LIVE: Włosi leją młodzieżówkę

No dobra, na szersze analizy przyjdzie jeszcze czas. Tymczasem żegnamy się z wami. Do miłego!

Najlepsi na boisku? Majecki, który wybronił sam na sam. Walukiewicz, który odważnie wychodził z piłką i znów nie dał ciała. Skóraś, najaktywniejszy spośród naszych zawodników ofensywnych. 

Najgorsi? Adrian „nie ma ze mnie żadnego pożytku” Stanilewicz, Tomasz „strata” Makowski i Dominik „o nie, mam ręce” Steczyk. 

Kończymy turniej… z twarzą? Śmiało możemy napisać, że to najlepszy mecz młodzieżówki na tym turnieju. Nie było pustego przelotu, była walka, były okazje bramkowe (wreszcie!), były strzały, była odwaga, której tak bardzo brakowało. Momentami dominowaliśmy Włochów. Na plus końcówka, w której przycisnęliśmy naprawdę mocno i początek, gdy staraliśmy się narzucać swoje warunki.

Czy odpadamy słusznie? Niestety tak. Fakty są brutalne – nie strzeliliśmy nawet bramki żadnej poważnej drużynie. Nie licząc meczu z Tahiti, ugraliśmy tylko punkt i to w meczu, w którym punkt zadowalał obie strony. Włosi jednak byli lepsi w większości aspektów i zryw w końcówce nie może nam zamazywać obrazu. Fajnie było oglądać Polaków cisnących z furią w oczach po bramkę, ale atuty piłkarskie nie były naszą mocą.

Tak biorąc to wszystko do kupy – jeśli mielibyśmy oceniać wyłącznie na podstawie mundialu U-20, niezbyt optymistycznie wygląda przyszłość polskiej piłki.

Zmasowany atak i cała drużyna Włochów w okolicach pola karnego. I była ciekawa sytuacja, Steczyk posłał woleja z kilku metrów. Niestety, nie było to czyste uderzenie. 

Ciśniemy. Wreszcie odważnie, wreszcie z rozmachem. Wciąż nieskutecznie i bez konkretów, ale bez pełnych gaci. Jednak się da. 

Zmiana: Puchacz za Stanilewicza. Bardzo nas ona cieszy, bo Stanilewicz nie umie dośrodkowywać, a Puchacz wie, jak robić wiatr (niezła zmiana z Senegalem).

Brawo, brawo Skóraś. Odważnie zaatakował Włocha, zabrał mu piłkę pod naszym polem karnym i momentalnie oddał strzał z dystansu. Strzał groźny, bramkarz musiał się napocić. 

Ogólnie akcenty przesuwają się coraz bardziej w naszą stronę. Jest jeszcze nadzieja. 

No i po początkowym zrywie mecz wygląda tak, jak pod koniec drugiej połowy. Włosi cisną, a my nie wiemy, jak wyjść z naszej połowy. 

O rrraany. Ale dostaliśmy prezent. Makowski próbował podać, ale trafił we Włocha i Zylla stanął oko w oko z bramkarzem. Zamiast próbować precyzyjnego strzału, chciał kopnąć woleja na siłę (albo tylko markował petardę). Piłka zatrzymała się na włoskim bramkarzu. 

To była setka, bez kitu. 

Zaczęliśmy od zrywu, który napawa optymizmem. Dwa strzały – Zylli i Steczyka – zablokowane. 

Oczywiście nadzialiśmy się przy tym na kontrę Włochów, ale strzał Pinamontiego – dla odmiany – zablokowany.