Lewym skrzydłem najlepiej śmigał Hazard

Przyjemnie przesiąść się z układania rankingu polskich skrzydłowych do układania rankingu najlepszych skrzydłowych świata. To jak zamienić Malucha i to takiego z rozklekotanym silnikiem na nowe Ferrari, odebrane prosto z salonu. Absolutna różnica klas. I tak jak do prawego Ferrari wsiadł Messi, który wygrał nasz ranking prawoskrzydłowych, tak do mega bryki po lewej wsadzamy Edena Hazarda.

Przede wszystkim to brązowy medalista świata, który swojej drużynie kapitanował, co prostym zadaniem nie jest – mówimy o zbiorze kompletnych indywidualności, nie zawsze chętnych by umierać na boisku za kraj. Do tego Hazard w kadrze potrafił sieknąć gola z Anglią w meczu o trzecie miejsce i zaliczyć asystę przy wyrównującym golu w spotkaniu z Japonią. No, był jeszcze dwupak z Tunezją, ale to można wspomnieć tylko z kronikarskiego obowiązku. Z kolei w lidze Belg już teraz bliski jest double-double, mając 10 goli i dziewięć asyst. Chyba dobrze zrobił mu powrót na bok boiska, bo w zeszłym bliżej było mu środka.

Drugi jest Neymar, choć patrząc na gołe liczby ta decyzja mogłaby się nie bronić. To Brazylijczyk jest lepszy w konkretach, ładując momentami jak oszalały w Ligue 1 (na przykład 11 goli w 12 meczach tego sezonu). Jednak właśnie: to aż i tylko liga francuska. To Hazard obraca się na co dzień w poważniejszym towarzystwie i jesteśmy wręcz przekonani, że gdyby co tydzień spotykał Guingamp, Angers i Caen, to ładowałby tyle samo. Zresztą, gdy Hazard opuszczał Ligue 1 po sezonie 11/12 miał 20 bramek i 18 asyst. Nikt nam nie wmówi, że tamtejszy poziom podskoczył jakoś niebywale. Poza tym obaj panowie spotkali się w bezpośrednim starciu i to Belg z kolegami był górą, więc nie mamy serca zabierać mu pierwszego miejsca.

Podium zamyka Leroy Sane, podstawowy zawodnik mistrzowskiego City. Na jego korzyść działa jednak druga połowa roku, w której ma już osiem asyst i dziewięć goli. Wiosną pamiętamy mu blade występy w Lidze Mistrzów i mało konkretów w lidze, stąd odległość między nim a panami wyżej jest jednak spora.

Nie wychodzimy z Premier League, bo kolejne dwa miejsca też należą do jej przedstawicieli – czwarte oraz piąte miejsca zajmują Sadio Mane i Heung Min-Son. Pierwszy był i jest ważną postacią Liverpoolu, finalisty Ligi Mistrzów 17/18. Trzy gole z Porto, gol z City, dwa gole z Romą, gol z Realem. Razem siedem trafień w fazie pucharowej Ligi Mistrzów. Wow. To przecież wynik lepszy niż samego Cristiano Ronaldo z tamtego roku w tej samej fazie europejskiej elity. Gorzej jest natomiast z Mane w lidze, gdzie bywa nierówny. Son? Po słabym początku tego sezonu zaczął się rozkręcać, strzelając siedem bramek w ośmiu ostatnich ligowych meczach. Wiosnę miał solidną, na mundialu robił, co mógł, trafiając z Niemcami i Meksykiem, więc piąte miejsce będzie dla niego w sam raz.

Ciekawe, że jesteśmy już w połowie zestawienia, a dwaj hegemonii z najsilniejszej ligi świata nie doczekali się jeszcze swoich przedstawicieli. Mają ich dopiero na końcu: Barcelona legitymuje się siódmym Dembele i dziewiątym Coutinho, Real kończy zestawienie Asensio. Cokolwiek myśleć o Francuzie, że jest krótko mówiąc ograniczony umysłowo, to jednak na boisku potrafi czarować i bez jego bramek Barcelona byłaby wiosną uboższa o kilka dobrych punktów. Z kolei Coutinho balansuje między skrzydłem a środkiem boiska, więcej meczów ma jednak z boku i dlatego tam go sklasyfikowaliśmy. Natomiast co do jego formy – mimo wszystko w Katalonii wciąż oczekują więcej i być może ostatnie mecze, kiedy Brazylijczyk zaczynał z ławki, będą dla niego otrzeźwieniem. Podobnie sprawy mają się z Asensio, bo chłopak zaliczył zjazd formy i ledwo znalazł się na liście.

Ranking uzupełniają przedstawiciele Serie A – Insigne i Perisić. Jeden regularnie strzela w lidze, drugi w klubie miewał gorsze momenty, ale, cholera, to jednak wicemistrz świata z golem i asystą w półfinale. Nisko, bo nisko, jednak w zestawieniu trzeba było go umieścić.