Wierzyliśmy w zwycięstwo z Belgami, ale absolutnie go nie oczekiwaliśmy, po prostu: skoro ono przyszło, to zajebiście, gdyby go nie było – szkoda. Teraz przed meczem z Włochami mamy troszkę podobnie, ponieważ znów nie można Polakom stawiać żadnych żądań. Natomiast, wiadomo – apetyt rośnie w miarę jedzenia. Skoro już zrobiliśmy ten pierwszy krok, który zazwyczaj okazywał się dla nas niemożliwy, dlaczego nie pójść dalej? Albo inaczej. Dlaczego chociaż nie spróbować pójść dalej?
W sumie to najbardziej tego oczekujemy od Polaków. Że nie przegrają tego meczu na własne życzenie. Jeśli już porażka miałaby przyjść, chcielibyśmy, by się okazało, że rywal był po prostu za silny. Czasem tak jest, szóstoklasista raczej rzadko bije licealistę, ale pewnie łatwiej mu spojrzeć w lustro, jeśli nie oddaje pojedynku przez upadek na rozwiązanych sznurowadłach. Mówiąc bez przenośni, nie chcemy tego, co w kadrze U20. To znaczy: żadnego głupiego karnego, żadnego fatalnego podania od obrońcy, żadnej bierności w polu karnym.
Jak mają nas sklepać, to po trzech podaniach z pierwszej piłki i strzale na pustaka.
WYGRANA POLAKÓW? KURS 8,50 W ETOTO
I cóż, od kogo oczekiwać tej odpowiedzialności za wynik, jeśli nie od ekipy Michniewicza? Kadra Brzęczka może lać kolejnych przeciętniaków w eliminacjach, ale dla wielu przez ostatni rok to młodzieżówka była głównym powodem do radości w polskiej piłce. Najpierw brak porażek z Danią, potem wyrzucenie za burtę Portugalii, teraz utarcie nosa Belgom. Nie ma w tym przypadku. Ta maszyna jest świetnie naoliwiona, nie działa na zasadzie „macie piłkę i grajcie”. Tam każdy wie co robić, w którym momencie zaatakować, jak bronić.
Fantastycznie momentami wyglądało to z Belgami, kiedy byliśmy idealnie ustawieni w dwóch liniach z biegającym Kownackim przed nimi. Rywale klepali, klepali, ale wyklepać nic nie mogli. Potem sami w wywiadach przyznawali, że w drugiej połowie mur Polaków było cholernie trudno sforsować. Bo też rzeczywiście – bramkę straciliśmy po rożnym, który poprzedziła głupia strata.
A MOŻE 0:0? KURS 11,75 W ETOTO
Oj, gdyby i dziś udało się postawić taki mur, gdyby i dziś udało się Włochów skontrować. Byłoby pięknie. Jednak wiadomo: Italia to jednak zupełnie inna klasa niż poprzedni rywal. Dostali bramkę z Hiszpanami, przez moment wydawało się, że ten mecz im ucieka, ale nic z tych rzeczy. Poszli jak po swoje. Największe wrażenie oczywiście robi Chiesa, który sieknął dwie bramki, w tym jedną cudowną, nawet pomijając błąd bramkarza. Poza tym są jednak Zaniolo, Kean, Pellegrini… Co my wam będziemy mówić. Kocury.
A jeszcze wspierane przez całkiem liczną publiczność. Cholera jasna, optymizm maleje.
Dlatego kończmy, bo ci goście, mówimy tu o ekipie Michniewicza, zasłużyli na kredyt zaufania. Wygrali mecz otwarcia, rywal nie miał grubasa w bramce, zwycięstwo nie było obowiązkiem. Zrobili już właściwie coś ponad stan, bo wielu prognozowało im maksymalnie jeden punkt. Dlatego teraz po prostu ściskamy kciuki. Wyjdzie – będzie zajebiście. Nie wyjdzie po dobrej grze – trudno.
Po prostu walczcie i grajcie swoje.
Fot. FotoPyK
