Wielka piłka w niewielkim mieście, czyli o tym, jak… uciekła nam nawet Białoruś

„Miała być druga Irlandia, a jest druga Białoruś” – koszulki z takim napisem w ubiegłym sezonie stały się kibicowskim „must-have”, przynajmniej w Wielkopolsce. Hasło odnoszące się do rządowych represji i klimatu inwigilacji na trybunach, straciłoby jednak sens, gdyby rozstrzygać je w czysto sportowych kategoriach. Dlaczego?
Chwyćmy w dłonie najnowocześniejsze kalkulatory oraz programy obliczeniowe i spróbujmy wspólnie oszacować, ile pieniędzy zarobiły w fazie grupowej Ligi Mistrzów polskie kluby w okresie od 1997 do 2012. Godziny skomplikowanych obliczeń, tysiące ułamków, no dobra.

Nic nie zarobiły. Zero. Null. Od 4 grudnia 1996 roku, od porażki Widzewa w wyjazdowym spotkaniu z Atletico Madryt, polskie kluby nie uzyskały ani złotówki z piłkarskiego Eldorado – fazy grupowej Ligi Mistrzów. Przenieśmy się teraz na moment kilkaset kilometrów na wschód, do liczącego 150 tysięcy mieszkańców Borysowa. Gra tutaj taki klub jak BATE. Kojarzycie?

Może i mają obiekt stylizowany na Bogdankę Łęczna. Może i mają na ławce Maycona, który faktycznie na boisku w Łęcznej rozegrał kiedyś przypadkiem mecz. Może i ciężko znaleźć bezpośrednio o nich jakąś wiadomość w białoruskich mediach, bo najpierw przeglądarkę zaśmieci nam wizerunek Aleksandra Łukaszenki. Niby to wszystko nie rzuca na kolana, pozornie nie budzi respektu, ale jest jedno ale. Ten zespół ma przepis na sukces. Zobaczcie sami:

BATE raz na jakiś czas konkretnie zamiata i spokojnie wpycha się na salony. Właśnie do Ligi Mistrzów. Zostawiając przy okazji naszą komiczną ligę daleko w tle i sprawiając wrażenie, że gdyby wysłać na sparing do tego 150-tysięcznego miasta mistrza Polski, byłby na boisku prześladowany bardziej niż nasi działacze polityczni za wschodnią granicą. A czym się sugerujemy? Tym, że wyeliminowali w drodze do fazy grupowej Anderlecht. Tym, że nie mógł ośmieszyć ich Real Madryt. Tym, że potknął się na nich Juventus Turyn. I to dwukrotnie! A to wszystko zaledwie w jednym sezonie, który rozochocił Białorusinów i ci postanowili regularnie ciągnąć z kasy UEFA potężne wpływy.

Na dzień dobry w rozgrywkach, które nasi ligowcy śledzą tylko przez satelitę, klub zarobił 7,2 miliona euro. I to mimo ostatniego miejsca w grupie. Ale grupie, w której faktycznie nie mógł powalczyć o więcej i w której osiągnął absolutne maksimum. Czas pokazał, że nie był to jednorazowy wyskok…

Dwa lata później kibice na Białorusi znów mogli poczuć się jak na zachodzie po wyeliminowaniu Sturmu Graz. I to nie tylko przez dreszczyk emocji przy hymnie Ligi Mistrzów. Do kraju zjechały bowiem ponownie dwie potęgi z Hiszpanii i Włoch – Barcelona i Milan. Ale od razu zaznaczymy – potęgi, które tym razem były lepiej przygotowane na niespodzianki. Wpadka przydarzyła się tylko Milanowi, który zremisował u siebie 1:1, ale „Blaugrana” już nie miała litości – wygrała raz 5:0. Graczom BATE pozostawał tylko niedosyt, że nie udało się wygrać pierwszego meczu w historii gry w LM, bo Viktoria Pilzno zdawała się pozostawać w ich zasięgu.

W każdym razie – nic straconego! Białorusini już przymierzają się do kolejnego skoku na kasę. Jeśli odbębnią bez wpadek rewanż w ostatniej rundzie eliminacji LM z Hapoelem Shmona (pierwszy mecz wygrali z Izraelczykami 2:0, a wcześniej pokonali Vardar Skopje i Debreczyn), zyskają gwarant wpływów w wysokości 6 milionów euro. A to – po krótkich rachunkach – przyprawia o lekki zawrót głowy. BATE jest już niemal pewne przytulenia 20 baniek zarobionych z samego tytułu gry wśród najlepszych. Od 2009 roku. Bez wliczania sprzedaży biletów, cateringu i praw do transmisji.

„Bogaci będą się bogacić, biedni – biednieć”. Stara zasada w założeniu mogłaby teoretycznie usprawiedliwiać naszych ligowców. „Przecież BATE dostało za pierwszy występ w Lidze Mistrzów taką kasę, jakiej w Krakowie/Warszawie/Poznaniu nie widziano od lat!”. Ale co z tego? Siłą Białorusinów nie są wielomilionowe bomby transferowe, ani tym bardziej skupowanie podstarzałego szrotu za miliony (bo dogorywającego Keżmana przygarnęli za darmo…). Wręcz przeciwnie – potężne zyski z LM są podwajane przez mądrą politykę transferową. Przed nowym sezonem nie pozyskali nawet nikogo za gotówkę, ale udało im się zwerbować nieco zagubionego, choć wciąż cenionego Aleksandra Hleba.

A teraz najzabawniejsze – zsumowaliśmy ile BATE wydało w ostatnich czterech latach na wzmocnienia. Łącznie z tymi poczynionymi do walki o pierwszy awans do LM. Otóż łączna kwota jest odrobinę, bo o jakieś 200 tysięcy euro większa od transferów Wisły Kraków w sezonie 2010/11…

I co? Fajnie byłoby zakończyć jakąś optymistyczną puentą albo receptą na dogonienie (sic!) Białorusi. Niestety, zabrnęliśmy w kozi róg, a kolejne eurowpierdole nikogo już nie powinny zaskakiwać. Pozostaje jedynie liczyć na to, że ogromne sumy wpływające obecnie na konto BATE, zawitają kiedyś także nad Wisłę i Odrę. Pytanie tylko, czy za naszego życia. Póki co – możemy podpatrywać jak się robi dużą piłkę w niewielkim mieście gdzieś na – bądź co bądź – zadupiu Europy.

FILIP KAPICA I JAKUB OLKIEWICZ