Na zewnątrz coraz zimniej i tak jak piłkarze Ekstraklasy nie potrafią nas na tę okoliczność jakoś przygotować, rozgrzewając swoją grą, to artystów w europejskiej piłce nie brakuje. Oto trzydziestu takich, dzięki którym październikowe dni stały się dużo bardziej znośne. Z Polakiem na czele.
Sheffield United w październiku w trzech meczach straciło zaledwie jednego gola, a grało przecież z mocnymi rywalami ze stolicy – West Hamem czy Arsenalem. Basham był zdecydowanie najlepszym spośród trójki stoperów w ekipie Chrisa Wildera – szóstej sile Premier League w tym momencie – i po prostu musiało się dla niego znaleźć miejsce w trzydziestce.
Liga rosyjska rzadko gości w TOP30, ale Dzyuba poszalał tak, że nie sposób to zignorować. Udział przy większej liczbie bramek (14) niż Lewandowski (12) czy Sterling (13) w październiku to coś, co warto odnotować.
Porwał nas swoją grą Salzburg, więc i jego przedstawiciela nie mogło w zestawieniu zabraknąć. Haaland robi prawdziwą furorę, silny, dynamiczny napastnik, który dodatkowo nie boi się mówić, co myśli i na przykład w pomeczowym wywiadzie stwierdził, że w skali 1-10, rozmowy takie jak ta nudzą go na 9,9.
Nie był to spektakularny miesiąc Salaha, ale nie powstrzymało go to przed strzeleniem paru ważnych goli. Z Salzburgiem (4:3) trafiał na 3:0 i 4:3, z Genkiem zdobywał ostatniego z wyjazdowych goli The Reds, z Tottenhamem pewnie wykorzystał karnego po faulu na Mane. Jak na 4 mecze, 4 gole i asysta to bilans niezły, przyznacie.
W każdej dotychczasowej kolejce Ligi Mistrzów z golem, w meczu z Irlandią Północną w kadrze dublet, najsłabiej w Ligue 1, ale i tam udało mu się wkręcić raz do jedenastki kolejki – za spotkanie przeciwko Metz. W którym zresztą wystąpił po raz pierwszy jako kapitan Lyonu.
Ma przestoje, ale jak odpala, to jest bardzo dobrze. Mógł mieć jeszcze jednego gola, tyle że zmarnował karnego z Norwich. Szybko odkupił winy celnie wykonaną jedenastką w EFL Cup z Chelsea. W dwóch najbardziej prestiżowych meczach miesiąca – z Liverpoolem i Chelsea – strzelił 3 na 3 gole United.
Bardzo dobry miesiąc Francuza przede wszystkim w rozgrywkach ligowych. Zagrał perfekcyjne spotkanie z Leganes (gol i dwie asysty), jak zawsze też wykonywał kawał ciężkiej harówki, za którą chyba wreszcie od jakiegoś czasu jest doceniany.
Fenomenalny miesiąc Grealisha w barwach Aston Villi, dwa gole i asysta. Jedna ręka spokojnie powinna wystarczyć, by na jej palcach policzyć zawodników, którzy w Premier League zaprezentowali się lepiej. Brakło tylko jakkolwiek korzystniejszego niż 0:3 meczu z Man City. Ale z Brighton – gol i asysta (2:1), z Norwich gol (5:1).
Strzela gole. Ważne gole – oba z Interem w wygranym po ciężkim boju meczu. Ważna asysta – na 2:1 w Pradze ze Slavią. Nie miał w lidze meczu bez bramki. Tego właśnie wymaga się od napastnika, to właśnie Suarez robił przez cały październik.
Portal forzaitalianfootball.com w trzech kolejnych seriach gier w październiku wybierał Gomeza do jedenastki kolejki. Mózg Atalanty, energia i kreatywność w ofensywie tej ekipy. Zespół z Bergamo gra tak świetnie w Serie A w wielkiej mierze dzięki doświadczonemu Argentyńczykowi.
Robił furorę w Fortunie Duesseldorf, zaczyna robić również w Hercie Berlin. Na początku sezonu rozczarował, po golu z Bayernem była równia pochyła, prowadząca aż na ławkę z Paderborn. Ale wrócił, dał dwie asysty i gola trzy razy wchodząc z ławki, potem już dostał 90 minut z Hoffenheim – też z golem. Do tego gol i asysta w pucharze z Dynamem Drezno.
Gol w co drugim meczu dla Juventusu to może wynik bez szału, ale waga tych goli za każdym razem była duża – z Genoą wywalczył i wykorzystał karnego w 96. minucie na 2:1, z Bologną otworzył wynik, Leverkusen dobił w końcówce. Do tego po golu w eliminacjach z Luksemburgiem i Ukrainą.
Przekonaliśmy się na własnej skórze, że Ilicić to kawał grajka – asystował z Polską w Ljubljanie. Jego kadrze poszło co prawda w październiku marnie, ale on i tak strzelił jedyną bramkę w dwóch eliminacyjnych spotkaniach dla tej ekipy. Najwięcej szumu zrobił w Serie A – 2 gole i asysta w 7:1 z Udinese, asysta z Lecce, gol z Napoli. A w Lidze Mistrzów, gdzie Atalancie idzie fatalnie, i tak udało mu się zaliczyć asystę na Etihad.
Jeden z głównych faworytów do nagrody piłkarza miesiąca w Premier League. Przejechał się walcem atomowym po zespole Southampton, wbijając hat-tricka. Wcześniej wyrównał też w nieukładającym się idealnie meczu z Burnley, gdzie ostatecznie udało się wygrać. Kawał kozaka, szkoda że w Premier League objawił się późno, ale stracony czas nadrabia w wielkim stylu. Lider klasyfikacji strzelców w Anglii.
Lato nie było dla Dybali łatwe, mógł odejść do Premier League, wypychano go wręcz z Juventusu, ale przedziwna kwestia praw wizerunkowych sprawiła, że został w Juve. I chyba tego w Turynie nie żałują – z Lokomotiwem Moskwa wbił oba gole, siedem minut z Leverkusen wystarczyło mu, by asystować przy golu Cristiano Ronaldo, do tego dołożył otwierające wynik gole z Interem i Lecce.
Podpora defensywy Borussii Dortmund, jedenastka Kickera za ostatnią październikową kolejkę, ale przez cały miesiąc trzymał bardzo wysoki poziom. Do dziś w Dortmundzie zastanawiają się, czy w poprzednim sezonie z Hummelsem nie byliby mistrzami Niemiec. Takiego lidera, jak były już reprezentant Niemiec po prostu BVB brakowało.
Cóż by bez niego zrobiło Atletico? W Lidze Mistrzów dwie wygrane i dwa czyste konta Oblaka, w lidze dwa czyste konta i dwa mecze z zaledwie jednym straconym golem. Atleti w październiku strzeliło tylko siedem goli w sześciu meczach, a jednak żadnego nie przegrało, bo ma tego giganta między słupkami.
Świetny sezon Lautaro sprawia, że mówi się o jego ewentualnym przejściu do Barcelony. Zielone światło miał nawet dać Leo Messi, a więc jego kolega z reprezentacji. O tym, jak wiele dziś znaczy dla Interu najlepiej świadczą negocjacje kontraktowe, które mają wymazać i tak wysoką klauzulę odejścia aktywną dla klubów spoza Włoch od 1 do 15 lipca – 111 milionów euro.
Miesiąc zaczynał w Chelsea jako rezerwowy, dziś trudno sobie wyobrazić Franka Lamparda sadzającego Pulisicia na ławce. Hat-trick na wyjeździe z Burnley, idealny, bo prawą, lewą i głową. Do tego gol w kolejnym spotkaniu z Watfordem, asysta na początku miesiąca jako rezerwowy z Southampton… Amerykanin się rozkręcił, ewidentnie. Miał zastąpić Hazarda i w porównaniu wygląda wcale nieźle – Hazard w tym sezonie to gol i 3 asysty w 9 meczach, Pulisic – 4 gole i 5 asyst w 12 spotkaniach. A przebywał na boisku zaledwie o godzinę dłużej.
„Zrobię wszystko, by pozostać w PSG” – mówi Icardi. Argumentów na boisku daje, na szczęście dla siebie, bardzo dużo. Początki były może i średnio udane, pojawił się drobny uraz wykluczający z kilku spotkaniach, ale od początku października oglądamy Icardiego w szczytowej formie. Zaczęło się od wyjazdowego gola z Galatasaray, a potem już poszło.
Zero zaskoczenia, że chciał go u siebie kiedyś Mourinho, że ostatniego lata marzył się Ole Gunnarowi Solskjaerowi. Tielemans pozostał jednak wierny Leicester, gdzie świetnie się mu grało wiosną na wypożyczeniu z Monaco i na pewno nie żałuje, gdy patrzy w tabelę. Brendan Rodgers wydobywa z niego wszystko, co najlepsze. Belg jest wraz z Jamesem Maddisonem szefem departamentu kreacji. Do tego tylko jeden mecz w październiku w barwach Lisów skończył bez gola – ten z Liverpoolem. Później – trzy kolejne z trafieniami i wielki udział w demolce Southampton.
Niezawodny, niezastąpiony. I dla reprezentacji Anglii, gdzie 26-latek zdobywał w październiku gole numer 27. i 28. Ma więc już ponad połowę dorobku rekordzisty – autora 53 trafień, Wayne’a Rooneya. Tottenham nie gra szczególnie dobrze, ale on i w klubie nic sobie nie robi z obrońców rywali – strzelał i Bayernowi, i Crvenej Zvezdzie, i Liverpoolowi.
Niech zwiewa z tego PSG, bo ligę francuską ma już zjedzoną na przystawkę, zupę, danie główne i deser. Sprawdzanie, czy znów zaliczył konkret w meczu Ligue 1 – formalność. Dwa gole strzelił Marsylii, gol i asysta z Niceą, do tego hat-trick podparty asystą z Club Brugge w Lidze Mistrzów. No po prostu jest świetny. I fajnie, gdyby jednak z poważnymi rywalami mógł się mierzyć częściej.
Długo był w cieniu Mo Salaha, ale rok 2019 należy zdecydowanie do Senegalczyka. 27 goli i 7 asyst od stycznia do dziś daje mu sześć punktów przewagi nad Egipcjaninem w klasyfikacji kanadyjskiej (19 goli i 9 asyst). To on strzelił gola Leicester i wywalczył dającego wygraną karnego, to on był faulowany w szesnastce przez zawodnika Tottenhamu przy stanie 1:1, dzięki czemu Mo Salah mógł przesądzić losy meczu z wapna. W Lidze Mistrzów – 2 gole i asysta. W reprezentacji – wywalczony karny z grającą najmocniejszym składem Brazylią.
W 10. i 11. serii gier piłkarz kolejki Ligue 1. Dały mu ten tytuł: dublet goli z Niceą i dublet asyst z Marsylią. Jeden z głównych faworytów do nagrody piłkarza miesiąca, fenomenalny również w meczu z Club Brugge w Lidze Mistrzów, który zakończył z… czterema asystami!
Najlepszy indywidualny występ miesiąca? Rozstrzygnął tę kwestię już 1 października, gdy pojechał na White Hart Lane. Kibice Arsenalu nie mieli daleko, jeśli chcieli się przekonać, jak rozwinął się Niemiec, od kiedy opuścił ich zespół. Ale skrzydłowemu mało było goli mimo czteropaku z Tottenhamem. W reprezentacji wyśrubował jeszcze nierealny bilans – w jedenastym meczu strzelił dziesiątego gola i zaliczył trzecią asystę. Wrócił z kadry – myk, gol i asysta w zremisowanym 2:2 starciu z Augsburgiem. Miesiąc zamknął zaś golem z Bochum.
Przed takim snajperem, w takiej formie portkami trzęsą wszyscy bez wyjątku bramkarze Serie A. Wali gola za golem, znęca się nad przeciwnikami i patrzy, czy równo puchnie. Nie strzelał tylko słabym, potrafił też w pojedynkę załatwić Lazio trzy gole przeciwko świetnej Atalancie oraz oba w starciu z coraz lepiej wyglądającą Fiorentiną. Ogółem w trzech meczach (bo jeszcze 2:2 z Bologną) miał udział przy 100% goli Lazio.
Gdy go brakuje, można się przekonać, ile ze swojej wartości traci Barcelona. My jednak, zamiast uświadamiać to sobie, wolimy rzucać okiem na Argentyńczyka w akcji. Nic nie trwa wiecznie, Messi ma już 32 lata na karku, a niemal każdy jego mecz to po prostu zjawisko. W październiku – każdy. Niesamowite show dał u siebie z Realem Valladolid. 5:1 Barcelony, dwa gole, dwie asysty Messiego. Kosmos.
Długo zastanawialiśmy się: on czy Lewandowski? Kto na czele za październik? Liczby są po jego stronie, bo i rozegrał o jeden mecz mniej, i miał udział przy jednej bramce więcej. Ale Sterling funkcjonuje wewnątrz bliskiej perfekcji machiny Pepa Guardioli i w reprezentacji zawłaszczającej sobie eliminacje i jadącej równo z każdym w swojej grupie (no, z wyjątkiem Czechów, wypadek przy pracy). Stąd Sterling na drugim, Lewy na pierwszym. Polak i w Bayernie – co najlepiej potwierdza odejście Kovaca – i w reprezentacji ma zdecydowanie trudniejszą robotę.
Maszyna. Powoli kończą nam się słowa, jakimi możemy gloryfikować polskiego napastnika, bo dokonuje rzeczy niemożliwych. Dziesięć pierwszych kolejek Bundesligi z golem w każdej serii gier? Odhaczone. Rekordowy sezon Gerda Muellera? Zagrożony. Dwucyfrowa liczba goli w październiku? Pyk, pękło. Lewandowski dodatkowo miał udział przy 100% trafień kadry w październiku – sam zapakował Łotwie hat-tricka, z Macedonią Północną asystował przy obu trafieniach.
