T-800 ze Śląska. Marcin Robak musi być cyborgiem

Myślisz – Marcin Robak. Widzisz – piłka wpadająca do siatki. Lata mijają, Robak zmienia kluby, ale pewne rzeczy pozostają stałe – on wciąż strzela gole i nadal wygląda jak maszyna. W tym sezonie dwukrotnie wybiegł na boisko w wyjściowym składzie i zdobył w tym spotkaniach trzy bramki. Widać wystarczy dać mu „raz jeden mecz cały zagrać, jeden mecz kur…” i ekstraklasowy Schwarzenegger odwdzięczy się trafieniami. Tak było w poniedziałek w Sosnowcu.

Jeśli dziś w Warszawie pojawił się przybysz z 2035 roku i powiedział, że w jego czasach Marcin Robak nadal strzela gole w Ekstraklasie, to wzruszylibyśmy tylko ramionami i zapytali w którym klubie. Bo w sumie nie zdziwiłyby nas wieści z przyszłości o tym, że napastnik rodem z Legnicy nadal straszy bramkarzy rywali. Lata mijają, Robakowi w tym roku stuknie 36 lat, a wygląda tak, że Czesław Michniewicz mógłby rozważyć przebicie mu daty urodzenia w paszporcie i wystawienie w kadrze U21.

Robak sumiennie na tę sprawność pracuje – nie wiemy jak teraz w Śląsku, ale w Lechu pierwszy przychodził na treningi i przygotowywał swoje ciało do zajęć. Jest regularnym bywalcem siłowni i już za juniora w Miedzi lubił dłużej posiedzieć w towarzystwie gryfów, hantli i ławeczek. Dziś to procentuje – ze świecą szukać w lidze tak przypakowanego snajpera.

Piszemy o tej silę i przygotowaniu fizycznym, bo przecież o instynkcie nie trzeba wspominać. Paweł Brożek – co pokazał w rundzie finałowej w meczu z Lechem – wciąż go ma. Gdybyśmy odkurzyli Tomasza Frankowskiego, wrzucili go na mecz Ekstraklasy, to pewnie kwestią czasu pozostawałby gol strzelony firmową podcinką. Ale w obu tych przypadkach jednego moglibyśmy być pewni – upływającego czasu już nie zatrzymają i pod względem szybkości czy siły wyraźnie odstawaliby od obrońców rywali. A Robak w listopadzie zdmuchnie 36 świeczek na torcie i wciąż może bez kompleksów może ścigać się i walczyć o piłkę z młodszymi przeciwnikami.

U Tadeusza Pawłowskiego w Śląsku nie zawsze ma pewny plac. Albo nazywając sprawę wprost – we Wrocławiu jest raczej rezerwowym niż piłkarzem pierwszego wyboru. Z 540 możliwych do rozegrania minut zaliczył 283. Tylko dwa razy znalazł się w wyjściowym składzie i rozegrał całe spotkanie. I właśnie w tych dwóch starciach trafiał do siatki rywali – raz w Kielcach z Koroną i w Sosnowcu z Zagłębiem dwukrotnie. A poza tym epizody po 25 minut z Cracovią, Lechią, Lechem i Pogonią.

Stawiasz na Robaka od pierwszej minuty, to Robak odwdzięcza się golem. I oby tylko Marcinowi znów nie przyszło do głowy krzyczeć do trenera, że „raz jeden cały mecz zagrać, jeden mecz kur…!”. Bo po co zaburzać sobie tę regularność strzelania z ostatnich sezonów:

– 2013/14 – 22 bramki w 35 meczach

– 2014/15 – 11 bramek w 17 meczach

– 2015/16 – 2 bramki w 8 meczach (kontuzja wyłączyła go z gry na niemal cały sezon)

– 2016/17 – 18 bramek w 37 meczach

– 2017/18 – 19 bramek w 23 meczach

– 2018/19 – 3 bramki w 6 meczach i licznik nadal bije…

 fot. 400mm.pl