ŁKS umiera, ale to też wina Ekstraklasy SA

Oglądamy właśnie ostatni etap umierania Łódzkiego Klubu Sportowego. Może się jeszcze kiedyś narodzi nowy klub o tej samej nazwie, ale obecny ŁKS lada chwila wyzionie ducha. Przyczyn fatalnej sytuacji tego klubu jest bardzo wiele, począwszy od głupoty i krótkowzroczności golasów, którzy się brali za „finansowanie” (cudzysłów konieczny). Jednak przy całej łódzkiej amatorszczyźnie, przy niesłowności działaczy, przy ich krętactwie i braku pomysłów, przy niegospodarności, trzeba też zwrócić uwagę na jeszcze jedno: to także wina Ekstraklasy SA. A co za tym idzie – to także wina wszystkich klubów w Polsce.
Dzisiaj w pierwszej lidze dwa ostatnie miejsca zajmują ŁKS i Polonia Bytom, czyli dwa kluby, które niedawno grały w ekstraklasie. Dwa pierwsze – Flota i Termalica, czyli kluby, które o ekstraklasę nigdy się nawet nie otarły. ŁKS i Polonia w najlepszym razie zagrają w przyszłym sezonie w lidze drugiej (czyli trzeciej). Ale to scenariusz naprawdę hiper pozytywny.

W ostatnich dziesięciu latach z ekstraklasy poza ŁKS-em i Polonią Bytom spadały takie drużyny jak Odra Wodzisław, Zagłębie Sosnowiec, GKS Katowice (nie należy go ściśle łączyć z nowym GKS-em, reaktywowanym przez kibiców), Górnik Polkowice, Świt Nowy Dwór Mazowiecki, Wisła Płock, KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, Szczakowianka Jaworzno. Daje to przez dziesięć lat aż dziesięć klubów, które po spadku z ekstraklasy prędzej czy później wylądowały w drugiej (trzeciej) lidze lub jeszcze niżej. Zazwyczaj zjazd był błyskawiczny. Degradacja z ekstraklasy to niejednokrotnie wyrok śmierci.

Niestety, to skutek złego, nieodpowiedzialnego rozporządzania pieniędzmi. W Anglii klub, który spada otrzymuje w kolejnych sezonach wsparcie finansowe, aby spadek nie był też upadkiem. W rozgrywkach 2011/2012 z pieniędzy za prawa telewizyjne Premier League wypłacano następujące kwoty klubom Championship (niedawnym spadkowiczom):

Birmingham City – 15 milionów funtów.
Blackpool – 15 milionów funtów.
Burnley – 12 milionów funtów.
Hull City – 12 milionów funtów.
Middlesbrough – 4 miliony funtów.
Portsmouth – 12 milinów funtów.
West Ham United – 15 milionów funtów.

Ten finansowy spadochron ma sprawić, by kluby po odcięciu do ekstraklasowego dopływu pieniędzy nie plajtowały jeden po drugim. To oczywiste – także dla Anglików – że prowadząc klub należy zbudować taką strukturę przychodów i tak podpisywać umowy, by organizacyjnie być przygotowanym na ewentualność spadku, jednakże jest to w każdej lidze świata bardzo trudne. Niejednokrotnie kluby przywalone ogromem przeróżnych finansowych długoterminowych zobowiązań nie są w stanie wykaraskać się z kłopotów bez wsparcia z zewnątrz.

Kluby Premier League to zrozumiały i dzielą się swoimi pieniędzmi. Dzięki temu spadek nie jest tam końcem świata, a po prostu sportową porażką, po której jak najbardziej można się podnieść. Zresztą, właściciele zespołów angielskiej ekstraklasy po prostu wiedzą, że nigdy nie wiadomo, na kogo padnie w następnym sezonie. Przez lata niejako zrzucały się na spadkowiczów Newcastle United czy Blackburn Rovers, a później same z tej pomocy korzystały.

U nas Ekstraklasa SA spadkowiczom nie daje nic. Wszystko zagarnia „elita”. Co roku ta „elita” wypluwa z siebie przynajmniej jednego bankruta. Jasne jest, że w Anglii tort jest większy, więc dzieli się go łatwiej, ale i w Polsce dałoby się zorganizować podział pieniędzy w rozsądniejszy sposób. Tylko że do takiej solidarności potrzeba wyobraźni. Tej, póki co, zdecydowanie brakuje. ŁKS konał na każdym odcinku, był zorganizowany fatalnie, jednak liczba klubów, dla których aktualne jest hasło „Ekstraklasa albo śmierć” daje do myślenia i pozwala wysnuć wniosek, że nie w samym ŁKS-ie – nie tylko w nim – tkwi problem.