Maciej Szczęsny wyświadcza przysługę synowi. Niedźwiedzią.

W rodzinie Szczęsnych jak zwykle ciekawie. Ojciec Maciej wylał trochę pomyj na niejakiego Arsene’a Wengera, znanego tu i ówdzie jako trener Arsenalu Londyn. Nam się wydawało, że Wenger wielkiej krzywdy Szczęsnemu nie uczynił, bo w końcu zabrał dzieciaka z Warszawy, a potem wstawił do bramki całkiem potężnego klubu i dał kontrakt rzędu 30 tysięcy funtów tygodniowo. Ale co my tam się znamy…
Ojciec czuje wszystko lepiej – w końcu ojciec – więc okazało się, że Wenger chcąc nie chcąc Wojciecha Szczęsnego niszczy, nie dbając o jego zdrowie i formę. W marcu 2013 roku Szczęsny junior ma kryzys, ponieważ w kwietniu 2012 roku bolał go bark, a w sierpniu 2012 roku stopa. A zły Wenger kazał grać!

Syn wydaje oświadczenie, że to wszystko nieprawda i że ojca szanuje, ale trenera też szanuje, klub szanuje i ogólnie, że przeprasza, bo to nie on, tylko stary. Coś sklecić musiał, bo przecież nie trzeba być członkiem klubu Mensa, by dojść do wniosku, że podobne wywiady w niczym pomóc nie mogą, a zaszkodzić – jak najbardziej. Raczej nie walczy się o przychylność szefa, puszczając do ataku rozszalałego tatusia.

Można by pomyśleć, że ojciec i syn mają na wszystko zdecydowanie inne poglądy, albo przynajmniej nie konsultują między sobą, co można powiedzieć głośno, a o czym lepiej nawet nie mówić szeptem. Okazuje się jednak, że jest coś, co ich łączy.

Maciej Szczęsny zapytany, kto powinien bronić przeciwko Ukrainie, odpowiedział: – Artur Boruc!
A Wojciech Szczęsny, na dokładnie to samo pytanie, odparł: – Artur Boruc!

Taka to wesoła rodzinka. Zgodzili się, że na dziś plusów trzeba szukać u kogoś z zewnątrz.