Doszliśmy do ściany. Z trenerem Zielińskim trudno byłoby ją nam ominąć

– Nie widzieliśmy progresu, jeśli chodzi o styl naszej gry i dalszej pracy nad problemami. W związku z tym podjęliśmy decyzję o zmianie trenera. Gdybyśmy tego nie zrobili, nasza sytuacja byłaby trudniejsza. Gdy pan widzi, że w pewnym momencie dochodzi do ściany i stoi przed nią przez pięć kolejek, potem raz się uda ją skruszyć, drugi też, ale trzy czy cztery razy nie, to przychodzi moment męskich decyzji. Przyszedł też moment, że chcieliśmy tę ścianę ominąć i uznaliśmy, że trudno będzie ją ominąć z trenerem Zielińskim – mówi dyrektor sportowy Arki, Antoni Łukasiewicz. Jak wiecie mamy swoje zdanie na temat zwolnienia Zielińskiego, dlatego chcieliśmy je skonfrontować z zarządem klubu. Skąd ta decyzja? Gdzie konsekwencja? Gdzie cierpliwość? Zaufanie? Długofalowa wizja? I wreszcie: dlaczego Arka zdecydowała się na Aleksandara Rogicia, jakie stawie przed nim cele? Zapraszamy.

Dlaczego Arka zdecydowała się zakończyć współpracę z trenerem Zielińskim?

Złożyło się na to kilka czynników. Po pierwsze ten, który zawsze jest decydujący, czyli wyniki. Nasze rezultaty nie do końca były takie, jakich byśmy oczekiwali. Pozycja w tabeli była poniżej oczekiwań. Po drugie progres w naszej grze był widoczny po zbyt długim czasie, gdy w tej ligowej tabeli zaczęły się tworzyć dwa obozy – ten, który będzie się bił o ósemkę i mistrzostwo, oraz ten, w którym jesteśmy my. Przyszedł czas decyzji z naszej strony, potrzebnych, by zrealizować cel postawiony przed startem sezonu.

W ostatnich pięciu meczach Arka zdobyła siedem punktów. Więcej niż Legia, Jagiellonia, Śląsk, Raków, Korona, Wisła Kraków, Górnik, tyle samo co Piast i Lech. Nie najgorzej.

Pod tym względem nie najgorzej, ale trzeba brać pod uwagę całokształt. I tutaj nasz dorobek punktowy uplasował nas na 14. miejscu. Strata punktowa do ósmej lokaty wynosi osiem oczek. Rozmiary porażki w Płocku miały duży wpływ na naszą decyzję. To na pewno nie są łatwe momenty dla wszystkich osób związanych z Arką, ale czasami przychodzi czas, by podjąć zdecydowany ruch i coś zmienić.

Dobrze, ale mówi pan też o progresie. Jest 11 kolejek za nami, więc drugiej połowie tego początku sezonu Arka ten progres zaliczyła.

Tak, ale my mamy szereg zdiagnozowanych problemów. Wyniki były lepsze, lecz jeżeli chodzi o umiejętność rozwiązywania naszych fundamentalnych kłopotów, które były od początku sezonu, to wciąż była nasza pięta achillesowa. Wówczas zawsze pada pytanie: czy te lepsze wyniki są dziełem przypadku, czy są związane z poprawą naszej gry? W naszym odczuciu rezultaty były lepsze, ale styl i poprawa elementów, które kulały od początku, były ciągle na niezadowalającym poziomie. Tak naprawdę kwestią czasu byłoby, żeby te problemy odbiły nam się czkawką. I tak się stało z Wisłą Płock, przez co przegraliśmy bardzo wysoko.

Z Wisłą Płock obecnie wszyscy przegrywają. Gdyby Arka miała inny terminarz, to nie byłoby tak źle?

Zna pan polską Ekstraklasę. Wie pan, że poziom jest wyrównany, dużo jest uzależnione od dyspozycji dnia i tak dalej. Mówiąc o tym, czy Wisła Płock jest na naszym poziomie, czy nie, to mimo jej świetnej serii, muszę stwierdzić, że jesteśmy na podobnym poziomie piłkarskim. Pozostaje kwestia wydobycia potencjału z zawodników i pracy nad elementami, które wcześniej nie funkcjonowały. Proszę zwrócić uwagę, jaką rolę w grze Wisły odegrała zmiana szkoleniowca. Trener Sobolewski postawił tak naprawdę wszystko na organizację gry defensywnej. Wisła dzięki temu, że jest dobrze zorganizowana w tyłach, przełożyła to na wyniki. Złapała pewność i odskoczyła od nas w tabeli, ale to nie jest zespół, który ma większy potencjał piłkarski niż my. Jesteśmy na porównywalnym poziomie. To tym bardziej daje nam przykład, że nasza pozycja jest nieadekwatna do potencjału.

Rozumiem, że te błędy, które trzeba poprawić w Arce, to gra w obronie?

Przede wszystkim. To jest kluczowa rzecz – organizacja w obronie i tu nie chodzi tylko o linię defensywy. Reakcja na wydarzenia, jeśli coś nie wyjdzie, reakcja na stratę. Zabezpieczenie się przed kontratakiem. Te kwestie bardzo mocno u nas kulały. Nasz progres w tej materii był znikomy i to przyczyniło się do decyzji o rozstaniu z trenerem.

I naprawdę nie sądzi pan, że ta przykładowa Wisła Płock może mieć lepszą obronę? Zieliński musiał przestawiać Marciniaka do środka, na lewej zaufać niedoświadczonemu Wawszczykowi.

Absolutnie się z tym nie zgodzę, jeśli mówimy o porównaniu nas do Wisły Płock. Tak jak powiedziałem: polska Ekstraklasa jest ligą bardzo wyrównaną i tutaj detale decydują o zwycięstwie. A my w tych detalach przegraliśmy wiele spotkań. Ja uważam, że mamy bardzo dobry i bardzo konkurencyjny zespół. Potrzeba nam jasnych zasad, jak chcemy organizować grę ofensywną i obronną. To wcześniej była nasza duża bolączka.

Zastanawia mnie brak konsekwencji – Zbigniew Smółka nie wygrywał przez miesiące i dopiero po długim czasie go pożegnano. Zieliński nigdy nie miał w Arce takiej serii i nie dostał szansy na wyjście z kryzysu, mimo że tak naprawdę zaczął z niego wychodzić.

Timing w piłce nożnej to jest bardzo ważna kwestia. Zawsze można się zastanawiać, kiedy jest dobry moment na zmianę trenera. Czy warto dokonać takiej zmiany w przerwie na reprezentację, czy przed sezonem, czy po. Odnoszenie wszystkiego do spraw z zeszłego sezonu i trenera Smółki, że decyzja została podjęta później, nie oznacza, że mamy zawsze postępować w ten sam sposób. Mówiłem o czynnikach, które decydowały o tym ruchu i dlatego uznaliśmy, że to jest ten właściwy moment na zmianę trenera. Z perspektywy dziennikarza czy kibica zawsze będzie można sobie zadać pytanie, dlaczego teraz, a nie kiedy indziej. Nigdy dla wszystkich moment nie będzie właściwy. Dla nas, osób, które codziennie analizują każdy detal, było jasne, że mimo dyskusji nie jesteśmy w stanie rozwiązać problemów. Potrzebny był nowy bodziec, zmiana, ktoś, kto będzie te nasze kłopoty nie tylko diagnozował, ale i leczył.

Może patrzę na to zbyt romantycznie, ale trener uratował wam ligę, a teraz był potraktowany… zdecydowanie.

Trenerowi należą się wielkie słowa uznania za tamten sezon i nie ma ku temu żadnych wątpliwości. Pamiętam, w jakim momencie wchodził do Arki, to była arcytrudna sytuacja. Broniliśmy się przed spadkiem, mieliśmy serię kilkunastu spotkań bez zwycięstwa. Pod tym względem trener Zieliński wywiązał się ze swojego działania w stu procentach, bo gdyby nie on, w Ekstraklasie by nas nie było. Natomiast mówiąc o tym, czy został dobrze potraktowany, uważam, że w naszych relacjach nie było braku szacunku i czegoś, o co trener mógłby mieć do nas pretensje. Zawsze była chęć rozmowy, merytoryczna dyskusja, wzajemny szacunek. To, co z zewnątrz wydaje się nieeleganckie, wewnątrz zostało załatwione bardzo elegancko.

Z drugiej strony wiem, że doszło do spotkania z piłkarzami, na którym oni mogli powiedzieć, co im się nie podoba. I spotkałem się z głosami, które odbierają to jako działanie za plecami trenera.

Moja rola jako dyrektora sportowego jest jasna. Pełnię nadzór nad sztabem szkoleniowym, drużyną. Moim zadaniem jest rozwiązywanie tych wszystkich problemów. Muszę trzymać rękę na pulsie. Rozmawiam z zawodnikami i do tych spotkań rzeczywiście doszło, ale one nie mają miejsca, tylko wtedy, gdy jest źle. To się dzieje tak naprawdę codziennie. Oprócz tego, że o piłce, o problemach w drużynie, rozmawiamy o innych aspektach życia i funkcjonowania. Są rzeczy pozasportowe, co do których piłkarze wiedzą, że w tym temacie też mogą się do mnie zwrócić. Czy jest coś złego w tym, że dyrektor sportowy spotyka się z zawodnikami, zadaje pytania, zastanawia się, czy może w czymś pomóc, pyta o punkt widzenia? Pracujemy w jednym klubie i naszym zadaniem jest poświęcić wszystko, byśmy nie przeoczyli niczego. Nawet najmniejszego detalu. Bo wtedy ja będę miał do siebie pretensje, spojrzę w lustro i powiem: nie dopilnowałeś tego. Nie chcę mieć takiego uczucia. Dlatego do tych spotkań z zawodnikami dochodziło, dochodzi i dochodzić będzie, bez względu na wyniki. To jest cześć mojej pracy.