Patryk Małecki wziął udział w dzisiejszym treningu pierwszej drużyny Wisły, co jasno oznacza, że został przywrócony do łask i o ile znów coś mu nie odbije, nie spędzi kolejnych tygodni na wyrównywaniu kretowisk w krakowskim Parku Jordana.
Od pewnego czasu, gdzieś między wierszami, można było wyczytać, że w końcu do tego dojdzie. Michał Probierz nie chciał zabierać głosu, mówiąc, że ma dość innych, bieżących problemów. Jacek Bednarz, że nie dyskutuje z decyzjami, które zastał wracając do klubu, ale chętnie przeprowadzi z Małeckim poważną rozmowę.
Jak widać, przeprowadził i „Małemu” znów się upiekło. Trzeba przyznać, że wiele nie stracił. Klub wytrwał w swoim postanowieniu dokładnie miesiąc, czyli czas, w którym piłkarz byłby w stanie wyleczyć średnio poważną kontuzję, być może nawet bez poważnego uszczerbku formy. Z taką różnicą, że Małecki nie leżał przez ten miesiąc na kozetce w szpitalu, tylko indywidualnie trenował. Przez kilka dni nawet na wysokich obrotach, podczas testów w Middlesbrough.
Co to wszystko oznacza dla Wisły?
Jak dla nas – dwie sprawy. Małecki ani Bednarzowi, ani Probierzowi bezpośrednio nie podpadł, więc nie mieli szczególnych, osobistych powodów, by go dalej blokować. Patryk w formie – nie takiej, jaką zaprezentował na odchodne w meczu ze Standardem – i jednemu, i drugiemu może się przydać. Ale jest w tym wszystkim jeszcze druga strona medalu. Kolokwialnie mówiąc – Małecki nie dostał po dupie tak mocno, jak chyba w końcu powinien. Nie ma żadnej gwarancji, że cokolwiek zrozumiał. Ostatecznie i tak wszystko mu uszło na sucho. Dostał sygnał: „aha, czyli jednak jestem im do czegoś potrzebny”.
A to oznacza tylko, że Wisła postanowiła dalej hodować swojego diabełka.
