały kraj, finansowo, sportowo i organizacyjnie kasuje całą konkurencję.
Stadion na 18 tysięcy widzów, spora grupa kibiców, dość… barwnych i roztańczonych.
Co się stało, że nasz nowy nabytek nie zdołał zadebiutować w Afrykańskiej Lidze Mistrzów, gdzie Mazembe gra pierwszym garniturem? Brak zaufania, mylna ocena jego umiejętności i potencjału? Nie chcemy wyrokować, bo to dopiero 20-letni chłopak. Fakty są takie, że w styczniu 2019 roku podpisywał kontrakt jako jeden z najbardziej obiecujących zawodników ofensywnych w lidze angolskiej, a już w listopadzie rozwiązał wieloletnią umowę z hegemonem. Na tyle na ile można ufać kibicom – narzekali oni przede wszystkim na politykę klubu, który nie daje odpowiedniej liczby szans młodym piłkarzom, za to ściąga ich wielu, wielokrotnie marnując ich najlepsze lata. Owe zdaje się podzielać ten punkt widzenia – uznał, że jest jeszcze zbyt młody, by po prostu zarabiać poza kadrą meczową, więc sam wystąpił o rozwiązanie kontraktu i możliwość poszukania lepszego miejsca do rozwoju.
Mazembe to zespół, który według Transfermarkt ma w składzie 14 reprezentantów swoich państw, w tym m.in. Sylvaina Gbohouo, z 50 występami w reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej czy jego rodaka Wonlo Coulibaly’ego, grającego od deski do deski w ubiegłorocznym Pucharze Narodów Afryki. Szczególnie Wonlo ma się czym pochwalić – przed sobą w kadrze miał Wilfrieda Zahę, a w ćwierćfinale przeciw Algierii grał na Riyada Mahreza. Skończyło się dogrywką i rzutami karnymi, Mahrez, którego na tym turnieju zatrzymać potrafił tylko Senegal, zszedł w 86. minucie bez gola ani asysty.
Konkurencja była więc całkiem solidna. Zwłaszcza że naprawdę trudno tam o szansę dla nastolatka – sprawdziliśmy sobie nawet te najłatwiejsze z perspektywy Kongijczyków mecze w Lidze Mistrzów: podczas rozjeżdżania 8:0 CA Tunis, na boisku znajdował się tylko jeden piłkarz z roczników młodszych niż 1996. W ataku Mazembe stawiało na 33-letniego Kalabę i rok starszego Mputu. Nie chcemy oczywiście tutaj usprawiedliwiać naszego nabytku, ale najwyraźniej kongijski hegemon to nie Lech Poznań, gdzie niedługo w składzie zabraknie pełnoletnich piłkarzy.
Jakkolwiek postrzegać ten mariaż z półfinalistą Afrykańskiej LM – Owe zdecydował, że w listopadzie trzeba ten związek zakończyć. Wtedy pojawił się w tej historii Fundambu, a chwilę później – my.
Nie jesteśmy naiwni, wiemy, że Owe nie zagrzeje u nas długo miejsca…
Gdzie gra, co robi, jakie mamy dalsze plany? Owe jest zawodnikiem, który tak naprawdę może obsadzić każdą z czterech pozycji ofensywnych, oba skrzydła, „dziesiątka”, napastnik. Świetny technicznie, co zresztą dostrzegamy u wszystkich zawodników z Konga, z którymi mieliśmy do czynienia. Szybki, silny, świetnie skoordynowany. Poza tym – czy my naprawdę powinniśmy w jakikolwiek sposób go teraz reklamować? Ludzie, do Polski trafia facet, który w październiku był członkiem klubu grającego w ostatnich fazach afrykańskiej Ligi Mistrzów, bierzemy człowieka z najwyższej afrykańskiej półki.
Nie chcemy się chwalić, ale życzymy wszystkim polskim klubom, by w taki sposób i w takim stylu zastępowali odchodzące z drużyny gwiazdy.
Owe, witamy, życzymy awansu do okręgówki a następnie do klubu i ligi bardziej adekwatnej do twoich umiejętności oraz CV. Mówiąc krótko: powodzenia w sezonie 2020/2021 na boiskach ekstraklasy.
