Niesamowita jest seria Manchesteru City. Na tym poziomie nie przegrać od końcówki listopada i wygrać 15 meczów z rzędu – trzeba być przekozakiem, znakomicie naoliwioną maszyną. Jakkolwiek tutaj będziemy chwalić Obywateli, słowa nie wystarczą. Natomiast dzisiaj tak się złożyło, że City mierzyło się z ekipą, która ograła ich jako ostatnia, a więc z Tottenhamem. 21 listopada tamtego roku, już w kalendarzu daleko, a w tym futbolowym – prehistoria. Natomiast postronny widz mógł liczyć, że Mourinho ma jakiś patent i dzisiaj będą emocje. Cóż. Postronny widz się zawiódł. Łatwe 3:0 dla Manchesteru.
Nie miał za wiele do powiedzenia Tottenham. Jeszcze na początku jako tako to wyglądało, goście byli znośnie ustawieni w tyłach i nie dopuszczali Manchesteru do groźniejszych sytuacji. Ba, to oni nawet mogli prowadzić. Z rzutu wolnego przymierzył Kane, ale zabrakło centymetrów, bo prawie idealny rogal skończył na słupku. Wówczas jeszcze myśleliśmy, że może-może, coś tutaj się wydarzy i City będzie miało kłopoty.
Ale jak poszło, to po całości.
Trochę mamy wrażenie, że Tottenham jest sobie winny. Pierwszy gol dla City? Absolutna głupota Hoebjerga. Wpadł w polu karnym na Gundogana, potem był jeszcze zdziwiony, że sędzia podyktował za to rzut karny. A przecież zahaczenie było ewidentne i chyba tylko w świecie bez VAR-u z sędzią głównym oglądającym w trakcie meczu seriale sędzia nie odgwizdałby jedenastki. Na szczęście to nie ta epoka, więc karny został podyktowany, a strzał z jedenastu metrów na bramkę zamienił Rodri.
Drugie trafienie? Kurde, niby ładne, ale też Tottenham stał we własnym polu karnym jak widły w gnoju. Sterling przebiegł sobie z piłką przez szesnastkę, jakby wchodził do siebie, a przecież był u rywala. Potem Koguty pozwoliły jeszcze na wymianę piłek, cóż za kultura, w końcu Sterling wypatrzył Gundogana, ten walnął szpicem, futbolówka przełamała ręce Llorisa i klops.
Trzeci gol? Też nie pokazywalibyśmy tego na szkoleniu z obrony. Długa piłkę od Edersona (!) przejął Gundogan, przeokropnie zezłomował Sancheza i spokojnie strzelił na 3:0. Naprawdę obrońca Tottenhamu został tutaj upokorzony – najpierw dał się przepchnąć, potem nabrać na zwód, przewrócił się. Brakowało tylko łez i błagania o litość.
Akapit należy się tutaj Niemcowi, gdyż to było jego jedenaste trafienie w lidze w tym sezonie. Ostatnio strzelał tyle w juniorach Bochum. Życiówka. Od grudnia opuścił tylko cztery mecze bramkarzom rywali w lidze.
Wracając – też nie chcemy, byście zrozumieli nas źle, na zasadzie: Tottenham tak ułatwił sprawę City, że to musiało strzelać kolejne bramki. Nie, jakość Obywateli widać w każdym zagraniu, prawie każda piłka jest wypieszczona, nic nie odskakuje od nogi, nie ma nieporozumień i tak dalej. Poza tym Tottenham miał momentami trochę szczęścia, jak wtedy gdy strzał Gundogana był blokowany, a poprawka Jesusa prześlizgnęła się po poprzeczce. Czasami mógł liczyć na Llorisa, gdy ten bronił uderzenie Sterlinga.
W tamtej wyliczance chodziło o coś innego – mimo wszystko pewnych błędów Koguty mogły uniknąć, zagrać po prostu lepiej. I przyjąć niższy wymiar kary. Najwyraźniej dzisiaj o to chodzi w meczach z City. Ograć tę ekipę w Premier League będzie cholernie trudno. Zabrać im mistrzostwo? Brzmi jak żart.
Manchester City – Tottenham 3:0
Rodri 23′ Gundogan 50′ 66′
Fot. Newspix
