Reklama

Iga i Robert. Budujmy to success story razem

Kamil Warzocha

Autor:Kamil Warzocha

05 czerwca 2022, 17:26 • 4 min czytania 43 komentarzy

Tak jak kiedyś Monika Brodka wymierzyła zwrotkę „zbliżysz się o krok, porachuję kości” w kierunku płci męskiej, tak dzisiaj Iga Świątek raz za razem proponuje swoim rywalkom na kortach podobną kompozycję. Kości nikomu oczywiście nie łamie, skąd, ale nadzieje na zwycięstwo – jak najbardziej. I tak od 35 meczów, bez przerwy na refleksję, że w tym sporcie też przecież się przegrywa.

Iga i Robert. Budujmy to success story razem

Na wstępie, żeby uprzedzić marudnych i przeczulonych, ewentualnie malkontentów: taki ze mnie znawca tenisa jak z Young Leosi dobra wokalistka. Podstawy, Rafael Nadal do niedzielnego rosołu raz na jakiś czas i Świątek od święta – owszem, obecne. Ale to tyle. Nie moja bajka. Nie różnię się w tej materii od wielu z was, ludzi czytających teksty na Weszło, dlatego bajdurzenia o tenisie nie będzie. Nie daj boże, jeszcze ktoś pomyliłby mnie z ekspertem, który podpina się pod sukces wybitnej polskiej tenisistki.

Można jednak napisać o zjawisku Igi Świątek bez używania słowa „tenis”. Dokładnie, mowa o postaci-zjawisku, która gasi nasze pragnienie triumfów i rozbudza wyobraźnię o potędze polskiego sportu na świecie. Nieważne, że to tylko wycinek mniej kolorowej rzeczywistości. Mamy prawo cieszyć się chwilą. Carpe diem.

Dla kraju w dużej mierze zakompleksionego z różnych przyczyn (temat na inną dyskusję) każdy wzniesiony puchar przez Igę ma dodatkowy wymiar. Jesteśmy głodni zwycięstw na arenie sportowej, to widać na każdym kroku, choć – o dziwo – czasami robimy rzeczy, które temu przeczą. Skreślamy kogoś bezrefleksyjnie, idziemy jak zbłąkane owieczki za tezą, która akurat lepiej się sprzedaje. Na dodatek życzymy komuś źle, wątpimy, nie wierzymy. A jakby zadać pytanie „dlaczego?”, niektóre mózgi chyba doznałyby szoku, próbując znaleźć sensowną odpowiedź.

Niestety my, dziennikarze, też mamy swoje za uszami. Mówimy, że jakiś Japończyk jest super-talentem, a Polak nie. Czasami rzucamy argumentami, które źle się starzeją, zamiast powiedzieć „nie wiem”, nabrać dystansu i poczekać. Przecież podobnie było z Igą Świątek. Gdy wygrywała pierwsze turnieje, ileż było smutnych panów przed ekranami telefonów i komputerów. Ileż było krytyki, złorzeczenia i twierdzeń, że w przyszłości zostanie zweryfikowana. Wiecie, wstydem nie jest się pomylić, ale tu chodzi o coś więcej.

Reklama

Tak naprawdę jedyne, co powinno podlegać weryfikacji, to nastawienie wielu kibiców. Oczywiście wciąż uważam, że ludzi o zdrowym podejściu jest więcej. Mam jednak nadzieję, że przy okazji następnego milowego kroku wykonanego przez Igę ta grupa powiększy się o rzeszę kolejnych optymistów. Niektórym trzeba w sposób dobitny dać do zrozumienia, że ta dziewczyna buduje nasze, polskie success story. Ona i Robert Lewandowski. Pierwsza rakieta świata i jeden z najlepszych piłkarzy świata. Niczym para prezydencka, ale złączona wybitnością, brylująca na sportowych salonach. Ot, ambasadorzy wprost wymarzeni.

Doczekaliśmy się chwili, gdy w świecie kolejnego bardzo popularnego sportu Polska ląduje na ustach milionów. To powód do dumy, nie sporów pokroju „kto bardziej zasłużył na tytuł Sportowca Roku”. To sprawa marginalna, powinna taką być, a mimo to mam obawy, że – wedle naszego zwyczaju – zaczniemy tworzyć podziały. A przecież ci ludzie już są zwycięzcami. Urodzonymi i mianowanymi. Bez żadnych podziałów.

Zresztą, my też możemy wygrywać. Wystarczy, że będziemy budować to success story razem, nie wkładając kija w szprychy tam, gdzie jest to zupełnie niepotrzebne. Uczmy się zwycięstw i życzmy ich z wzajemnością sobie oraz naszym sportowcom. Jak najwięcej, jak najdłużej, bo… dlaczego nie?

A jeśli już trzeba komuś przywalić i sprowadzić na ziemię, przywalmy. Ale róbmy to tak jak Iga na korcie – zręcznie, mądrze. Nie jak semantyczni kibole.

Reklama

WIĘCEJ O IDZE ŚWIĄTEK:

Fot. Newspix

W Weszło od początku 2021 roku. Filolog z licencjatem i magister dziennikarstwa z rocznika 98’. Niespełniony piłkarz i kibic FC Barcelony, który wzorował się na Lionelu Messim. Gracz komputerowy (Fifa i Counter Strike on the top) oraz stały bywalec na siłowni. W przyszłości napisze książkę fabularną i nakręci film krótkometrażowy. Lubi podróżować i znajdować nowe zajawki, na przykład: teatr komedii, gra na gitarze, planszówki. W pracy najbardziej stawia na wywiady, felietony i historie, które wychodzą poza ramy weekendowej piłkarskiej łupanki. Ogląda przede wszystkim Ekstraklasę, a że mieszka we Wrocławiu (choć pochodzi z Chojnowa), najbliżej mu do dolnośląskiego futbolu. Regularnie pojawia się przed kamerami w programach “Liga Minus” i "Weszlopolscy".

Rozwiń

Najnowsze

Ekstraklasa

Daniel Szczepan: Pracowałem na kopalni. Myślałem, by się poddać i rzucić piłkę [WYWIAD]

Jakub Radomski
0
Daniel Szczepan: Pracowałem na kopalni. Myślałem, by się poddać i rzucić piłkę [WYWIAD]
Polecane

Majchrzak: Udowodniłem, że jestem niewinny. Nie należy mi się łatka dopingowicza

Sebastian Warzecha
1
Majchrzak: Udowodniłem, że jestem niewinny. Nie należy mi się łatka dopingowicza

Felietony i blogi

Polecane

Majchrzak: Udowodniłem, że jestem niewinny. Nie należy mi się łatka dopingowicza

Sebastian Warzecha
1
Majchrzak: Udowodniłem, że jestem niewinny. Nie należy mi się łatka dopingowicza
EURO 2024

Pracował dwa dni w Niecieczy, teraz pojedzie na Euro. Wielki sukces Probierza

Patryk Fabisiak
0
Pracował dwa dni w Niecieczy, teraz pojedzie na Euro. Wielki sukces Probierza

Komentarze

43 komentarzy

Loading...