Tekst czytelnika: Kopią piłkę w ogródku i czekają na telefon. A gdyby stworzyć z nich drużynę?

Zwane dumnie oknem transferowym dwumiesięczne zamieszanie, podczas którego przez polskie kluby przewijały się tabuny testowanych, a trenerzy i dyrektorzy sportowi robili co mogli, by wzmocnić swój zespół jak najtańszymi zawodnikami, dobiegło końca. Jak to na rynku transferowym bywa, oprócz zwycięzców – czyli tych, którym udało się znaleźć nowy klub – są również przegrani, którzy po kilku ligowych kolejkach wciąż pozostają bez pracodawcy. Gdyby zebrać ich do kupy, można stworzyć drużynę, która będzie w stanie wystawić do gry dwie jedenastki. Do dzieła!
Kryteria doboru? Interesują nas tylko polscy ligowcy z doświadczeniem na poziomie ekstraklasy. Nie łapią się obcokrajowcy, którzy grali w polskich klubach, a obecnie są wolnymi zawodnikami. Pomijamy również zawodników pokroju Artura Boruca, Sebastiana Boenischa, czy Ireneusza Jelenia.

Bramka. Pewne miejsce między słupkami należy do trzykrotnego mistrza kraju, Marcina Juszczyka – wiecznego rezerwowego w Wiśle Kraków, który później próbował swoich sił jeszcze na Cyprze, w Polonii Bytom, a ostatnio – Arce Gdynia. Rundę wiosenną minionego sezonu spędził w rezerwach pierwszoligowca, a w połowie lipca rozwiązał kontrakt za porozumieniem stron. Juszczyk pokonał doświadczeniem m.in. Rafała Kwapisza (ostatnio KSZO Ostrowiec Świętokrzyski), którego swego czasu z Piasta Gliwice, oraz byłego rezerwowego golkipera Górnika Zabrze, Tomasza Laskowskiego (ostatnio Miedź Legnica).

Obrona. Do wyboru, do koloru. Możemy skorzystać zarówno z graczy, którzy przyczynili się do spadku swoich zespołów z ekstraklasy, jak i z tych, którzy cztery miesiące temu… świętowali zdobycie tytułu mistrzowskiego ze Śląskiem Wrocław. Mowa tu o Dariuszu Pietrasiaku, który niedawno bez skutku próbował podbić ligę izraelską, oraz jego wrocławskim partnerze ze środka obrony – Jarosławie Fojucie, największym pechowcu spośród wszystkich, których nazwiska przewinęły bądź przewiną się w tym artykule. Fojut był już dogadany z Celtikiem Glasgow, ale ze względu na odniesioną kontuzję Szkoci zerwali przedwstępną umowę. O miejsce na środku defensywy mogą powalczyć również wspominani spadkowicze: Marcin Adamski (ŁKS) i Łukasz Nawotczyński (Cracovia), czy też Michał Stasiak, który jeszcze w poprzednim sezonie występował w Skodzie Xanthi, ale teraz nie figuruje już w kadrze greckiej drużyny oraz Mateusz Siebert (Arka).

Prawa strona defensywy to jeden z niedoszłych reprezentantów Polski na tegoroczne Euro – Ben Starosta, który w 2007 roku wraz z m.in. Wojciechem Szczęsnym i Przemysławem Tytoniem reprezentował Polskę na mistrzostwach świata do lat 20 w Kanadzie. Później na chwilę zakotwiczył w Lechii Gdańsk, a zainteresowanie jego osobą wyrażał ponoć Lech Poznań. Ostatecznie wylądował w… Miedzi Legnica, z której odszedł po kłótni z Bogusławem Baniakiem. Na przeciwległej flance piłkarz jeszcze bardziej międzynarodowy – Grzegorz Bronowicki. Czternastokrotny reprezentant Polski pozostaje bez klubu od ponad roku, kiedy odszedł z Ruchu Chorzów, ale – jak sam twierdzi – nie zamierza jeszcze kończyć kariery. W odwodzie pozostaje jeszcze były ełkaesiak, Bartosz Romańczuk. Ten sam, który niedawno zwyzywał prezesa łódzkiego klubu, Andrzeja Voigta, od oszustów. Czy słusznie – inna sprawa.

Pomoc. W środku, jako defensywny pomocnik, Arkadiusz Radomski, któremu wraz z końcem czerwca wygasł kontrakt z Cracovią. Radomski miał „czyścić” środek pola wraz z kolegą z drużyny, Mateuszem Bartczakiem, ale ten niespodziewanie podpisał kontrakt w drugiej lidze, w Polkowicach. Stawiamy więc na kolejnego byłego ełkaesiaka, Damiana Seweryna. Skrzydła? Tu wybierać trzeba między Łukaszem Madejem (następny aktualny mistrz Polski), Markiem Gancarczykiem, Krzysztofem Ostrowskim, czy Rafałem Grzelakiem (może ktoś da mu jeszcze szansę?). Nie można również zapomnieć o byłym zawodniku (rezerw) Górnika Zabrze, Damianie Gorawskim, a także Karolu Gregorku czy Kamilu Poźniaku.

Atak. Kandydatów do gry na szpicy jest wielu. Rywalizacja nie idzie jednak w parze ze skutecznością. Maciej Bykowski ostatniego gola w ekstraklasie zdobył w 2006 roku, Tomasz Dawidowski przez osiem sezonów strzelił dwie bramki, a Bartłomiej Grzelak, który latem zaliczył kilka treningów w Górniku Zabrze, jest – uwaga, uwaga, sensacja – kontuzjowany. Nie zapominajmy o Dawidzie Janczyku, który po rosyjsko-belgijsko-ukraińskich wojażach bezskutecznie próbował swoich sił w Irlandii.

Po złożeniu wszystkiego w całość można stworzyć dwie jedenastki – podstawową i rezerwową. Efekt?

Podstawowa „11” (ustawienie 4-2-3-1): Marcin Juszczyk – Łukasz Nawotczyński, Jarosław Fojut, Dariusz Pietrasiak, Grzegorz Bronowicki – Arkadiusz Radomski, Damian Seweryn – Łukasz Madej, Kamil Poźniak, Marek Gancarczyk – Dawid Janczyk.

„11” rezerwowych (ustawienie 4-3-3): Rafał Kwapisz (Tomasz Laskowski) – Ben Starosta, Michał Stasiak, Marcin Adamski (Mateusz Siebert), Bartosz Romańczuk – Damian Gorawski (Krzysztof Ostrowski), Dariusz Kołodziej, Rafał Grzelak (Karol Gregorek) – Maciej Bykowski, Tomasz Dawidowski, Bartłomiej Grzelak.

Można pokusić się o stwierdzenie, że gdyby wszyscy prezentowali się tak, jak za swoich najlepszych czasów, mogliby razem – biorąc pod uwagę poziom dzisiejszej ekstraklasy – sprawić kłopoty niejednemu grającemu w niej zespołowi. Rzeczywistość jest jednak inna, bo póki co każdemu z osobna pozostaje tylko kopanie piłki w ogródku i oczekiwanie na telefon od zdesperowanych działaczy. Czy któregoś z nich zobaczymy jeszcze na najwyższym szczeblu? Skoro lekarstwem na nieskuteczność napastników Lecha ma być Piotr Reiss, to… czemu nie?

MATEUSZ SOKOŁOWSKI