– W Cracovii byłem szantażowany przez wiceprezesa Jakuba Tabisza i mam na to dowody oraz świadków. Klub do dziś nie zapłacił mi za trzy miesiące. Wiceprezes powiedział, że albo zrzeknę się należnych mi kwot, albo zostanę odsunięty od zespołu i nie będę miał możliwości gry choćby w Młodej Ekstraklasie – opowiada na łamach “Gazety Wyborczej” Radosław Matusiak.
Radku, i tak potraktowali cię ulgowo. Kiedyś – w starych, dobrych czasach – po prostu ktoś by się za ciebie podpisał. Pismo byłoby mniej więcej takie: “Ja, Radosław Matusiak, zwracam się do klubu Cracovia Kraków SSA, o obniżenie mojego wynagrodzenia o 90 procent ze skutkiem natychmiastowym”. Podpisano: “Radosław Matusiak”.
A tak bardziej poważnie – każdy, niezależnie od branży, kto oczekuje od drugiej osoby rezygnacji z zarobionych pieniędzy, jest szują. No i złodziejem. Ukradł czyjeś usługi, nie zapłacił. Koniec, kropka. Nieważne w tym momencie, czy wezwał elektryka, kominiarza, poszedł do restauracji czy do burdelu, albo zatrudnił sobie kopacza. Rachunki po sobie się płaci. Gdybyśmy na przykład rozmawiali o branży jeszcze bardziej rozrywkowej niż piłka, mogłoby się to skończyć tak:
No i Matusiak przypomniał o jeszcze jednym piłkarzu: – Łukasz Mierzejewski przez dwa tygodnie bezskutecznie próbował dostać się do Jakuba Tabisza, by załatwić niezbędną operację. Przemek Kulig jest przez nich niesamowicie męczony. Chłopak nie może grać, nie może trenować z pierwszą drużyną. Dobrze, że jest silny psychicznie, bo ktoś inny na jego miejscu już dawno popadłby w depresję. Tak nie można traktować ludzi. Polski Związek Piłki Nożnej powinien jak najszybciej zainteresować się sytuacją w tym klubie.
No właśnie – Kulig. On kiedyś naprawdę się dobrze zapowiadał. Może ktoś by go jednak odzyskał dla naszego futbolu? Nie to, że jakoś bardzo tęsknimy, ale szkodła chłopaka.
