„Przemoc” i „rasizm” – zdaje się, że z wszystkich istotnych słów, te dwa padają najczęściej w wyemitowanym wczoraj przez BBC materiale na temat atmosfery na polskich i ukraińskich stadionach. Angielscy dziennikarze przez kilka tygodni zwiedzali oba kraje i tak powstał prawie półgodzinny reportaż zatytułowany „Euro 2012: Stadiums of Hate”. Trąbią dziś o nim wszyscy. Sol Campbell wymądrza się, że przyznanie nam organizacji mistrzostw było błędem, bo najpierw powinniśmy rozwiązać własne problemy, a dopiero potem organizować dużą piłkarską imprezę. Zdaje się być tak świetnie zaznajomiony z realiami, że wręcz ostrzega rodaków i radzi, aby oglądali Euro z kanapy, bo wizytę w Polsce i na Ukrainie można zakończyć w trumnie.
Wesoły facet.
O problemie rasizmu wypowiada się też Ugo Ukah, któremu jest w Polsce tak źle, że aż… zadomowił się w niej na pięć lat i jakoś niespecjalnie ma ochotę wyjeżdżać. Taki jest uciśniony. Czyli co? Zarabiając te kilkadziesiąt tysięcy miesięcznie, problem prześladowania, z którym może spotkać się na każdym kroku, jest dla Nigeryjczyka jednak do przełknięcia? Dobrze wiedzieć.
Jeśli mielibyśmy opisać ten reportaż jednym słowem, napisalibyśmy: tendencyjny. Gdybyśmy musieli dodać drugie – z perspektywy Polaków bywających na stadionach regularnie – byłoby to słowo „głupi”. Wybiórczy. Niby prawdziwy, bo skoro Anglikom udało się go sklecić, to widać – mieli z czego rzeźbić. A jednak niesprawiedliwy. Nakręcony pod tezę.
