Niewolnik Makelele, podglądacz Wenger. Złote myśli Jose Mourinho

Podczas ostatniego meczu Arsenalu z Chelsea kibice Kanonierów śpiewali – “Nudna, nudna Chelsea”. Zapytany o to Mourinho z miejsca zrewanżował się typową dla siebie, ostrą ripostą. Nudna? Moim zdaniem nudne jest dziesięć lat bez wygranego tytułu. To nawet bardzo nudne.  Z Mourinho jest tak, że albo się go lubi, albo się go nienawidzi, w jego przypadku trudno o stany pośrednie. Trudno jednak odmówić mu tego, że facet ma czasem wyjątkowo celne i bolesne riposty.

Po tym jak jego FC Porto wyeliminowało Manchster United: Rozumiem, czemu Alex Ferguson jest zdenerwowany. Ma jednych z najlepszych piłkarzy na świecie i powinni grać znacznie lepiej, niż dzisiaj. Każdy by się wkurzył, gdyby jego drużyna została kompletnie zdominowana przez zespół zbudowany za 10% jego budżetu.

O swojej dzikiej radości po tym jak Porto strzeliło Manchesterowi bramkę dającą im awans: Nie pobiegłem tam, żeby się cieszyć. Pobiegłem, żeby powiedzieć im, jak mają zagrać przez ostatnie minuty.

Mourinho nie oszczędzał nawet własnych piłkarzy. Gdy Carvalho miał pretensje za to, że nie zagrał w meczu, Mou odparł: Wygląda na to, że Ricardo Carvalho ma problemy z rozumieniem niektórych rzeczy, być może powinien zrobić sobie test inteligencji, albo udać się do wariatkowa.

Zwłaszcza gdy ci się spóźniali: Wolałbym grać w dziesiątkę, niż czekać na piłkarza, który spóźnia się na autobus.

… choć zdarzało mu się także ich chwalić, na przykład gdy zapytano go o rotowanie piłkarzami: Czemu miałbym ciągle jeździć Aston Martinem, skoro mam także Ferrari i Porsche? To byłoby głupie.

Po odejściu z Porto: Gdybym chciał mieć łatwą pracę, to zostałbym w Porto. Piękne niebieskie krzesło, trofeum Ligi Mistrzów, Bóg, a po Bogu – ja.

O Wengerze: Czy boję się porażek? Arsene Wenger jest w tym specjalistą. Ja nie. Także jeśli komuś wydaje się, że on ma rację, a ja boję się porażek, to jest tak, ponieważ rzadko zaliczam wpadki. Prawda jest taka, że on jest w tym specjalistą, ponieważ osiem lat bez jakiegokolwiek trofeum to porażka.

Nie zabrakło także drobnego przytyku o tym, że sędziowie pomagają Arsenalowi, gdy piłkarze Kanonierów zamotali się wykonując rzut karny: Warto zastanowić się, czemu próbowali w taki sposób strzelić z karnego. Jest tak ponieważ mają w trakcie sezonu bardzo dużo rzutów karnych. Musieli wymyślić coś specjalnego.

Ponownie o francuskim trenerze: Wydaje mi się, że jest podglądaczem. Lubi oglądać innych ludzi. Są tacy ludzie, którzy siedzą w domu przed wielkim teleskopem i obserwują, co dzieje się w innych mieszkaniach. Wenger musi być jednym z nich – a to jest choroba.

O wieku Samuela Eto’o: Problemem Chelsea jest to, że klubowi brakuje napastnika. Mam Eto’o, ale on ma 32 lata, może nawet 35, kto wie?

Po tym, jak jego terrier został poddany w Anglii kwarantannie: Pies jest teraz w Portugalii i wszystko z nim w porządku, wielkie zagrożenie jest daleko stąd – już nie musicie się martwić o zbrodnie, które mógłby popełnić.

Po zremisowanym meczu z West Hamem: To nie jest najlepsza liga na świecie, to był pokaz futbolu z XIX wieku.

Nie spodobało mu się także to, jak grał Tottenham: W Portugalii mówimy, że ktoś zaparkował autobus przed bramką. Jako kibic Tottenhamu nieźle bym się wkurzył na to, że zapłaciłem 50 funtów za bilet, by oglądać jak Spursi tylko bronią własnej bramki. Tylko my chcieliśmy wygrać, ich interesowało tylko to, by nie stracić bramki – to nie w porządku wobec futbolu, jaki zaprezentowaliśmy.

O dużej liczbie kontuzji w Chelsea: To tak, jakby mieć koc, który jest zbyt mały, by pokryć całe łóżko. Podciągasz go do góry, żeby przykryć klatkę piersiową, a wtedy odkrywasz stopy. Nie mogę teraz kupić większego koca, ponieważ sklep jest zamknięty. Jednak ten koc jest zrobiony z kaszmiru.

Na temat Claudio Ranieriego i jego znajomości angielskiego: Przez wiele miesięcy uczyłem się włoskiego po kilka godzin dziennie, żeby móc dogadać się z piłkarzami, prasą i kibicami. Ranieri siedział w Anglii przez pięć lat i nadal miał problemy z tym, by powiedzieć ‘dzień dobry’.

O taktyce Newcastle: Równie dobrze mogli wystawić na środku boiska krowę.

Nie może naturalnie zabraknąć klasyki:

Po tym jak po raz pierwszy został trenerem Chelsea: Mam czołowych piłkarzy i przykro mi, ale klub ma czołowego trenera. Nie mówcie, że jestem arogancki, bo to co mówię, to prawda. Jestem mistrzem Europy, nie wziąłem się znikąd, wydaje mi się, że jestem The Special One.

Typowy Jose i jego ego: Nie można co roku zdobywać potrójnej korony. Jednak dokonałem tego dwa razy i wydaje mi się, że dwa razy to całkiem dużo.

O ptasiej grypie: Bardzo martwią mnie łabędzie w Szkocji. To nie jest daleko stąd, a bardziej boję się łabędzi, niż piłki nożnej. Łabędź z ptasią grypą, dla mnie to dramat.

Mourinho zdarzało się nawet wypowiadać na temat… jajek, które były metaforą dla transferów dokonywanych przez Chelsea:

Omlety, jajka. Nie ma jajek, nie ma omletów. To zresztą zależy od jakości jajek w supermarkecie. Niektóre są droższe i można z nich zrobić lepsze omlety. Kiedy najlepsze jajka nie sa dostępne, to jest problem.

… i to więcej niż raz, tym razem były metaforą jego drużyny: Są jajkami, które potrzebują mamy, lub w tym przypadku ojca, by się nimi zajął, zapewnił im ciepło podczas zimy, przykrywał je kocem i wspierał je w rozwoju. Pewnego dnia zmieni się pogoda, wstanie słońce, otworzysz jajka, a one będą gotowe do tego, by rozpocząć życie na najwyższym poziomie.

Nie zabrakło także opinii na temat melonów: Młodzi piłkarze są jak melony. Dopiero kiedy otworzysz i spróbujesz melona, to masz stuprocentową pewność, że jest dobry. Czasem zdarzają się piękne melony, które nie smakują zbyt dobrze, a czasem trafiają się brzydkie melony, które są fantastyczne w smaku… piłka młodzieżowa to jedno, piłka profesjonalna to drugie.

Zwracanie uwagi na styl jest jego zdaniem przereklamowane: Nie gramy w rozrywkowy sposób? Mam to gdzieś, wygrywamy.

A co, jeśli nie wygrywają? Wszyscy czekają na to, aż Chelsea przestanie ciągle wygrywać i pewnego dnia, gdy w końcu przegramy, cały kraj będzie świętował. Ale jesteśmy na to gotowi.

O jego wpływie na piłkarzy: Kim byli dwa lata temu Frank Lampard, John Terry i Didier Drogba? Na pewno nie byli wielkimi gwiazdami. A kim są w tej chwili?

Swego czasu Mourinho ostro zareagował na to, że Raymond Domenech na siłę powołał do reprezentacji Claude’a Makelele, który już zakończył karierę reprezentacyjną: Makelele nie jest piłkarzem – Makelele jest niewolnikiem. Nie ma praw człowieka, nie ma prawa wyboru i wolności, więc jest niewolnikiem. Nie podoba nam się to, ale takie są zasady, więc co możemy zrobić?

O ewentualnym zwolnieniu: Jeśli klub postanowi mnie zwolnić ze względu na kiepskie wyniki, to jest to częścią tej gry. Wtedy stanę się milionerem, a po kilku miesiącach będę prowadził kolejny klub.

Odpowiadając na zarzuty, że Chelsea wygrywa dzięki transferom: Jesteśmy na szczycie, ale nie dzięki pieniądzom. Dążymy do trofeów dzięki mojej ciężkiej pracy.

O swoich zdolnościach magicznych: Słuchajcie, jestem trenerem piłkarskim, a nie Harrym Potterem. On jest magiczny, ale w prawdziwym świecie nie ma magii. Magia jest fikcyjna, a piłka nożna prawdziwa.

Oberwało się także włoskim sędziom: To był dziwny mecz. Wydaje mi się, że wszyscy tutaj rozumiemy, że czerwona kartka dla Sneijdera nie była przypadkowa. Zdałem sobie sprawę z tego, że zrobią wszystko, by utrudnić nam zdobycie mistrzostwa. Jednak byliśmy perfekcyjni. Wygralibyśmy ten mecz nawet grając w siódemkę. Może w szóstkę byśmy się męczyli, ale w siedmiu zawodników na pewno byśmy wygrali.

… oraz sędziom Ligi Mistrzów: Gdybym powiedział teraz co szczerze o tym myślę, to moja kariera dobiegłaby końca. Zamiast tego zadam pytanie, na które kiedyś chciałbym poznać odpowiedź: Dlaczego?

O tym, kto w jego domu nosi spodnie, gdy dowiedział się, że został uznany za dziewiątego najbardziej wpływowego człowieka świata: W takim razie moja żona jest przynajmniej na ósmej pozycji.

W odpowiedzi na pogłoski, że Abramowicz mówi mu, kto ma grać: Gdyby Roman Abramowicz pomagał mi w treningach, to bylibyśmy na dnie tabeli, a gdybym ja miał mu pomagać w świecie biznesu, to byśmy zbankrutowali.

O ewentualnym meczu z Chelsea w roli trenera Realu Madryt: Jeśli trafimy na nich w Lidze Mistrzów, to będę chciał tam pojechać i ich zabić – to jest moja wiadomość.

Po tym, jak Rafa Benitez wygrał z Interem Klubowe Mistrzostwa Świata: Wydawało mi się, że podziękuje mi za tytuł, który mu podarowałem. Kibice Interu mogą wam powiedzieć, co na ten temat sądzą.

O jego opinii na temat Ligi Europy, którą sezon wcześniej zdobył z Chelsea Rafa Benitez: Nie chcę wygrać Ligi Europy. To byłoby dla mnie wielkie rozczarowanie. Nie chcę, żeby moi piłkarze czuli, że Liga Europy to rozgrywki, do których pasujemy.

Mourinho nie oszczędził nawet Cristiano Ronaldo: Ronaldo to dobry piłkarz, ale z pewnością nie jest najlepszy. Zasługiwał na Złotą Piłkę, ponieważ jego drużyna wygrała Ligę Mistrów i Premier League. Jednak dla mnie najlepszy jest Ibrahimović.

Po tym jak starł się z dyrektorem sportowym Catanii: Co do Lo Monaco, to nie mam pojęcia kim on jest. Słyszałem o Bayernie Monaco (tak po włosku nazywa się Monachium) i Grand Prix w Monaco i miejscowości Monaco. Ale nigdy nie słyszałem o innych.

O Barcelonie: Barcelona to wspaniały klub. Jednak przez dwieście lat istnienia zaledwie raz wygrali Puchar Europy. Ja jestem trenerem od kilku lat i już mam na koncie tyle samo wygranych.

… i Messim: Barcelona to miasto kultury, z wieloma świetnym teatrami i ten chłopak bardzo dobrze nauczył się aktorstwa.

Znów o Barcelonie: Żeby przygotować się do półfinału z Barceloną, muszę trenować z dziesięcioma piłkarzami, muszę nauczyć ich jak grać w dziesiątkę. Pojechałem tam z Chelsea i kończyłem w dziesiątkę, pojechałem tam z Interem i musiałem kończyć w dziesiątkę.

I jeszcze raz, gdy Barcelona musiała udać się na mecz z Interem autobusem: Jak ich znam, jutro przeczytamy w gazetach, że wybuch wulkanu to moja wina. Być może ten wulkan to mój przyjaciel i to była moja wina.

Oberwało się nawet związanemu z Barceloną Frankowi Rijkaardowi: Moja historia trenerska nie może być porównywana z tą Franka Rijkaarda. On nie ma żadnego trofeum, a ja mam ich wiele.

… i Johanowi Cruyffowi, gdy ten skrytykował styl gry drużyn prowadzonych przez Jose: Nie chcę, żeby dawał mi rady i uczył mnie tego, jak przegrywać 4:0 w finale Ligi Mistrzów.

Wszystko zgodnie z zasadą: Jeśli mnie nie dotkną, to ja nie dotknę ich. Ale jeśli mnie zaatakują, to odpowiem im jeszcze mocniej.

A już na sam koniec, jeszcze jeden cytat, który jak żaden inny doskonale podsumowuje osobę Mourinho.

Jestem Jose Mourinho i nigdy się nie zmieniam. Przybywam ze wszystkimi moimi zaletami i wadami.