Do regularnej gry na najwyższym poziomie zabiera się mniej więcej tak długo, jak Edyta Bartosiewicz do wydania nowej płyty. Jak Robert Kubica z powrotem za kółko, jak legendarna grupa Guns N’ Roses z albumem „Chinese Democracy”, który produkowała prawie dekadę. Wraca, wraca i wrócić nie może. Nie brakuje jeszcze desperatów gotowych dać mu ostatnią szansę. Owen Hargreaves na testach w Queens Park Rangers.
A biorąc pod uwagę ruinę, w jaką popadły w ostatnich latach jego kończyny dolne, treningi z QPR to jak złapanie sroki za ogon. I jednocześnie desperacka próba potwierdzenia, że nie jest emerytem. Ł»e nie udaje piłkarza jak Arkadiusz Onyszko po podpisaniu umowy z Polonią Warszawa. A zresztą, co my porównujemy. Onyszko zataił kontuzję, bo chciał doić JW, a Hargreaves przed rokiem był nawet gotów grać w Manchesterze United za darmo…
Ale „Czerwone Diabły” nie poszły nawet na taki układ, bo 31-latek od zwycięskiego finału Ligi Mistrzów w 2008 roku zagrał dla nich w ciągu trzech lat tylko PIĘĆ spotkań. A to pozwala przypuszczać, że odbył także podobną liczbę zajęć z pełnym obciążeniem, skoro wypadał z nich nawet z wybitym barkiem. Co było później? Ł»al opowiadać, naprawdę. Przeglądanie jego statystyk to jak kopanie leżącego. Ale OK, zerknijmy na bilans ostatnich 12 miesięcy spędzonych już w Manchesterze City:
4 mecze, 157 minut na murawie, jedna bramka. No dobra, czasem spędzonym na boisku i tak nakręca sobie średnią. Od czterech lat przebywa na nim 84 minuty w skali roku. A to nie pozostawia złudzeń. Anglik znalazł się na skraju końca kariery. I po raz ostatni – w co niestety wątpimy – spróbuje pokazać, że gra muzyka. Podobnie jak Guns N’ Roses, którzy nie byli już tak wielcy w momencie powrotu, ale zdołali coś udowodnić fanom. A Hargo miałby kogo uciszać, patrząc na wczorajsze reakcje użytkowników Twittera…
FK
