LIVE: Świderski znowu ratuje nam tyłek. Prowadzimy z Albanią!

I na tym kończymy. Druga połowa była znacznie bardziej wyrównana. Może Albańczycy nie przycisnęli jakoś szczególnie, ale mieli piłkę częściej niż wcześniej. Próbowali.

Całe szczęście, że Świderski uratował nam tyłek. W sumie stworzyliśmy sobie tylko jedna akcję bramkową. To mało. Za mało. Ale nie kręcimy nosem, bo zrehabilitowaliśmy się po czeskim dramacie, wygraliśmy na Narodowym, dopisujemy sobie trzy punkty.

Rewanż w Albanii będzie trudny. Ale może przystąpimy do niego na zupełnie innym etapie rozwoju drużyny.

ALEŻ MAMY SZCZĘŚCIE! Uzuni z kilku metrów kończy kontratak swojej drużyny. Pomylił się minimalnie. Naprawdę minimalnie. Możemy mówić o OGROMNYM FARCIE.

A wszystko wzięło się ze straty Lewandowskiego. Wyprowadzaliśmy szybki i obiecujący atak. Gdy piłka dotarła do piłkarza Barcelony, to akcja momentalnie wyhamowała. Lewy próbował wskrzesić ją prostopadła piłką do Frankowskiego, lecz zagrał niecelnie. Niby ambitnie wrócił za akcją, lecz nie nadążył za rywalem.

Taka to puenta kolejnego mizernego występu naszego najlepszego zawodnika.

Nie jest to dla nas bezpieczny wynik. Albańczycy coraz częściej pod naszą bramką, a teraz mogą się rzucić, bo przecież nie mają nic do stracenia. Wypadałoby częściej atakować.

Bartosz Salamon naprawia błąd Linettego ostrym faulem. Wślizg w nogi, żółta kartka – nie ma żadnej dyskusji.

Swoją drogą, oglądamy właśnie poznańskie skrzydła z poprzedniego sezonu – Skóraś i Kamiński. W środku Linetty, też wychowanek Lecha. W obronie Salamon, jeden z liderów Kolejorza, w ataku Lewandowski, czyli król strzelców Ekstraklasy w barwach ćwierćfinalisty LKE.

To, że Kamiński okrzepnie w reprezentacji, było kwestią czasu. Ale Skóraś? Wiadomo. Bardzo miłe zaskoczenie.

Ciekawa akcja Lewandowskiego (wreszcie…). Dopadł do bezpańskiej piłki, a potem dziubnął ją sobie najpierw obok jednego, potem drugiego piłkarza, by ostatecznie spróbować zrobić to jeszcze raz – nad bramkarzem. To ostatnie jednak wyszło połowicznie, bo na drodze futbolówki stanęli jeszcze asekurujący albańscy defensorzy.

Uzuni miał sporo miejsca na lewej stronie, co mogło się dla nas źle skończyć. Przebiegł w stronę naszej bramki? Nikt nie zagroził. Zszedł do środka? Nikt nie zagroził. Zdecydował się na strzał? Zatrzymał go dopiero bramkarz.

Po chwili była kolejna próba z pola karnego. Znów Szczęsny na posterunku.

Obiecująca okazja. Otworzył ją Lewandowski. Piłka powędrowała na prawą stronę. Wchodził tam Frankowski, który zbyt lekko uderzył na bramkę.

Zaczęliśmy drugą połowę. Polacy bez zmian.

Kończymy połowę, w której cały czas mamy piłkę, co przełożyło się na tylko jedną okazję strzelecką i to po stałym fragmencie gry. Słabo? Słabo. Ale, no cóż, mimo naszego pierwotnego tytułu gorzej być jednak mogło. Mogliśmy niczego nie strzelić.

Znowu ratuje nam tyłek Karol Świderski. Jego fenomen polega na tym, że zawsze gra na sto procent. Zawsze mu się chce. Choćbyśmy pokazywali największą padakę, nie brakuje mu pozytywnej energii. Pokazuje się. Próbuje. Jest kreatywny.

Tylko tyle.

W tej smutnej kadrze – aż tyle.

Fajnie, Karolu, że jesteś.