Pamiętacie jak w Bruce Willis pojawia się w „Szklanej pułapce 3″ w Harlemie z planszą z napisem „I hate niggers”? To było ryzykowne zagranie, jednak nawet nie w połowie tak odważne, jak wyjście przed laty na dwór w śmigus-dyngus.
Co roku w lany poniedziałek moje płockie osiedle zamieniało się w wojenny front. Wystarczyło, że człowiek wyściubił nos z domu i już w jego stronę leciała… bomba wodna, rzucana przez idiotów zamieszkujących na czwartym piętrze w bloku naprzeciwko. Raz brakowało dosłownie kilku centymetrów, aby te półmózgi zabiły mi w ten sposób mamę.
Oczywiście wodne zabawy nie ograniczały się wówczas li tylko do ataku z powietrza. Kilkunastoosobowe grupki nastoletnich wyrostków biegały z wiadrami po osiedlu i lały kogo popadnie: matki z małymi dziećmi, które wyszły akurat się dotlenić, ale także i emerytki, spacerujące dostojnym krokiem w najlepszym niedzielnym ubraniu do kościoła. Gównażeria nie popuściła prawie nikomu, co oczywiście było przesadą, i to grubą.
Tak naprawdę kąpieli unikali w śmigus-dyngus tylko ci, którzy nie wychodzili z domu, poruszali się w ten dzień autami, ewentualnie byli napakowanymi karkami. Wiadomo, pakerowi strach zrobić prysznic, ponieważ może oddać – pięściami nie wodą.
Generalnie jednak cały kraj był w świąteczny poniedziałek zastraszony wizją przemoczenia do suchej nitki. Wobec tego Polska nie zwracała w ów dzień uwagi na nic innego, tylko na te bandyckie grupy: policjanci tropili wodnych terrorystów, telewizje pokazywały ich wyczyny, a radia poświęcały im lwią część swoich serwisów.
Minęło kilka-kilkanaście lat i wszystko się zmieniło. Tradycja zanikła. Po czym wnoszę? Dziś koło południa wybrałem się na trening po Płocku. 70 minut joggingu w trakcie których przebiegłem prawie 13 km, czyli niemalże całe miasto wszerz i wzdłuż. Latałem i po centrum, i w okolicach kościołów, a więc w miejscach, gdzie przeważnie atakowały grupki wodnych rzezimieszków. I co? I nic właśnie. Podczas całych zajęć spotkałem… jedną osobę z małym karabinkiem na wodę. Był nią na oko PIĘCIOLETNI brzdąc.
Szybko podzieliłem się swoją refleksją na Twitterze, na odzew znajomych nie trzeba było długo czekać. Maciek pisze, że w Olsztynie też sucho, Tomek dodaje, że w Kielcach podobnie.
Bardzo dobrze, że wyrośliśmy z tego głupiego atakowania wiadrami kogo popadnie. Tradycję, owszem, trzeba kultywować, ale w sposób cywilizowany. Innymi słowy: jestem za tym, żeby w mieszkaniu, w gronie rodzinnym, postrzelać do siebie z wodnych jajek czy też pistolecików, takie zabawy to nie jest przesada, inaczej niż atakowanie Bogu ducha winnych ludzi w sposób, który nie raz i nie dwa kończył się złamanymi kończynami czy też poważnymi przeziębieniami.
***
Więcej tego typu tekstów przeczytasz na…
