Ten sezon Primera División wypromował wiele nowych ciekawych nazwisk. Charly Musonda, Jaume Domenech, Daniel Wass czy Cedric Bakambu. Wcześniej kojarzyli ich pewnie maniacy Football Managera, ale kibic siadający w weekend przed telewizorem przy browarku – już raczej nie, co w ostatnich miesiącach się zmieniło. Ten sezon wypromował też jednak naczelnego debila Hiszpanii. Przed państwem Pau Lopez. Zapamiętajcie to nazwisko, bo jeszcze nieraz o nim usłyszycie.
Poza boiskiem – normalny gość. Jeździ Volkswagenem Polo, studiuje psychologię (!) i sprawia wrażenie kumpla z sąsiedztwa, z którym można wyjść na ławeczkę przed blok. Na murawie jednak zamienia się w psychopatę. Przypadek kliniczny. By w pełni oddać jego boiskowy charakter, należałoby mu założyć maskę Hannibala Lectera i wprowadzać na murawę, spiętego w kaftan na specjalnym wózku dla więźniów niebezpiecznych.
Oto pierwsza sytuacja…
Szybki rzut okiem, pach. Jest ofiara. I staje rywalowi na nogę z jasnym celem – wywołania poważnej kontuzji. Po meczu zapytany, co nim kierowało, odpowiada: Acción de juego. Czyli zwykłe boiskowe zdarzenie. – Nigdy nie będę chciał sprawić krzywdy koledze po fachu – tłumaczy golkiper Espanyolu. Mijają jednak cztery miesiące i…
To już nie tylko recydywa, ale też zwykłe pajacowanie. Najpierw nastąpił rywalowi na klatę, by po sekundzie teatralnie się przewrócić. Jak tym razem skomentował swoje zachowanie? Jeszcze nie natrafiliśmy na wypowiedź, ale od dawna widać, jak niezdrowe emocje towarzyszą 21-latkowi, gdy gra z rywalem zza miedzy. A mówiąc wprost – jak bardzo mu odpierdala. I nie ma tu znaczenia, że rzecz tyczy się Barcelony, bo prawdopodobnie gdyby grał w Betisie, to tak samo grzałby się na Sevillę. Jedno jest pewne takich pacjentów jak Lopez należy eliminować z futbolu dożywotnio.
Tego pana najlepiej określiłby Łukasz Trałka. I wcale niekoniecznie od imienia „Pau”.
