LIVE: Romeo nie dał się pokochać od pierwszego wejrzenia

Kończymy naszą relację i udajemy się na zasłużony odpoczynek, bo… ta kolejka potrafiła dobić. Całe szczęście, że jutro grają poważne firmy – Jaga i Lechia – i może w końcu unikniemy paździerzu. Oby…

Trzymajcie się!

Ogromna kontrowersja na koniec, ale wydaje się, że Marciniak z tego wybrnął z klasą. Wdowiak został sfaulowany w polu karnym. Dopadł do piłki szybciej, Jędrzejczyk ewidentnie trafił go w nogę i spowodował upadek. Na pierwszy rzut oka nie ma tu żadnych wątpliwości – trzeba pokazać karnego. Marciniak jednak… milczał. I nie chciał skorzystać nawet z VAR-u. Dlaczego?

Ano dlatego, że w momencie podania Wdowiak był na spalonym. Dodatkowo interpretację utrudnił fakt, że piłka dostała po drodze rykoszetu i Wdowiak cofnął się po nią wgłąb pola karnego. Tak czy siak Marciniak wytrzymał presję – nie stracił głowy nawet mimo tego, że cała drużyna Cracovii wręcz rzuciła się na niego jak stado wściekłych psów.

Legia podaje… podaje… podaje… podaje… podaje… A Cracovia nic.

Zaznaczmy, że legioniści wyraźnie czują się w tej sytuacji nieswojo i po kilku udanych podaniach z rzędu od razu przytrafia im się strata.

No ale co z tego, skoro Cracovia czuje się nieswojo, gdy musi wyjść z akcją.

Cracovia traci gola trochę na własne życzenie: pozwoliła się stłamsić i Legia prędzej czy później musiała to wykorzystać. Jak wyglądała akcja, po której padła bramka? Dość składnie. Sadiku mądrze wrzucił do niepilnowanego Kuchego, ten posłał mocną, ostrą główkę, ale ta odbiła się po drodze od obrońcy „Pasów”. Trafiła jednak pod nogi Moulina i ten lewą nogą na lajcie znalazł już drogę do bramki.

Przy tym nastawieniu Cracovii nie zanosi się, że zobaczymy jeszcze jakiś zwrot akcji.

Na boisku zameldował się Kuchy King no i już było groźnie: jego strzał szedł idealnie obok słupeczka, a bramkarz ani drgnął. Michałowi Helikowi, który rzucił się na tę piłkę, należy się od kumpli dobre wino.

Sadiku ma jeden poważny problem: nawet jeśli robi coś pomysłowego, nawet jeśli nie brakuje mu techniki, to wszystko jest tak wolne, że realizator nawet nie musi odpalać slow-motion. Tak było i teraz – składał się do strzału ze trzy godziny i nawet jeśli udało mu się w ten sposób ojechać gościa na zamach, to i tak reszta zdążyła wrócić i wybić mu tę piłkę spod nóg. Życia trochę!

Pierwsza połówka raczej spoko, ale dla postronnych widzów i tych z pasiastej strony Błoń. Cracovia mogła parę razy objąć prowadzenie, a Legia… A Legia nie. Generalnie póki co nie widać w warszawskim zespole żadnej rewolucji – zdajemy sobie sprawę, że szaleństwem byłoby się jej spodziewać, więc nikt z nas nie będzie bił na alarm.

Malarz tym wychodzeniem z bramki stawia dziś wszystko na jedną kartę i łatwo się może na tym przejechać. Teraz znów wyszedł bardzo blisko Wójcickiego, ten Malarza położył, ale wygonił się za bardzo i nie dał rady precyzyjnie dograć piłki do kolegi. A gdyby tylko dorzucił na głowę – bramka jak siemasz Wiktor.

Ale w sumie chwilę potem gol już być musiał, gdy po roku jeden z piłkarzy Cracovii zgrał PATELNIĘ na drugi-trzeci metr, lecz zabrakło tam kogoś, kto wbiegłby w tempo i po prostu dostawił nogę na czas.

Dwie kolejne ciekawe akcje:

Astiz dostał podanie w idealne miejsce, urwał się obrońcy, wyskoczył do piłki wtedy, kiedy trzeba ale… jakimś cudem nie trafił nawet w piłkę. Jakim? Nie mamy pojęcia.

Później Malarz trochę pochopnie wyszedł do Piątka, ten przerzucił nad nim piłkę, ale sytuację w porę zaasekurował Pazdan. Gdyby nie on – mogłoby być ciepło.

Tempo meczu mniej więcej takie, jak na karuzeli trenerskiej, hehe.