Gdybyśmy byli naprawdę upierdliwi, moglibyśmy śmiało pominąć pierwsze 65 minut spotkania. Akcji było jak na lekarstwo, jedynym co trzymało nas przed zaśnięciem, były spięcia między zawodnikami. A to Rudiger złapał się za chabety z Luisem Suarezem, a to ktoś wywalił Wernera, zanim ten zdążył się rozpędzić. A jednak ktoś zdołał w tym meczu wygrać.
Lewandowski czy Raul, Kroos czy Xavi?
Najlepsza jedenastka w historii Ligi Mistrzów wg Weszło
Właściwie nie ktoś, a zespół nieporównywalnie lepszy. Chelsea zaprezentowała dokładnie taki futbol, jaki widzieliśmy w poprzednich spotkaniach Thomasa Tuchela. Chłodna kalkulacja, trzymanie rywala na dystans, zmuszenie go do biegania za piłką i postaranie się o decydujący cios. Jasne, Atletico Madryt taka sytuacja zwykle pasuje, to zespół, który nie dramatyzuje, gdy nie ma piłki. Lecz dzisiaj Atletico było zupełnie nijakie.
Pozbawione Gimeneza, Carrasco i Trippiera, grało w dość eksperymentalnym składzie, nawet jak na standardy Diego Simeone. Zadziwia jednak to, że gospodarze nie potrafili dać rzeczy, którą dawali w niemal wszystkich meczach pod wodzą argentyńskiego szkoleniowca. Ujmijmy to najprościej jak się da – Atletico nie dało dzisiaj z wątroby. Niby pokonało więcej metrów od Chelsea, ale różnica jest marginalna. Niby dość często faulowało, starało się przeszkadzać rywalowi, ale to londyńczycy wygrywają w tej niechlubnej kategorii i to dość znacznie – 9 do 21.
Jeśli ktoś dzisiejszego wieczora był zdeterminowany, to byli to goście. Wygrywali pod każdym względem. Nie tylko jako drużyna, ale i indywidualnie. Hudson-Odoi harował w defensywie, Timo Werner nie dawał chwili wytchnienia obrońcom ekipy z Hiszpanii. Rudgier, Azpilicueta i Christensen bez problemu neutralizowali zagrożenie ze strony osamotnionego Luisa Suareza i Joao Felixa. Duet Simeone nie był w stanie oddać celnego strzału na bramkę Mendy’ego!
Gorąco między słupkami Francuza zrobiło się właściwie tylko razy, gdy golkiper źle przyjął piłkę i miał mnóstwo szczęścia, że jego pomyłki nie wykorzystał gracz Atletico. Poza tym? Totalny spokój w tyłach (jasne, obok bramki uderzył Urugwajczyk, ale dajcie spokój), żeby nie nazwać tego dominacją. Chelsea przypominała Los Rojiblancos za najlepszych lat. Zgodnie z przewidywaniami – niczym dementor wyssała szczęście i ochotę do gry z graczy lidera LaLiga, a następnie poszła po swoje.
Nieoczywisty bohater
Gdy w poprzednim spotkaniu Chelsea już po 45. minutach został ściągnięty bezbarwny Tammy Abraham, wiadomo było, że Anglik nie zacznie meczu z Atletico. Napastnik londyńczyków miał tylko siedem kontaktów z piłką, z czego zaledwie dwa w polu karnym Southampton. Zdecydowanie zbyt mało, by zrobić na Tuchelu wrażenie.
Szansę zamiast niego otrzymał Olivier Giroud – piłkarz tyleż doświadczony, co powolny, a zarazem zaskakujący. W dodatku piłkarz, któremu niemiecki szkoleniowiec niespecjalnie ufał. Francuz zagrał godzinę z Sheffield United, 70 minut z Wolverhampton i tyle samo z Newcastle United. Wystąpił zatem w mniej niż połowie spotkań, które Tuchel ma na Stamford Bridge.
A jednak to on okazał się dzisiaj kluczowy. Powiedzieć, że postawienie na 34-latka było strzałem w dziesiątkę, to nie powiedzieć nic. No bo sorry, ale czy Tammy Abraham strzeliłby gola w tej sytuacji?
Quel but d’Olivier Giroud! pic.twitter.com/a3OpcKVlUj
— PLFrance_ 🇫🇷 (@PLFrance_) February 23, 2021
To niezwykłe uderzenie Girouda – weryfikowane jeszcze przez VAR – okazało się kluczowe dla losów całego spotkania. Nie tylko zapewniło Chelsea wygraną na wyjeździe, ale potencjalnie rozstrzygnęło losy całego dwumeczu. Trudno bowiem – przynajmniej na ten moment – wyobrazić sobie The Blues, którzy gubią gdzieś swój pragmatyzm i pozwalają Atletico zdominować spotkanie na Stamford Bridge.
Tego wieczora znowu pokazali, że ich mecze może i są ciężkostrawne, lecz humory kibiców koniec końców dopisują. 1:0 z liderem LaLiga na wyjeździe? 99% ich fanów przyjęłoby ten wynik z pocałowaniem ręki, a za kadencji Franka Lamparda zapewne z niedowierzaniem. Bowiem tak jak Anglik pokazał się w trenerce całkiem nieźle, tak wątpliwe, by zdołał sprawić, że nawet Diego Simeone nie miał siły, by skakać przy linii i zagrzewać swój zespół do walki.
Podsumowaniem tego meczu może być nie tylko trafienie francuskiego weterana. Może być nim również rzut wolny z ostatnich minut.
Atletico potrzebowało dobrego dośrodkowania w pole karne Chelsea, gdzie zgromadziło się aż dziewięciu zawodników Los Rojiblancos. Correa kopnął jednak fatalnie. Jego podanie z okolic koła środkowego przeleciało nad głowami wszystkich i to The Blues wyrzucali piłkę z autu.
Reakcja Simeone? Żadna. Smętne spojrzenie w murawę i pogodzenie z losem. Chelsea znowu przyjechała do jakiegoś miasta (i nawet nie był to Madryt!), zabiła mecz i wyjechała, pozostawiając tam minimum chęci do życia.
ATLETICO MADRYT 0:1 CHELSEA
O.Giroud 68′
Fot.Newspix
