Janusz Wójcik stawia prokuraturze warunki. Może zacząć sypać, ale jak się zmieni ton i go ładnie poprosi. Brzmi to kuriozalnie, ale to prawda. Na łamach “Rzeczpospolitej” Wójcik tłumaczy, dlaczego jest obrażony na prokuratorów: – Kocham wolność, nigdy nie siedziałem, ale jak ktoś mnie próbuje bić, to nie mogę uważać, że nic się nie dzieje… Można to wyczytać tak – “Wujo” wie, że tonie, ale chce zachować resztki godności i w swoich oczach uchodzić za zwycięzcę.
Naistotniejszy fragment wywiadu z “Rzeczpospolitej”…
Wie pan coś, co mogłoby obciążyć wpływowe osoby działające w polskiej piłce?
W sądzie będę musiał bronić się przed oskarżeniami i oczyścić nazwisko, na które przez lata bardzo ciężko pracowałem. Podczas procesu będę więc mówił tylko o tych dwóch miesiącach swojej pracy w Świcie. To, co jeszcze wiem, to inna kwestia. Działałem przez ponad 25 lat w polskiej piłce, trudno, abym nie miał wielu interesujących informacji dotyczących spraw organizacyjno-szkoleniowo-finansowych.
Nie chce pan, by polska piłka była wolna od korupcji?
Oczywiście, że chcę. Była przecież obciążona korupcją przez wiele, nie tylko ostatnich lat.
Dlaczego więc nie chce pan podzielić się swoją obszerną wiedzą z prokuraturą?
W pierwszej kolejności wyjaśniałem sprawy dotyczące moich zarzutów. A pozostałą wiedzą, jeśli będę dobrze traktowany, mogę się również podzielić. Jednak dwukrotna chęć aresztowania wzbudziła we mnie zdziwienie i zawód. Kocham wolność, nigdy nie siedziałem, ale jak ktoś mnie próbuje bić, to nie mogę uważać, że nic się nie dzieje.
Czy jeśli wrocławscy prokuratorzy wykażą dobrą wolę wobec pana, podzieli się pan z nimi swoją wiedzą?
W momencie, gdy zobaczę, że prokuratura jest gotowa rozmawiać ze mną w innym tonie – nie tylko o ewentualnym aresztowaniu. Moi adwokaci będą się również odwoływać się od mojego wielkiego poręczenia i innych zabezpieczeń, które są niewspółmierne do postawionych zarzutów. To będzie dla mnie sygnał do szerszej i dokładniejszej współpracy.
