„Dziesięć miesięcy i 380 meczów tylko po to, żeby ustalić czy mistrzem będzie Real, czy Barcelona”. To zdanie na temat ligi hiszpańskiej usłyszałem kiedyś od znajomego. I trudno się z nim nie zgodzić. Hegemonia tej dwójki przypomina to, co jeszcze kilka lat temu wyprawiał Olympique Lyon we francuskiej Ligue 1. Wszyscy grali, a przez siedem lat na koniec rozgrywek i tak całą pulę zgarniali gracze „Les Gones”. W Hiszpanii jest teraz podobnie, a bukmacherzy przed sezonem muszą zastanowić się tylko komu dać większe szanse na końcowy triumf – „Królewskim” czy „Dumie Katalonii”. Resztę stawek za ewentualne zdobycie mistrzostwa mogą wymyślić według dowolnego klucza. Wyliczanka, rzucanie kośćmi, wróżenie z fusów – bez znaczenia. I tak ligę wygra ktoś z tej dwójki.
Faworyci rzadko zawodzą i konsekwentnie wygrywają mecz za meczem, więc hiszpańska prasa musi szukać tematów zastępczych. Czasem tylko zdarzy się takie spotkanie, jak Valencia – Real, gdzie końcowy wynik był na styku i mecz zakończył się w aurze kontrowersji. Powinien być karny dla „Nietoperzy”? Higuain dotknął piłki ręką?
Jest kontrowersja, którą pewnie rozstrzygnąłby pan Sławek Stępniewski, gdyby akurat siedział w studiu hiszpańskiego odpowiednika „Ligi+ Extra”. Musiałby tylko zmienić imię na Pedro i może zapuścić wąsika. Bo na hiszpańską prasę nie ma co w tej kwestii liczyć. Bez otwierania dzisiejszych wydań można było zgadnąć, co na ten temat na piszą. Kataloński „Mundo Deportivo” nie pozostawia złudzeń. „Był karny!” – bije wielkimi zgłoskami po oczach okładka dziennika. „W końcówce meczu Real miał dwóch bramkarzy – Casillasa i Higuaina” ironizują dalej dziennikarze.
Rzut oka na „Markę” i znów nie ma niespodzianek. Madrycki dziennik całą sytuację widział zupełnie inaczej. Higuain raczej nie dotknął piłki ręką tylko klatką piersiową, a leżący na linii bramkowej Aduriz był na pozycji spalonej, więc nawet gdyby piłka wpadła do siatki, to sędzia asystent powinien podnieść chorągiewkę. Koniec kropka.
Arbiter Teixeira Vitienes „jedenastki” nie odgwizdał, a jego nazwisko jest odmieniane w prasie przez wszystkie przypadki. Ale nie tylko z powodu kontrowersji z ostatniej minuty meczu. Swoje nazwisko umieścił w gazetach jeszcze zanim zdążył zagwizdać na Mestalla po raz pierwszy. Pan Vitienes musiał chyba uważnie słuchać żony, kiedy mówiła, że kolory biały i żółty pasują do siebie, jak pięść do oka. Kiedy zobaczył Ikera Casillasa w tunelu prowadzącym na murawę o mało nie dostał gorączki. Bramkarz Realu okleił swoje żółte getry białymi plastrami. To połączenie tak biło arbitra po oczach, że aż wysłał działaczy „Królewskich” do sklepu z farbami po spray. Chwilę później po kolorystycznym faux pas Casillasa nie było już śladu.
a>
Hiszpańska prasa sportowa jest, jaka jest, ale wszystkie tytuły, niezależnie czy katalońskie, czy kastylijskie wyznają jedną zasadę – nie można dać gazety do druku, jeśli ani razu nie padnie w niej słowo „Mourinho”. Ł»aden naczelny tego nie puści. O „Mou” jak zwykle jest więc głośno. Tym razem Portugalczyk jednak nie wydyma ust, zarzucając wszystkim wkoło, że został oszukany. Nie – tym razem „Mou” się cieszy. A jak już się cieszy, to w taki sposób, żeby pisała o tym cała Hiszpania. Nie od wczoraj wiadomo, że portugalski trener jest zupełnym przeciwieństwem nieżyjącego już Walerego Łobanowskiego. Ukrainiec był w czasie meczu niewzruszony niczym Jezus z Rio po pytaniu Dariusza Tuzimka: „jak żyć?”. Kiedy jego zespół lał na boisku kolejnych rywali, on akurat na ławce urządzał sobie poobiednią drzemkę. Mourinho to w porównaniu do niego szaleniec, który nieustannie krzyczy i wymachuje rękami. Po raz kolejny dowiódł tego po golu Cristiano Ronaldo na Mestalla. Dostał takiego kopa adrenaliny, że aż wskoczył na Jose Callejona niczym na konia i postanowił odbyć krótki galop wzdłuż linii bocznej.
Tak zadowolenie okazuje Mourinho, a tak zakończyła się „radość” jednego z kibiców Granady:
Różne przedmioty lądowały już z trybun na boisku. Parę słów powiedziałby pewnie o tym Luis Figo. Gdyby pozbierał wszystko, czym rzucali w niego kibice Barcelony, mógłby się nieźle dorobić. Albo przygotować obiad – w końcu kiedyś ktoś chciał wzorem mafiosów trafić go świńskim łbem. Tym razem jeden z fanów zespołu z Andaluzji odmachnął się parasolką. A że celność ma dużo lepszą od Ćwielonga, to trafił wprost w sędziego asystenta. Swoją głupotą najpewniej zafundował zespołowi przegraną walkowerem i klika najbliższych spotkań bez udziału fanów.
Teraz pozostaje tylko czekać aż znajdzie się jakiś inny odważny kibic Granady, który zakrzyknie w stylu rapera Peji: „wiecie co z nim zrobić”.
MACIEJ SYPUŁA
