Kędziora, Hamalainen, Robak. Trio, które ma mi wygrać Ustaw Ligę.

Wiedziałem, że tak będzie. Kiedy tylko usłyszałem, że startuje nowy sezon Ustaw Ligę, od razu wklepałem składzik, pochwaliłem się na Twitterze, potem przyszedł Superpuchar, rzut okiem na pierwszą kolejkę i wywróciłem wszystko do góry nogami jak przed rokiem Lechia. Taki to jednak urok tej gry – niby człowiek wie, że potrzebna jest stabilizacja i nie ma co rozbijać składu co kolejkę, ale… wybaczcie. Po prostu nie potrafię. A potem jestem takim redakcyjnym Piastem Gliwice, dla którego raz Robak wbije pięć goli, a raz zaliczy kilka przegranych z rzędu. Ale nie przedłużając – startujemy. Może w końcu uda się choć trafić na podium w którejś kolejce…

DLACZEGO KUPIŁEM TYCH ZAWODNIKÓW:

NAPASTNICY

Numer jeden – Robak. Wyrzucę go ze składu dopiero, gdy dozna kontuzji lub będzie musiał pauzować. Przy takich skrzydłach (Pawłowski, Lovrencsics) i takim środku (Hamalainen, Linetty, Jevtić) taki goleador jak Robak po prostu musi się sprawdzić. Nie ma innej opcji. Żaden snajper w Ekstraklasie nie ma tak luksusowego otoczenia jak on. Obok Michał Mak, który wreszcie zagra w poważnym towarzystwie i przy wsparciu Colaka oraz Makuszewskiego nie będzie już notował serii 3359 meczów bez asysty i gola. Bo chłopak grać potrafi (drybling, wrzutka, niezła skuteczność), tylko potrzebował się wyrwać do konkretniejszego otoczenia. Numer trzy – Kamil Biliński. Zagadka, ale w Śląsku powinien mieć w miarę pewny plac, a i ma kto mu dogrywać (Pich, Flavio, Kiełb). Strzelał w Rumunii, to i w Polsce da radę.

POMOCNICY

Hamalainen to mus – nie ma się nad czym zastanawiać. Zeszły sezon – 13 goli, 6 asyst, masa stworzonych sytuacji. Piłkarz klasy międzynarodowej, o czym już pisałem w rankingu. Kto poza Finem? Tu – powiem szczerze – miałem spory zgryz. Na pewno Dzalamidze, o którym mówi się niewiele, a który chyba zaczął odklejać łatkę zawodnika chimerycznego. W poprzednich rozgrywkach 3 gole i aż 11 asyst. Michał Probierz twierdzi, że „Dzala” to dziś wzór i wkrótce może wylądować w silnej lidze europejskiej. Jeżeli te same wnioski wyciągnie Vassiljev, to i o jego liczby jestem spokojny. Pytanie tylko, na ile Probierz okaże się cierpliwy i jak długo będzie pozwalał Estończykowi na nonszalancję w defensywie. Jeden-dwa przeczłapane – jak w Gliwicach – mecze i trzeba będzie szukać zastępcę Kostii. Z drugiej strony pamiętam o prawie najlepszych w lidze wolnych, dobrym otwierającym podaniu i ogólnie odpowiednim prowadzeniu gry (3 asysty, 5 kluczowych podań). Na koniec albo Mackiewicz, albo Guerrier, który w tym sezonie po powrocie z Gold Cup poczuje taką krew jak tuż po zwolnieniu Smudy. Dlaczego? No idea. Ale Donald to taki typek, przy którym trudno cokolwiek przewidywać.

OBROŃCY

Gdyby Tomasz Kędziora zadeklarował, że zostaje w polskiej lidze do trzydziestki – brałbym go do każdej edycji Ustaw Ligę. W defensywie wciąż ma spore braki, ale tu liczą się punkty. Czysta matematyka. A mało który obrońca ma w Ekstraklasie taki wachlarz możliwości ofensywnych. Doskonała wrzutka (pamiętacie te dwie centry do Teodorczyka z Lechią? Z Robakiem może być podobnie!), strzał głową w polu karnym i uderzenie z dystansu. Brak Kędziory w Ustaw Ligę to strzał w stopę. Obok miejsce dla Wojtkowiaka, który w ataku aż tak wiele jak „Kędi” nie daje, ale coś powinien dorzucić. No i Jović, który – miejmy nadzieję – rozbuja się po skrzydełku i w końcu zbliży się liczbami do Kędziory. Tu zaufanie mam jednak dość ograniczone i nie wykluczam, że w pierwszych kolejkach dokonam jakichś drobnych roszad.

BRAMKARZE

Marko Marić. Bo po pierwsze – Lechia na starcie gra z Cracovią. Po drugie – chłopak ma przed sobą poważnych obrońców. I po trzecie – póki co brakowało kasy na kogoś lepszego. Docelowo widzę tu Kuciaka lub Drągowskiego.

KOGO MAM NA RADARZE:

Łukasz Zwoliński – bankowo wskakuje od drugiej kolejki, po Lechu, i raczej utrzyma się długo. Napadzior z potencjałem na duże granie.

Karol Mackiewicz – szybkość, niezła lewa noga, niezłe dośrodkowanie… Na razie wszystko niezłe, ale z papierami na coś większego. Liczę, że Karol złapie stabilizację przed transferem (?) do większego klubu. Do tego też potrzebne są liczby.

Josip Barisić – w Zawiszy był krótko, ale wbił 8 goli w 18 meczach. Może szybko wskoczyć za Bilińskiego.

Karol Świderski – towar z promocji, a podobno największy obok Drągowskiego talent w Jagiellonii.

Barry Douglas – nie trzeba uzasadniać.

Rafał Kosznik – ciąg na bramkę, dośrodkowanie, wykończenie. Niewiadomą jest dla mnie jednak dyspozycja Górnika – dlatego wolę się jeszcze wstrzymać z Kosznikiem (i Gergelem).

Tomasz Cywka – jeden z większych znaków zapytania, ale to ułożony gość, z głową na karku, stałym fragmentem i otrzaskany z ligą, gdzie gra się na dużo wyższej intensywności.

Miroslav Covilo – wszystko zależy od dyspozycji Cracovii i tego, czy pozbędzie się problemów z paznokciem.

Kilka innych sugestii znajdziecie TUTAJ.

KOGO NIE CHCIAŁEM KUPOWAĆ:

Legionistów – bo głupimi wypowiedziami mogą zepsuć atmosferę w zespole – to raz. A dwa – rotacje.

Koroniarzy – widzieliście ich szeroką kadrę? „Szeroką”, znaczy się?

Piotra Celebana – uznana marka, ale poprzedni sezon taki sobie. Raczej odradzam.

Stoperów bez liczb – Arajuuri, Pazdan, Madera, Janicki – solidne firmy, ale trudno liczyć, że dorzucą coś ekstra jak Kędziora.

Pawła Brożka – pewnie będę się bił z myślami jakieś 50 razy, ale „Broziu” to gwarancja nieregularności. Raz klasa europejska, raz Poroniec Poronin.

TOMASZ ĆWIĄKAŁA

Fot. FotoPyK