Felieton naszego czytelnika i kibica Wisły PG po kabaretowym występie Białej Gwiazdy w meczu z Ruchem.
Można wymyślić jeszcze kilka błyskotliwych parafraz, pod każdą podpisując się „Captain Obvious”, ale to nie ma zbytniego sensu. W poprzednim wpisie porównywałem obecny sezon do rozgrywek ekstraklasy 2006/2007 i zastanawiam się, co mnie do tego podkusiło. Poza wynikami, trudno szukać analogii. Owszem, drobna trenerska karuzela, poza tym szrot nasprowadzany jeszcze przez Petrescu, a potem przez Okukę, ale mimo wszystko, porównywać grę Wisły z tamtego sezonu z obecną grą to policzek w twarz wymierzony każdemu piłkarzowi Białej Gwiazdy z tamtego okresu. Były mecze słabe, to fakt, ale kiepskie wyniki to rezultat kiepskiej skuteczności, a nie tak fatalnej gry, jaką mamy nieprzyjemność oglądać w obecnych rozgrywkach. Wtedy to Paweł Brożek potrafił skiksować kilka metrów przed bramką, zupełnie nieatakowany, potrafił popsuć każdą sytuację, ale te sytuacje były, a Wisła walczyła. Mecz z Ruchem da się porównać jedynie do manta, jakie sprawiła Wiśle Dyskobolia, prowadzona wówczas przez Macieja Skorżę. Wtedy było 0:4 na Reymonta, ale nawet w tamtym spotkaniu nie było aż takiego pozorowania gry, aż takiego kabaretu.
(…)
Bardzo łatwo wyciągnąć wnioski po tym spotkaniu. Z zawodników, którym kończą się kontrakty, rozmawiać można jedynie z Pareiką i zrobić co tylko się da, by w przyszłym sezonie jego wysiłki nie szły na marne. Bez żalu można pożegnać Jirsaka, Nuneza, Diaza, Lameya, no i Bitona. Dlaczego Izraelczyka? Bo ten zawodnik, poza tym, że czasem mu piłka spadnie pod nogi, nie jest w ogóle przydatny dla drużyny. Nie walczy, nie potrafi podać, nie potrafi grać w powietrzu, nie potrafi dryblować, nie jest szybki. Brakuje mu lata świetlne do Franka, no i oczywiście, jest zdecydowanie za drogi.
Aby przeczytać całość, kliknij TUTAJ.
Jeśli chcecie opublikować swój tekst w dziale „Blogi kibiców”, wyślijcie go mailem na [email protected].
