Austria, Izrael, Słowenia, Macedonia, Łotwa – z takiego zestawu będziemy próbować wywalczyć kwalifikację do rozgrywanego w dwunastu krajach Euro 2020. Co tu dużo mówić – to nie jest dobre losowanie. To jest zajebiste losowanie.
Adam Nawałka do losowań miał szczęście. Może nie stuprocentowe, bo w eliminacjach Euro 2016 i w turnieju finałowym wpadł na naszych odwiecznych prześladowców – Niemców, ale trafialiśmy raczej Irlandię niż Chorwację (el. Euro 2016), Ukrainę niż Włochy (Euro 2016), Rumunię niż Hiszpanię i Danię niż Francję (el. MŚ 2018). Dziś mieliśmy się przekonać, czy fart nadal jest z reprezentacją Polski, czy może przestał jej sprzyjać wraz z odejściem Nawałki. Tenże fart zadanie miał o tyle łatwiejsze, że podczas gdy we wspomnianych losowaniach byliśmy losowani z niskiego, trzeciego koszyka, tym razem znaleźliśmy się w pierwszym.
No i to zadanie wykonał koncertowo. Dawno w losowaniu nie mieliśmy takiej fury szczęścia. Nie ma więc miejsca na usprawiedliwienia, na zrzucanie ewentualnej porażki na karb złego losowania. Nie. Wielu wskazywało Austriaków jako pożądanych rywali z drugiego koszyka, nikt nie mówił, że będzie marudzić, gdybyśmy wpadli na Izrael z trzeciego, w czwartym można było trafić dużo gorzej niż na Słowenię – by wspomnieć o Węgrach czy Rumunach. W piątym czaiło się przecież Kosowo – także tej ekipy udało się uniknąć.
Co tu dużo mówić – jeśli w tej sześciozespołowej grupie nie zajmiemy jednego z dwóch pierwszych miejsc, to po prostu jesteśmy dziadami. Arcydziadami. Kwalifikacja na turniej finałowy w tym momencie wydaje się być na wyciągnięcie ręki i nie widać nikogo, kto mógłby nam tę rękę odrąbać.
Panie Brzęczek, gdyby miał pan dziś skreślone numery w Lotto – prosimy o cynk.
fot. FotoPyK
