Blog kibica Wisły: Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie

To była prawdziwa „mission impossible”. Jak zagrać, by braciom z Krakowa podarować cenne 3 punkty, potrzebne do utrzymania? Mecz przypominał świąteczną akcję charytatywną: chodziło o to, żeby na Gwiazdkę nawet największe fajtłapy w lidze miały trochę radości i poczuły radość zwycięstwa. Wiadomo było jednak, że nie będzie łatwo. Wiślacy zachowują się jak oporny wnuczek, nie umiejący wygrać z podkładającym się w szachy dziadkiem – jak ten nie bije piona, to sami zagrywają samobójczego szacha. Pokazali to już w meczu z Koroną, co tylko zwiększyło motywację we Wrocławiu.

(…)

Oczywiście i tak wysiłek Śląska poszedłby na darmo, gdyby nie niesłychana ambicja, determinacja, wola walki naszych dzielnych zuchów. Do tego poparta ponadprzeciętnymi umiejętnościami. Gordan Bunoza zagrał jak profesor, Łukasz Garguła zachwycał swoją kreatywnością, Cwetan Genkow nękał obronę wrocławian błyskotliwym dryblingiem, a bramkę Kelemena kąśliwymi strzałami. Wspaniałą zmianę dał Romel Quioto. Z jego i Daniela Sikorskiego Wisła jednak będzie miała sporą pociechę. Ci piłkarze mają prawie wszystko – niesamowite „depnięcie”, nieszablonowy drybling, umiejętność gry kombinacyjnej, świetny strzał z obu nóg no i instynkt snajpera.
Aby przeczytać całość, kliknij TUTAJ.

Jeśli chcecie opublikować swój tekst w dziale „Blogi kibiców”, wyślijcie go mailem na [email protected].