Który piłkarz reprezentacji Danii jest ulubieńcem kibiców, a który kocha towarzystwo kamer? Na kogo uważać przy stałych fragmentach, a z kim lepiej nie wchodzić w pojedynki bark w bark? Jak na Duńczyków wpłynęła zmiana taktyki po piętnastu latach grania cały czas tego samego? O krótkie zapoznanie nas z najbardziej prawdopodobną jego zdaniem jedenastką na Polskę poprosiliśmy dziennikarza Tipsbladet Martina Davidsena. Oto reprezentacja Danii jego oczami.
Bramkarz: Kasper Schmeichel
Świetny bramkarz, pewnie nie wiecie, ale to syn Petera Schmeichela. A, jednak wiecie? (śmiech) Oprócz tego to jeden z nowych liderów tej reprezentacji. Bardzo ambitny chłopak i prawdziwy ulubieniec kibiców.
Stoper: Simon Kjaer
Nowy kapitan po odejściu Daniela Aggera. Cichy, spokojny, ale dobry chłopak, a przy tym twardy, silny fizycznie gracz. W zespole już od siedmiu długich lat.
Stoper: Andreas Christensen
Bardzo utalentowany stoper. Możliwe, że jeden z największych talentów w duńskiej piłce. Dysponuje naprawdę dobrą techniką i nie ma absolutnie żadnych problemów z jej wyprowadzeniem.
Stoper: Jannik Vestergaard
Były kapitan U-21. Przez długi czas mówiło się, że może wybrać Niemców, ale zdecydował się na Danię. Wysoki, niesamowicie silny i trudny do przepchnięcia, bardzo dobry w powietrzu, dobrze czujący się z piłką przy nodze, ale przy tym raczej powolny.
Prawy wahadłowy: Peter Ankersen
Szybki, ofensywnie usposobiony prawy obrońca. Wciąż „świeżak” w zespole, widać, że czasami brakuje mu tego doświadczenia.
Lewy wahadłowy: Riza Durmisi
Zawodnik o podobnej charakterystyce do Ankersena, grający po przeciwległej stronie. Niedawno dołączył do Betisu i spisuje się tam naprawdę nieźle. Utalentowany, o dużym potencjale technicznym, za to wciąż niedoświadczony i słaby fizycznie.
Środkowy pomocnik: William Kvist
Najstarszy i najbardziej doświadczony zawodnik zespołu. Dysponuje dorym podaniem, świetnie sprawdza się jako lider, ale w Danii mocno się go krytykuje za to, że gra zbyt zachowawczo, za mało odważnie. Nie podejmuje wielkiego ryzyka na boisku.
Środkowy pomocnik: Pierre-Emile Hojbjerg
Utalentowany, z dużym potencjałem i zadatkami na lidera. W Danii jest bardzo popularny, bo ma „parcie na szkło”, dobrze czuje się przed kamerą i zawsze odpowiada ciekawie na pytania dziennikarzy. Wciąż często daje się ponieść emocjom, może wraz z nabytym doświadczeniem to minie.
Ofensywny pomocnik: Christian Eriksen
Maestro. Najlepszy, najbardziej utalentowany zawodnik, jakiego posiadamy. Doskonały piłkarz z techniką i otwierającym podaniem na najwyższym poziomie, również świetny wykonawca rzutów wolnych. Od kiedy Hareide został trenerem kadry narodowej, Eriksen gra jeszcze lpeiej, niż wcześniej.
Napastnik: Nicolai Jorgensen
Bardzo dobry w wykańczaniu akcji, prawdziwy łowca bramek. Przez parę lat w Kopenhadze, teraz w Feyenoordzie, gdzie już zaczął strzelanie. Zdecydowanie najlepszy napastnik, jakim w tym momencie dysponujemy.
Napastnik: Viktor Fischer
Utalentowany chłopak, którego cały czas stopowały kontuzje, na pewno kojarzysz go z Ajaksu, gdzie grał razem z Milikiem. Drobny, wątły, niezbyt silny fizycznie, za to z piłką przy nodze potrafi robić cuda. Solidne wykończenie akcji to także jego atut.
Taktyka: 3-5-2
System 3-5-2 jest nową, absolutnie ekscytującą rzeczą jeśli chodzi o duńską reprezentację. Przez piętnaście lat z Mortenem Olsenem graliśmy 4-3-3, więc dobrze że próbujemy czegoś nowego. Wydaje mi się, że w tej taktyce znacznie lepiej odnajdują się gracze tacy jak Christian Eriksen czy Viktor Fischer. Duński zespół dzięki temu gra bardziej ofensywnie, a że mamy wielu świetnych stoperów, dobrze że można wystawić ich aż trzech.
