Późniejsze losy bohaterów serialu – gdzie podziewają się turyści z ŁKS-u i Cracovii?

W ubiegłym sezonie Ekstraklasa przypominała jakiś tragikomiczny konkurs „kto się bardziej zbłaźni”. Na górze o palmę pierwszeństwa walczyły ekipy Śląska i Legii (ostatecznie frajerami sezonu zostali warszawiacy), na dole zaś – Cracovia i ŁKS. Oba te kluby grały na poziomie nieprzyzwoicie niskim, a ich nagrane mecze mogłyby z powodzeniem stanowić podwalinę pod horror pokroju „Ring”. „Przeklęte Kasety”, może „Zakazane Mecze”. Tak czy owak – nie radzilibyśmy tego odtwarzać.
Patrząc na sytuację w Łodzi i Krakowie łatwo da się zauważyć, że nikt nie osądzał winnych, nie sformułowano zarzutów, nie wskazano ludzi, którym powinny zlecieć głowy. W ŁKS-ie – wiadomo, bieda, chaos, brak wypłat. W Cracovii – tym gorzej. Jak można zawracać sobie głowę osądzaniem winowajców, skoro trener zapewnia, że tak naprawdę to wcale nie spadliśmy. W efekcie między sezonami dyskusję prowadzono na zupełnie innych poziomach, tymczasem główni aktorzy tej makabreski pt. „Gra Cracovii i ŁKS-u w sezonie 2011/12” rozpierzchli się po świecie. Zgadnijcie – gdzie?

W ŁKS-ie skład miał gwarantować pewne utrzymanie, Cracovia pewnie marzyła nawet o wyższych lokatach, w końcu zaplecze organizacyjno-finansowe nie pozostawiało wiele do życzenia. Oba kluby skleciły jedenastki „na miarę swoich możliwości”, nikt jednak nie pokazywał palcem – ejże, to przecież pierwszoligowcy. Teraz jesteśmy już trochę mądrzejsi – sprawdźmy, gdzie aktualnie znajdują się ludzie, którzy spuścili w zeszłym sezonie swoje kluby.

ŁKS Łódź. Uciekli niemal wszyscy, zostali jedynie zacementowany w klubowej szatni Bogusław Wyparło, przywiązany do Łodzi Artur Gieraga oraz (w sumie nie wiadomo z jakich powodów) Paweł Sasin. Filary obrony, Michał Łabędzki oraz Piotr Klepczarek wywędrowali do… Olimpii Grudziądz i Dolcanu Ząbki. Całkiem nieźle, jak na ludzi podających się za defensorów ekstraklasowych. Do pierwszego z nich szybko dołączyli Marcin Smoliński i Robert Szczot, kolejne asy reklamowane jako ludzie mający utrzymać dla ŁKS-u Ekstraklasę. Wojciech Łobodziński? Miedź Legnica. Romańczuk, Seweryn, Kujawa, Marek Gancarczyk, Velimirović czy Bykowski nawet nie mogą znaleźć klubu. Jedyni, którzy zostali na szczycie to Marek Saganowski, Antoni Łukasiewicz, Seweryn Gancarczyk oraz Grzegorz Bonin. Czterema gośćmi z Ekstraklasy nie da się jej utrzymać.

W Cracovii to zjawisko jest nieco mniej wyraźne, choć nie znaczy, że nie występuje w ogóle. Szałachowski (który zresztą może sobie wpisać w CV unikalne osiągnięcie – w jednym sezonie grał dla obu spadkowiczów) wylądował wreszcie tam gdzie jego miejsce, czyli w Łęcznej. Zagraniczne kłody czyli Matulevicius i van der Biezen pojechały za granicę (lider rumuńskiej ekstraklasy, Pandurii Targu Jiu i Karlrsruher, bramka „van der Biezena Błazna” pozwoliła nawet wyeliminować Hamburg z Pucharu Niemiec), podobnie zresztą Visnakovs (Baltika Kaliningrad). Suart, Nawotczyński i Ntibazonkiza (choć ten ma jeszcze ważny kontrakt) szukają klubów, ale biorąc pod uwagę fenomenalną opinię, jaką wyrobili sobie pozorując grę w Krakowie, mogą mieć z tym spore problemy. Tym bardziej, że większość z nich wciąż ma o sobie bardzo wysokie mniemanie, którego nie popsuł nawet fakt spadku z katastrofalnie słabej Ekstraklasy. Inna sprawa, że kilku pierwszoligowców przebieranych przez pewien czas za piłkarzy z najwyższej półki wciąż biega w Krakowie, by wymienić choćby Szeligę, Kosanivicia czy Strunę.

W tym sezonie też możemy obserwować wyżej opisaną zależność. Zawisza naściągał graczy z Ekstraklasy i pewnie (jeśli nie wydarzy się jakaś katastrofa) w przyszłym sezonie zagra w Ekstraklasie. Nie wróży to też zbyt dobrze Gieksie Katowice, która zaopatrzyła się w tym okienku przede wszystkim w… zawodników rezerw.