Panie Cohen, radzimy usiąść na chwilę do książek…

Od kilkunastu godzin media ochoczo i bezkrytycznie cytują jakiegoś izraelskiego cudaka, który w miejscowej prasie mądrzy się na temat gry Meliksona w kadrze Smudy (tfu!). Niestety, nikt nie odważy się napisać, że ten cały Eli Cohen, ma chyba wyraźnie coś z głową. Facet zamiast pobierać elementarne nauki w szkole, prawdopodobnie całe życie biegał za piłką i o świecie nie ma wielkiego pojęcia…
Reklamuje się, że odkrył talent Meliksona, choć zdaje się, że gdyby faktycznie to zrobił, chłopak nie latałby po Beer Szewie do 27. roku życia. Ale mniejsza już o to… W każdym razie Cohen majaczy coś o „reprezentowaniu przez Meliksona kraju, na którego ziemi zginęły miliony Ł»ydów”.

Mówi o grze w kadrze Polski jako „reprezentowaniu kraju znanego z antysemickiej postawy (na co W OSTATECZNOŚCI można jeszcze przymknąć oko) i obozów koncentracyjnych” (co w tym kontekście jest straszliwym nadużyciem). Swoje dokłada jeszcze miejscowy dziennikarz. Pytając Meliksona seniora, czy synowi nie będzie przeszkadzać gra dla kraju, w którym jego krewni ginęli w wyniku Holocaustu.

Najdelikatniej mówiąc, chciałoby się, aby Patryk Małecki zadał im obu swoje sakramentalne pytanie. Chyba nie trzeba silić się na skomplikowane wywody. Tak dziwnie jakoś się składa, że to POLACY – zaraz po Ł»ydach – byli wyjątkowo częstymi ofiarami obozów zagłady. A jednocześnie to właśnie POLAKÓW najczęściej odznacza się w Izraelu medalami za pomoc udzieloną Ł»ydom w czasie II wojny światowej.

Rozumiemy, że pisanie o „polskich obozach zagłady” bywa popularne w świecie. Jasne. „The Sun” pisał kiedyś nawet o „polskich komorach gazowych”. Ale to, zwalając na fakt niedouczenia, mieści się jeszcze w jakiś granicach zrozumienia. Jednak gdy takie słowa w pełni świadomie wypowiada Ł»yd z krwi i kości? Szczęka zwyczajnie opada.

Chcielibyśmy sądzić, że „dziennikarz coś przekręcił” – u nas to niezła wymówka. Albo, że pan Cohen, jak przystało na postać świata futbolu, był akurat na tak zwanym lunchu.

PAWEŁ MUZYKA