Z jednej strony sławny ojciec otwiera wszystkie drzwi w futbolu. Najlepsze akademie stoją otworem. Z drugiej strony, to może być przytłaczające, a i talent nie jest przecież dziedziczony w tak prostej linii, sukces zależy od wielu innych rzeczy. Czas leci i być może będziecie zaskoczeni, jak bliscy poważnej piłki są już synowie tych, którzy zaledwie przed chwilą zachwycali nas grą. Zapraszamy.
Joe van der Sar
Skazany na bramkę. Trudno być synem takiego fachowca jak Edwin Van der Sar i nie mieć pasji do szaleństw w boiskowej klatce. Chłop już siedemnastoletni – oczywiście bramkarze mają czas, ale są i tacy, którzy w wieku nastoletnim zaczynają grać z dorosłymi. Gdzie występuje? A gdzieżby indziej – w Ajaksie.
Christian Maldini
Dziadek legenda, ojciec legenda, jak tu sprostać oczekiwaniom? Lekko nie będzie, bo Christian w tym roku skończy dziewiętnaście lat, a ma problem z wywalczeniem miejsca w składzie Primavery Milanu. Lewy obrońca.
Giovanni Simeone
Gio ma naprawdę papiery na duże granie. Skończył właśnie dwadzieścia lat, a grywa dość regularnie w ataku River Plate, z którym zdobył choćby Copa Sudamericana. Eksplodował podczas młodzieżowego Copa America w tym roku, gdzie został najlepszym strzelcem – strzelił aż dziewięć bramek i jest pewny wyjazdu na Olimpiadę. Duży talent, transfer do Europy wydaje się kwestią czasu.
Rivaldinho
A ten gagatek dla odmiany za wiele talentu nie ma, ostatnio plotki przymierzały go nawet do Rakowa i bez względu na to ile w nich prawdy, to samo łączenie Rivaldinho z Częstochową jest wymowne. Błysnął raz, gdy strzelił bramkę, jakiej nie powstydziłby się jego ojciec:
Synowie Zizou
Cała czwórka, wspólnie z ojcem mogliby założyć drużynę futsalową. Najstarszy, Enzo, ma już dwadzieścia lat i grywa trochę w rezerwach, a trochę w młodzieżowej LM (tu nawet jako kapitan) gdzie zrobił trzy asysty. Największą karierę wróży się bramkarzowi, Luce, a Theo i Ilyaz to jeszcze dzieciaki, dopiero bawiące się w futbol. Wszyscy jednak w Realu, więc talent, jeśli tylko odziedziczą, zostanie z nich skutecznie wyciśnięty.
Ianis Hagi
Szesnastolatek, który już zdążył zadebiutować w lidze rumuńskiej, a nawet strzelić tu bramkę. Parol na niego zagięła już Fiorentina (a interesować miała się nim Barca), ponoć gigantyczny talent, przyszłość przed nim. Oczywiście typowa dziesiątka.
Justin Kluivert
Podobny jak dwie krople wody, nie? Idzie póki co bardzo podobną do ojca drogą. Szesnaście lat, gwiazda młodzieżówki Ajaksu, ale również swojego rocznika w Holandii. Jedyna różnica – nie jest typowym lisem pola karnego, a lewym skrzydłowym/napastnikiem.
Devante Cole
Co jest najciekawsze, to że syn Andy’ego Cole’a, przecież legendy Man Utd, gra dla Man City. Chłopak już dwudziestoletni, może do składu pierwszej drużyny nie puka, ale umówmy się – League One to nie jest przypadkowy poziom. Trzecia liga Anglii jest naprawdę przyzwoita, a on tutaj jak najbardziej dawał radę na wypożyczeniu w York. Teraz pewnie spróbuje sił w Championship, krok po kroku idzie do przodu.
Jordan Larsson
Kolejny z gatunku: jak dwie krople wody podobny do ojca.
Synowie Beckhama
Bankowo chłopaki trafią do Man Utd, co nie? A błąd. Wszyscy trzej należą do akademii Arsenalu. Brooklyn już jednak zdążył się przekonać, że nazwisko Beckham otwiera wiele drzwi, ale samo meczu nie wygra. Arsenal odpalił najstarszego z braci, Romeo i Cruz wciąż mają szanse.
Shaqueel van Persie
Na pewno nie trudno się domyślić po kim Shaqueel ma nazwisko. Młody dopiero zaczyna bawić się w futbol, ma dopiero siedem lat, ale już zdążył wystąpić w reklamówce BT Sports i trafić na testy do obu klubów z Manchesteru. Oto jakie znaczenie w piłce może mieć nazwisko.
Isaac Drogba
Oczywiście gra dla Chelsea, w drużynie U14. Jedna najważniejsza różnica, to że już teraz zdecydował, że będzie chciał reprezentować Anglię, a nie Wybrzeże Kości Słoniowej.
Mitchel Bergkamp
Napastnik. Nie zaszczyca żadnej ze szczególnie znanych szkółek, gra bowiem dla Almere City FC. Ciszej jedziesz dalej zajedziesz?
Benjamin Aguero
Syn Kuna, wnuk Maradony. Najlepsze geny piłkarskie o jakich słyszeliśmy.
PS: Piszcie sami kolejne przykłady, tych oczywiście jest bez liku. Musieliśmy się ograniczyć, bo moglibyśmy wymienić setkę i wciąż kogoś istotne pominąć – wszak syn niemal każdego znanego piłkarza w pewnym momencie próbuje pójść w ślady ojca.
