Reklama

Manchester City nie posiada historii? Neil Young temu zaprzecza

redakcja

Autor:redakcja

17 lutego 2018, 11:45 • 3 min czytania 12 komentarzy

Jedną z głównych rzeczy, którą zarzuca się fantastycznej w ostatnich latach drużynie z niebieskiej części Manchesteru, to brak bogatej historii. Członek niemieckiego fanklubu RB Lipsk powiedział nam kiedyś, że przeszłość przecież nie jest w stanie zapewnić trofeów i trudno się z tymi słowami nie zgodzić. Choć akurat ekipa „The Citizens” różni się tym, że w ich przypadku te kilkadziesiąt lat z życia klubu nie były wcale jałowe. Duży wpływ miała na to obecność zmarłego już Neila Younga. Gdyby jeszcze żył, to dzisiaj obchodziłby 74. urodziny. 

Manchester City nie posiada historii? Neil Young temu zaprzecza

Gdy przychodzisz na świat w Manchesterze czy też jego okolicach i marzysz o zostaniu zawodowym piłkarzem, masz dwie opcje na start: United bądź City. Niby jedynie cztery mile dzielą obiekty obu klubów, a to i tak dwa inne światy. Rywalizacja pomiędzy markami trwa od pokoleń. Gdy „Czerwone Diabły” zainteresują się 15-latkiem z Leigh (mieścina pod Manchesterem), to za chwilę do walki o zawodnika dołączą się błękitni i vice versa. Wiadomo – naturalna kolej rzeczy.  Wiele talentów pod koniec XX wieku szło do „Teatru Marzeń”, co specjalnie nikogo nie dziwiło. City swój limit szczęścia mocno nadszarpnęło kilkadziesiąt lat wcześniej, gdy wygrało pojedynek o Neila Younga.

Young podpisał profesjonalny kontrakt z ekipą Lesa McDowalla w 1959 roku, a już niespełna dwie wiosny później zadebiutował w seniorach, co znacznie przyspieszyło jego rozwój. Dla niego to nie był koniec zmian – pomimo tego, że wyróżniał się wśród rówieśników świetną tężyzną i warunkami fizycznymi i grał przez całe swoje życie na stoperze, momentalnie został przesunięty do przodu. No i ta decyzja ponownie okazała się strzałem w dziesiątkę.

Już jako 18-latek Neil stanowił o sile Manchesteru i widać było, że chłopak wyróżnia się talentem i potencjałem. Gdy wskoczył do składu na mecz z Aston Villą, miejsca nie oddał. „The Citizens” w 1965 roku spadli z najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii, a gwiazda Younga od 1961 sporo przygasła i nadal młodego chłopaka skazywano na przeciętniactwo. Ta analiza okazała się błędna. „Obywatele” spędzili rok na zapleczu i nie dość, że wygrali tamtejszy puchar i szybki powrót na salony, to na dodatek wyklarował im się lider na lata. Neil Young zanotował czternaście bramek i multum asyst podając niesamowitą dawkę swoich umiejętności.

Choć najlepsze dla Neila miało dopiero nadejść. Najpierw zrobił majstra w 1968, następnie Puchar Ligi w 1969, strzelając decydującego gola w finale, a dwanaście miesięcy później wraz z małą pomocą kolegów ograł Górnika Zabrze na ostatnim etapie PZP.

Reklama

Mówi się, że wszystko co dobre, szybko się kończy. Neil mógł tego doświadczyć na własnej skórze. W 1971 roku jego starszy brat Chris zmarł i to zdarzenie kompletnie rozbiło formę Younga. Nie potrafił chociażby w dziesięciu procentach nawiązać do formy sprzed kilku miesięcy, kibice go uwielbiali, ale on przez właścicieli był już skreślony. W 1972 zamienił Manchester na Preston za 50 tysięcy funtów. Łączny dorobek Nelly’ego w koszulce City prezentował się dość okazale – 400 występów, ponad sto trafień. Nie bez powodu nazywany był gwiazdą złotej ery w historii „The Citizens”. Mieszkaniec Manchesteru z krwi i kości tak potraktowany przez zespół? Trochę było to nie fair, ale cóż – nie do fanów należała decyzja, a tym bardziej nie do nas.

Neil grając dla Preston North End czy na koniec dla Rochdale to nie był ten sam Young, co przez dekadę w Manchesterze. Szkoda, że w Polsce dzisiejszy jubilat został pokryty grubszą warstwą kurzu. Nie żaden Aguero, nie Kompany – to Young jest uznawany za jedną z większych legend, jeśli nie największą.

Najnowsze

Komentarze

12 komentarzy

Loading...