I bądź tu mądry człowieku: skończył tę karierę czy jednak nie skończył? W gazetach stało jak byk, podawał czarno na białym, ale że już 3 tygodnie od tego minęły, to sam najwyraźniej zapomniał, co mówił. Nadążacie jeszcze czy już się wszyscy zgubiliście? Ebi Smolarek na stare lata leciutko sfiksował i na przemian coś najpierw ogłasza, a później dementuje sam siebie. Sfiksował albo chce zostać rzecznikiem prasowym – wtedy ta zdolność może się przydać.
Patrzcie jak jest wesoło.
29 lipca, Piotr Wołosik z Przeglądu Sportowego zadaje kluczowe pytanie: to koniec?
Ebi na to: – Tak, to już pewne. Rok zastanawiałem się nad tą decyzją i wreszcie jestem zdecydowany ostatecznie powiedzieć stop. W ostatnim czasie już nawet nie szukałem klubu. Myslałem, że jakiś może znajdzie mnie, ale tak się nie stało. Zresztą nie było tak, że jakoś specjalnie czekałem, aby ktoś do mnie zadzwonił z ofertą. Ostatnie miesiące pozwoliły oswoić się z myślą, że przechodzę na piłkarską emeryturę. Teraz to co najwyżej będę mógł pograć w oldbojach Feyenoordu…
Nagle okazuje się, że Ebi tak się z tą decyzją oswajał, że w końcu z całego wysiłku zapomniał, że jednak ją podjął. Dziś na łamach Onetu – wywiad chyba przeszedł trochę bez echa – mówi coś o jakimś dziennikarzu z Holandii, którego spotkał przypadkiem, coś mu powiedział, a ten zinterpretował na wyrost. – Puścił to wszystko na łamach prasy i w Polsce natychmiast odebrano to jednoznacznie, że Ebi mówi stop. A to nie jest zgodne z prawdą, bo zakończenia kariery jeszcze nie ogłosiłem.
– Ebi, mówisz stop?
– Stop!
3 tygodnie później…
– Ebi, to jak, stop?
– Eee, to chyba jakaś pomyłka.
– (śmiech).
Standardzik. Jak zapytacie Dudka to też wam powie, że ciągle czeka na oferty i w razie czego gotowy wrócić do bramki. Ale że Wołosik po tylu latach okazał się nagle Holendrem, to nas lekko zdziwiło.
