To były jedne z zabawniejszych obrazków tego weekendu. Angel Perez Garcia podczas meczu z Wisłą okładał w złości ławkę rezerwowych, skakał przy linii, ogólnie domagał się ręki przy zagraniu Richarda Guzmicsa, a dziś, gdy emocje już opadły, musimy go zmartwić, bo… ręki nie było. Sorry, Angel, ale w tym tygodniu nie weryfikujemy wyniku żadnego meczu.
Oczywiście możecie się nie zgadzać. Niewydrukowana tabela jest też po to, by trochę podyskutować. Sytuacja Guzmicsa jest trudna, w pewnym momencie narobiło się tyle pokrętnych tłumaczeń, że sami zaczęliśmy się w tym gubić. Ciągle coś nas jednak powstrzymuje przed wlepieniem Piastowi trzech punktów. Ciągle za mało klarowności w tej sytuacji. No i ostatecznie: bronimy Pawła Gila.
Ktoś powie: Guzmics to spryciarz, specjalnie przyłożył rękę do ciała, a potem przesunął się, żeby zablokować dośrodkowanie. I w sumie to zdanie wygląda sensownie, ale Guzmics nie powiększa tam żadnego obszaru. Piłka trafia mu w okolicę barku. Trudno tu mówić o ewidentnej ręce. Perez, który stoi od sytuacji jakieś pięćdziesiąt metrów niech sobie skacze. Niech gestykuluje. Wygrać mecz mógł mu Badia albo Podgórski, a nie Guzmics z Gilem. Wciąż mamy wątpliwości odnośnie tej sytuacji, ale dla świętego spokoju: nie weryfikujemy.
To zresztą w ogóle była niezła kolejka dla sędziów. Zaraz powiecie: a Musiał? W porządku, to znowu był jego słabszy mecz (który już w tym sezonie?), ale karnego za rękę Golańskiego w meczu z Bełchatowem raczej też byśmy nie podyktowali. Znowu jedni krzyczą: jest, a drudzy: nie ma, a przepisy jasno mówią o piłce niespodziewanej. Golański ewidentnie dotyka ręką, ale jest zaskoczony. Nie mógł przewidzieć, że piłka odbije się tak, że trafi mu w ramię. Jeśli mamy już za coś ganić Tomasza Musiała to za gola na 2:0. Malarczyk podpiera się Baranie, faul jest ewidentny, ale to ciągle za mało, by grzebać w wyniku.
Fot. FotoPyK
