EUROPRASÓWKA: Anglicy powoli zaczynają przerzucać się na tenisa…

Ciąg dalszy naszej nowej rubryki, którą zastąpiliśmy „lajfa”. Nie czujcie się zdziwieni, że dziś będziemy przede wszystkim cytować angielskie media. Pełne szczerych, brutalnych komentarzy na temat swojego zespołu, który klęskę w karnych ma w DNA. Nic dziwnego, że gorycz Anglików rozhulała na tyle Włochów, że ci lubują się w cytowaniu wyspiarskich brukowców.
THE SUN
„Anglia znów odpada po karnych, więc dawać Wimbledon…”

Wojownicy Roya Hodgsona żegnają się z turniejem po kolejnej bolesnej porażce w serii jedenastek. Fani „Trzech lwów” powinni zmienić zainteresowania i skupić się na Wimbledonie lub zbliżających igrzyskach w Londynie.

W niesamowicie dramatycznym meczu z jedenastu metrów pomyliło się dwóch Ashleyów.

(…)

Marzenia zostały ostatecznie przekreślone, kiedy Włosi trafili na 4:2 w serii rzutów karnych. Historia najwyraźniej lubi się powtarzać, bo nasz zespół odpadał w ten sposób na pięciu turniejach o mistrzostwo świata i Europy.

Dalej dziennik publikuje obrazki wyrażające agonię angielskich fanów, którzy nie wracają w trumnie – jak zakładał Campbell – a na tarczy wraz ze swoimi pupilami.

Harry Redknapp nie pozostawia złudzeń – Wyspiarze nie wybudzą się z koszmaru, dopóki nie będą mieli piłkarza w stylu Pirlo.

To lekcja, z której należy wyciągnąć potrzebną naukę. Musimy stworzyć własnego Pirlo. Musimy być ze sobą szczerzy – nie zasłużyliśmy na to, żeby wyeliminować Włochów. Byli znacznie lepszym zespołem i przyznaję to z żalem, bo jestem wielkim patriotą.

(…)

Pirlo miał szybkość, siłę, a jest piłkarskim antykiem. Co za nieprawdopodobny występ. Jack Wilshere może i byłby w stanie stawić czoła w takim pojedynku albo chociaż być naszym odpowiednikiem gwiazdy Juventusu. Niestety nie mógł pojechać na turniej przez kontuzję.

(…)

Patrząc na Pirlo przypominają mi się sytuacje z przeszłości, jak choćby mecz mojego Tottenhamu z Milanem. Najgroźniejszy wśród Włochów był Seedorf – piłkarz kompletny, ale w okolicach 36 roku życia. Ci goście mają niesamowite mózgi i przez podobnych indywidualistów nie możemy niczego wygrać z reprezentacją.

Felieton dziennikarza bulwarówki, Stevena Howarda.

Byliśmy wystarczająco odważni, żeby walczyć z Włochami, ale nikt nie powinien mieć wątpliwości, że w półfinale zagra lepszy zespół.

Ashley Cole zapewniał, że na boisku zobaczymy jedenastu buldogów walczących do upadłego. Niestety, otrzymaliśmy w zamian co najwyżej oswojone domowe zwierzątko. W dodatku ostatecznie serca pękły nam właśnie po strzale Cole’a, który miał znakomity sezon w Chelsea, być może najlepszy w karierze. Nie było to zatem najlepsze pożegnanie z turniejem…

(…)

Jeśli udałoby się awansować, byłaby to jedna z największych niesprawiedliwości futbolu w ostatnim czasie. Właściwie to… byłoby to dość żenujace. Nie możesz oczekiwać awansu, kiedy jesteś zupełnie zdominowany przez swojego przeciwnika.

Owszem, niektóre występy były dobre. Tyle, że graczy wartych pochwalenia można wymienić na jednej ręce. Byli to Gerrard, Terry, Lescott i Johnson.

(…)

Pytanie – jak w ogóle przetrwaliśmy 120 minut? Ten zespół wyglądał jak Chelsea, ale zabrakło mu ostatecznego triumfu.

Za wszystkich załamanych piłkarzy wypowiedział się kapitan Steven Gerrard.

– Czułem, że potrzebujemy trochę szczęścia w karnych, ale go nie mieliśmy. Włochom należy się wielki szacunek za ten występ, są wprost fantastyczni, ale mieli odrobinę farta w serii jedenastek. Cały nasz zespół zasługuje na brawa, bo daliśmy powody do dumy naszym rodakom. Wracamy jednak do domu ze złamanym sercem, co bardzo ciężko nam przyjąć.

THE DAILY MAIL
„Daily Mail” dochodzi do tych samych wniosków, co „The Sun” – Anglia potrzebuje własnego Pirlo.

Hmmm… może do czegoś się nadajemy. Do geografii albo inżynierii strukturalnej. Potrafimy robić smaczne kanapki. Nasze wina musujące są coraz bardziej cenione na świecie. Nasza umiejętność wykonywania rzutów karnych niekoniecznie.

(…)

To nie była Anglia, która nie potrafiła się utrzymać przy piłce. To była Anglia, która przy tej piłce nie utrzymywała się DŁUGIMI fragmentami. Włosi mieli tak dużą przewagę, że oddali… 36 strzałów na naszą bramkę. 90 minut należało przede wszystkim do Andrei Pirlo, który oddzielał grubą kreską oba zespoły. Nie mamy nikogo zbliżonego do niego, ale… czy jakikolwiek zespół na świecie ma kogoś takiego? Czasem porównuje się go z Xabim Alonso, ale to nie to samo.

(…)

Kolejna generacja naszych piłkarzy nie potrafi znaleźć ukojenia po rzutach karnych. Pozostaje zatem poczekać na mundial, a w tym czasie dramatycznie poszukiwać nowego Pirlo. Ale dopóki pozostaje nam tylko Gerrard i Wilshere, powinniśmy być przygotowani na powtórkę z rozrywki.

GUARDIAN
Była 23.24, kiedy Alessandro Diamanti podchodził do decydującego karnego. Nie zawiódł i Włochy przedłużyły sobie pobyt na Euro do półfinałów. Anglicy znów przeżywają deja vu po niezwykle rozczarowującej porażce w rzutach karnych. Nikt jednak nie może mówić o niesprawiedliwości, bo Włosi dominowali i non-stop szturmowali bramkę Harta.

(…)

Dostaliśmy dowód na to, że technicznie pozostajemy bardzo daleko za czwórką drużyn, które pozostały na imprezie. Próby utrzymywania się naszych graczy przy piłce były wstrząsające. Gdyby udało się wygrać rzuty karne, Anglicy ewidentnie mieliby los po swojej stronie, bo Balotelli marnował w regulaminowym czasie gry mnóstwo okazji.

LA GAZZETTA DELLO SPORT
We Włoszech euforia momentami była tak wielka, że największą radość czerpano z cytatów z angielskich mediów. Rozczarowanie Wyspiarzy dodawało jeszcze większej ochoty do świętowania, więc naturalnie sporą popularnością cieszyło się „The Sun” i cytat, że pora przerzucić się na tenisa. Cytowani są też piłkarze, którzy komentowali na Twitterze grę Pirlo. Michael Owen napisał, że to jak żart, bo wprost nie da się w to uwierzyć. Robin van Persie ograniczył się do słowa „wow”, a Xavi przyznał, że wczoraj można było obserwować prawdziwego geniusza.