To był dzień, w którym zaczęła się tworzyć wielka historia. Dzień niepozorny, ale niezwykle ważny w dziejach włoskiego futbolu. W lokalu Fiaschetteria Toscana na ulicy Berchet w Mediolanie zebrało się trzech Anglików: pracownik fabryki koronkowej Herbert Kilpin, który we wcześniejszych latach grywał dla rodzimych klubów, pracownik agencji podróżniczej David Allison i szewc Samuel Richard Davies. Spotkanie zostało zorganizowane w konkretnym celu, jakim był założenie klubu piłkarskiego i krykietowego jednocześnie.
Panowie – na dobry początek rozmowy – zamówili po pół litra piwa i szklaneczce wina „Chianti”, po czym przedstawili swój plan biznesmenom: Alfredowi Odmonde Edwardsowi, Edwardowi Nathanowi Berra i panu Barnettowi. Mimo że Edwards raczej nie był znany ze swojej hojności, to w końcu przystał na propozycję. Co go skłoniło? Otóż Davies zaoferował mu siłę roboczą i skórę do robienia butów. To wystarczyło, by przekonać potencjalnego inwestora, i ostatecznie pomysł udało się przeforsować. Negocjacje zostały dopięte na ostatni guzik. Tak powstał „Milan Cricket and Football Club”.
Na pierwszego prezydenta klubu mianowano Edwardsa, trenerem i jednocześnie kapitanem zespołu piłkarskiego został Kilpin, a w sekcji krykieta – Nathan Berra. Milan do włoskiej federacji dołączył 15 stycznia 1900 roku. Pozostała wówczas już tylko jedna kwestia do rozwiązania: znalezienie miejsca, gdzie drużyna mogłaby rozgrywać swoje mecze. Ale i to dla prężnie działających głów nie stanowiło większego problemu. Członkowie nowo utworzonego projektu wpadli na pomysł, że mogłyby one odbywać się na kawałku otwartej przestrzeni po stronie dzisiejszej stacji kolejowej Trotter. I jak pomyśleli, tak zrobili. Oficjalne otwarcie klubu nastąpiło 11 marca 1900 roku i ukoronowane zostało premierowym spotkaniem, na które zaproszono inną lokalną ekip – Mediolanium. Wynik? 2:0 dla gospodarzy.
Pierwszy tytuł mediolańczycy zdobyli już w 1901 roku. W 1905 roku podjęto decyzję o zamknięciu sekcji krykieta i skupieniu się jedynie na futbolu, choć na oficjalną zmianę nazwy trzeba było poczekać aż do roku 1919. Dwa i trzy lata później Milan sięgnął po kolejne dwa mistrzostwa. Potem jednak doszło do pewnego konfliktu, który podzielił futbol w Mediolanie.
W 1908 roku Włoska Federacja Piłkarska wprowadziła przepis zakazujący obcokrajowcom występów w rozgrywkach. Grupa członków zespołu postanowiła więc opuścić drużynę, tworząc przy tym nowy klub. Jaki? Pewnie coś o nim słyszeliście. Nazwano go Internazionale Milano, co już samo w sobie określało jego charakter. W 1909 roku federacja uchyliła swój zakaz.
AC Milan jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów w historii futbolu. To siedmiokrotny zdobywca Ligi Mistrzów / Pucharu Europy, 18-krotny mistrz kraju i pięciokrotny zwycięzca Pucharu Włoch. Jest też triumfatorem Klubowych Mistrzostw Świata z 2007 roku i dwukrotnym triumfatorem Superpucharu Europy. Łącznie na swoim koncie ma aż 50 trofeów różnej maści.
A wszystko zaczęło się od trzech angielskich robotników i małej dawki złocistego trunku…
