Gole na Euro padają z częstotliwością równą narzekań na pogodę podczas lata. Z jednej strony można to wyjaśniać tym, że to ofensywy reprezentacji na turnieju są w takiej znakomitej formie. Ale z drugiej – może to defensywy grają tak słabo, że strzelcom łatwiej o bramki? Widzimy jednak, że topowe drużyny Euro mają stoperów, którzy są gwiazdami tych rozgrywek. Natomiast jeśli mielibyśmy wybrać najlepszego środkowego obrońcę, powstałby problem. Bo po prostu jest tak duża konkurencja.
Wydawałoby się, że trudno wybrać najlepszego stopera nie-Anglika. Wszak to przecież obrońcy Lwów Albionu nie dopuścili do żadnej straty bramki na tym turnieju. Mało tego – na bramkę Pickforda rywale oddali na tym turnieju jedynie osiem strzałów celnych. Rywale Anglików uzbierali w pięciu spotkaniach współczynnik goli oczekiwanych na poziomie 3.1 xG. To mniej od Polski, a przecież biało-czerwoni odpadli już w fazie grupowej.
I w innych okolicznościach nie mielibyśmy wątpliwości, że taki Harry Maguire zasługuje już dziś na miano najlepszego stopera mistrzostw. Facet jest ostoją najskuteczniejszej defensywy mistrzostw. Króluje w powietrzu, nie sposób go przedryblować, w dodatku dorzuca coś z przodu. Ale konkurencja jest duża. Bardzo duża.
Euro 2020. Włoscy stoperzy jak wino
Wiemy, że to wyświechtany slogan, ale naprawdę z tymi włoskimi stoperami jest jak z winem. Im starsi, tym lepsi? To też. Ale jak za długo z nimi przebywasz, to kończysz zmasakrowany i rano masz kaca giganta. Nie wierzycie, to zapytajcie Romelu Lukaku, jak się czuł po starciach z Bonuccim i Chiellinim, którzy zdewastowali go w starciu z Włochami. Ale to nie był jednostkowy kapitalny występ tego duetu.
Oczywiście część mrówczej roboty wykonuje za nich na tych mistrzostwach środek pola. To Jorginho, Verratti czy Barella notują większość odbiorów w meczach z udziałem Italii, natomiast jeśli już rywale dośrodkują w pole karne, to Chiellini najpewniej wygra to starcie (64% skuteczności w powietrzu) lub wybije piłkę (19 wybić, najwięcej we włoskiej kadrze). Symptomatyczne jest to, że sam Chiellini wykonał najmniej skoków pressingowych w całej defensywie Włochów, a mimo to jest w czołówce odzyskanych piłek. Stosując terminologię piłkarską: facet nie musi biegać, bo wystarczy, że wie gdzie się ustawić i piłka sama do niego przyjdzie.
Tak jak Anglików chwali się za skuteczność gry w destrukcji, tak Włosi są pod tym względem na tej samej półce. Na całym turnieju dali sobie strzelić tylko dwa gole (2. najlepszy wynik), rywale w meczach przeciwko nim mają średnio 0,72 xG na mecz (2. najlepszy wynik), ponadto na bramkę Włochów oddano tylko siedem celnych strzałów (najlepszy wynik na Euro).
Oceny stoperów według WhoScored:
- Alesandro Bastoni – 7.49 (90 minut gry)
- Francesco Acerbi – 7.07 (231 min)
- Giorgio Chiellini – 6.86 (204 min)
- Leonardo Bonucci – 6.79 (436 min)
- Rafael Toloi – 6.53 (111 min)
Euro 2020. Angielska twierdza
No nie da się nie docenić tej ekipy. Może grają nudnie, może i trudno zakochać się w stylu tej kadry, ale są piekielnie skuteczni. Wymowny jest fakt, że Jordan Pickford nigdy w swojej karierze w Premier League nie zanotował serii czterech spotkań bez straty bramki. Tymczasem na Euro ma już pięć czystych kont z rzędu i licznik może przecież bić dalej. Kto wie – może Anglia będzie pierwszym zespołem w historii Mistrzostw Europy, który sięgnie po złoto bez straty choćby jednej bramki?
Ale spójrzmy na konkrety. Do tej pory Gareth Southgate skorzystał z czwórki stoperów – na tej liście są Stones, Maguire, Mings, Walker.
Statystyki? Walker i Stones przodują w klasyfikacji udanych bloków – obaj mają po sześć. Ponadto Walker ma najwięcej przechwytów – czternaście. Najwięcej wybić piłki (czyli np. główek po wrzutkach) ma Stones – 20. Co ciekawe: żaden, absolutnie żaden nie ma policzonego błędu prowadzącego do strzału rywala na bramkę. Uderzająca jest też statystyka mówiąca o tym, ile razy stoperzy Anglii dali się przedryblować. Stones – dwa razy. Walker – zero. Maguire – zero. Mings – zero.
Oczywiście znów zaznaczmy to, o czym napisaliśmy przy Włochach – lwią część roboty defensywnej w ekipie Lwów Albionu wykonują pomocnicy. Zwłaszcza Phillips, który w tych wyjściach do pressingu i odbiorach jest niesamowity. Ale monolit, jaki Southgate zrobił z trójki (lub czwórki) obrońców robi wrażenie.
Oceny stoperów według WhoScored:
- Harry Maguire – 7.62 (270 minut gry)
- John Stones – 7.23 (439 min)
- Kyle Walker – 6,76 (360 min)
- Tyrone Mings – 6.78 (191 min)
Euro 2020. Duński minister obrony narodowej
Po starciu z Finlandią i pamiętnej sytuacji z Eriksenem o Simonie Kjaerze pisało się wiele w kontekście jego zachowania. Był wtedy jak prawdziwy kapitan – zebrał zespół wokół kolegi walczącego o życie, pocieszał wstrząśniętą partnerkę Eriksena, był kapitanem w trudnym czasie.
Ale Kjaer ma też kapitalny turniej pod względem czysto piłkarskim. Oczywiście u Duńczyków najbardziej imponuje to, jak atakują – są pazerni, agresywni, kreują mnóstwo szans strzeleckich. Nie mają tak imponujących statystyk czystych kont jak Anglicy, pozwalają rywalom na oddawanie większej liczby strzałów niż Włosi, ale sposób bronienia przez Danię też jest godny pochwały.
W tym wszystkim wyróżnia się jednak wspomniany Kjaer. Kjaer ma najwięcej udanych skoków pressingowych, stuprocentową skuteczność odbiorów, pięć udanych bloków, osiem przechwytów, aż 30 (!) wybić, żaden jego błąd nie skończył się strzałem na bramkę i ani razu nie został przedryblowany. Prawdziwy minister duńskiej obrony.
Oceny stoperów według WhoScored:
- Andreas Christensen – 7.06 (441 minut gry)
- Simon Kjaer – 6.78 (410 min)
- Jannik Vestergaard – 6.78 (381 min)
- Joachim Andersen – 6.19 (22 min)
Stoperzy z pozostałych drużyn z najwyższą oceną według WhoScored:
- Mats Hummels – 7.17 (333 minut gry)
- Milan Skriniar – 7.11 (270 min)
- Thomas Vermaelen – 7.08 (285 min)
- Daley Blind – 7.05 (299 min)
- Daniel O’Shaughnessy – 7.08 (270 min)
- Jan Vertonghen – 6.95 (346 min)
- Matthijs de Ligt – 6.92 (235 min)
- Kamil Glik – 6.89 (270 min)
- Victor Lindelof – 6.88 (390 min)
fot. NewsPix
źródła: FBREF, WhoScored, Sofascore
