Uwaga! Piłkarz Sierpnia widziany w warszawskim Double Tree!

Pozamiatał. Robert Lewandowski przyzwyczaił, że można na niego liczyć, ale w sierpniu reszta graczy Bayernu właściwie wskoczyła na plecy Polaka i dała się mu ponieść. W pierwszych dwóch kolejkach ligowych – 100% dorobku bramkowego Bayernu. W całym miesiącu – siedem trafień. Maszyna się nie zacina i bardzo dobrze dla naszej reprezentacji, że przerwa na kadrę przychodzi właśnie teraz.

Nie znajdziecie w najlepszych ligach europejskich wielu zawodników z takim stosunkiem rozegranych minut do zaoferowanych swojemu zespołowi konkretów. Brekalo rozegrał 163 minuty, a mimo to udało mu się uczestniczyć przy czterech golach Wolfsburga, co daje gola średnio co około 40-41 minut. Paco Alcacer lubi to.

AS Monaco na początku kolejnego sezonu spisuje się dramatycznie słabo. Slimani jednak stał się błyskawicznie tym, w którym można upatrywać nadziei na lepsze jutro. W dwóch swoich pierwszych meczach – jak to ujął Taco na nowej płycie – dwoił się i troił jak ryby Pana Jezusa. Byle tylko zrównoważyć gole, jakie Monaco traci. No i udało się strzelić trzy gole, dwa razy dokładając taczkę cegieł do zdobytych za remisy punktów z Nimes i Strasbourgiem.

Wykup Jimeneza z Benfiki – choć kosztowny – był transakcją z gatunku takich, nad którymi zastanawia się pół sekundy. W poprzednim sezonie Meksykanin swoją ciężką pracą, bramkami i asystami zapracował na każdego wydanego na niego funta. Czy gdy już stał się na dobre graczem Wolves, osiadł na laurach? Nic z tych rzeczy. Może nie jednoosobowo wprowadził, ale miał ogromny wkład w wejście Wolves do fazy grupowej Ligi Europy, w eliminacjach wbijając sześć goli – po dwa na każdą z faz. W lidze też otworzył już swoje konto bramkowe.

Co do jego piłkarskich umiejętności nikt nie miał wątpliwości. Gorzej z jego kolanami, które położyły rok temu przenosiny do Liverpoolu. Zamiast więc być zdobywcą Ligi Mistrzów, dziś jest graczem Betisu. Gdzie dostał zadanie zastąpienie sprzedanego do Tottenhamu Giovaniego Lo Celso. I cóż – Fekir już strzela, asystuje, a Pochettino na dojście Argentyńczyka do optymalnej dyspozycji wciąż czeka.

Nie dało się zacząć przygody z Manchesterem United lepiej – pierwszego swojego gola James strzelił w debiucie, na bramkę za którą wznosi się Stretford End, a więc trybuna najzagorzalszych kibiców Czerwonych Diabłów. A potem dołożył kolejne dwa, bardzo do siebie podobne, jednocześnie pokazując na boisku tonę zaangażowania. Zarzuca mu się symulki, tak złapał już dwie żółte kartki, ale póki co plusy zdecydowanie przesłaniają takie nieliczne minusy.

Największe wsparcie w minionym miesiącu dla naszego Roberta Lewandowskiego. Znakomita zwłaszcza końcówka miesiąca, mecze z Schalke i Mainz. W pierwszym – asysta i wywalczony karny, w drugim – jeden z sześciu goli.

W zasadzie nie powinno go tu być, ewentualnie gościłby w miesiącach, gdy w piłce tak bardzo nic się nie dzieje, że w poszukiwaniu najlepszych zawodników trzeba się udać w okolice Wielkiego Muru. A jednak Gareth Bale nie tylko pozostał w Madrycie, ale jeszcze dostał szansę od Zinedine’a Zidane’a. Szansę, którą póki co wykorzystuje – sezon otworzyła jego asysta do Karima Benzemy, z Villarrealem dwa razy wyrównywał stan meczu – na 1:1 i 2:2, dając ostatecznie Królewskim punkt.

Manchester United początku sezonu ma sporo wad, ale do Martiala trudno się przyczepić. Po odzyskaniu ukochanej dziewiątki – zabranej mu najpierw na rzecz Ibrahimovicia, a później przekazanej Lukaku – a także po przesunięciu go na szpicę, odżył. Każdy rozegrany mecz to konkret. A to gol, a to asysta. Obok Daniela Jamesa – najgroźniejsza broń Man Utd.

Gdy patrzy w lustro, widzi młodego Franka Lamparda. Bardzo podobny styl gry, ruchy, sposób oddawania strzałów. Lampard też to widzi i pompuje młodego wiarą przekładającą się na kolejne starty. W Derby zachwycał na poziomie Championship, w Chelsea zaczyna pokazywać, że może być podstawowym graczem reprezentacji na jakąś dekadę.

Praktycznie bezbłędny, dwa razy włączony do jedenastki tygodnia Ligue 1 – raz za występ na środku obrony, raz w środku pomocy. Tak jak on dojrzał pod okiem Thiago Silvy, tak teraz, gdy czas starszego z Brazylijczyków pewnie powoli dobiega końca, on jest gotów by przyjąć pod swoje skrzydła równie pojętnego ucznia, jakim był on sam kilka sezonów temu.

Wydaje się, że jest w pobliżu Premier League już od dawien dawna, a chłopak za miesiąc skończy dopiero 22 lata. Dostał szansę w Chelsea – nie wykorzystał, później wymiatał na dwóch wypożyczeniach do Championship, choć podczas tego do grającej w Premier League Swansea nieszczególnie przekonał. Ale zakaz transferowy sprawił, że The Blues nie mogli ściągnąć nikogo nowego, a on okazał się być najlepszym z dostępnych snajperów. Zaczął źle – od zmarnowanego karnego w Superpucharze Europy. Potem było już tylko lepiej, miesiąc zamknął dwoma ligowymi dubletami.

Co mecz, to gol. Czy tego można było się w sezonie 19/20 spodziewać po Moronie? Nawet odpuszczając sobie żary z nazwiska – no po prostu nie. W poprzednich rozgrywkach uzbierał sześć goli w 33 meczach, tutaj po trzech spotkaniach ma już na koncie połowę tamtego dorobku. I tyle samo asyst (1), co w całym poprzednim sezonie. Moron golami karcił już Barcelonę, Valladolid i Leganes.

Życiówka Barnesa w Premier League, wypracowana w poprzednim sezonie, to dwanaście bramek. Na trzydzieści cztery kolejki przed końcem sezonu 1/3 dystansu do pokonania, by ustanowić nową, jest już za nim. W sierpniu strzelał różnorodnie, dając najlepszy dowód na to, że nie jest tylko jednowymiarowym snajperem, jakich wiele. Dawał zwycięstwo z Southampton, wyrównanie z Arsenalem, prowadzenie z Wolves.

Depay ma niesamowity talent, to nie ulega żadnej wątpliwości. Talent, który wykracza poza Lyon, choć oczywiście każda mocniejsza ekipa, która zachciałaby go mieć u siebie pamięta, że w Manchesterze United zwyczajnie nie dał rady. Niemniej jednak we Francji się bawi. Nie byłoby szczególnym ryzykiem stwierdzenie, że to najlepszy piłkarz Ligue 1 spoza PSG.

Podczas dziesięciu ostatnich występów na Anfield, asystował przy dziewięciu bramkach. 20-latek z Ligą Mistrzów na koncie, maszynka do asyst grająca po prawej stronie budzącego ogromny respekt bloku obronnego Juergena Kloppa. Jak zwykle nie zawiódł, jak zwykle do świetnej gry dorzucił trochę liczb. Nie powiemy, że świetlana przyszłość przed tym wciąż bardzo młodym chłopakiem, bo czy teraźniejszości czegokolwiek brakuje?

Możemy się tylko cieszyć, że Sabitzer wystrzelił z niebywałą formą w pierwszej połowie sierpnia. Dwa pierwsze spotkania sezonu – ligowe z Unionem Berlin i pucharowe z Osnabrueck – to jego trzy gole i trzy asysty. Potem już niczego do dorobku nie dołożył, ale gdyby z Polską zagrał jak z ekipą beniaminka z Berlina – oj, mielibyśmy kłopoty. Trzy asysty, gol, w meczu wygranym 4:0 nie można zrobić wiele więcej dobrego.

Rewelacyjnie zaaklimatyzował się w Sevilli. Już w Eibarze było widać, że z Jordana pomocnik jest co się zowie, w lepszym otoczeniu jest w stanie prawdziwie brylować. Na Transfermarkcie jest dopiero czwartym najbardziej wartościowym Jordanem, po Veretoucie, Hendersonie i Pickfordzie, ale kilka kolejnych tygodni na tym poziomie i zacznie się wspinaczka na szczyt. Z prawie 75 podaniami na mecz ma ogromny wpływ na to, jak wygląda ekipa z Andaluzji po pierwszym po powrocie z Rzymu okienku Monchiego.

Choć zdecydowanie więcej mówi się o Mo Salahu i Sadio Mane, porównując ich niesamowite liczby, zestawiając konkretne okresy i starając się ocenić, kto akurat miał większy wpływ na świetną grę Liverpoolu, to Firmino trzyma fason doskonale. Jeśli Mane i Salah najczęściej kolorują obrazek, on jest tym łączącym kropki, sprawiającym, że w tym trójkącie wszystko gra i buczy. Nie zanotował konkretów w meczach z Arsenalem i Man City, ale za to w pozostałych starciach – albo gol, albo asysta, albo i to, i to (patrz: ostatni mecz miesiąca z Burnley).

40% to dla niektórych za dużo, Oshimen w tym sezonie gwarantuje 80%. 20-letni Nigeryjczyk odpowiada bowiem osobiście za 4 z 5 bramek, jakie udało się strzelić osłabionemu przecież niezwykle odejściem Thiago Mendesa czy Nicolasa Pepe Lille.

David Luiz cały czas przejeżdżając obok egipskiej ambasady w Londynie dostaje ataków paniki. To, jak w hicie Premier League Liverpool – Arsenal Salah zrobił z Brazylijczyka głupka, to jeden z najważniejszych obrazków startu sezonu Premier League. Mourinho mówi, że Luiz nie będzie łapany na braku koncentracji, bo trafił do nowego klubu i nie pozwoli sobie na coś takiego, cyk – Salah zarabia karnego i ogrywa Luiza jak dziecko przy linii bocznej, co w linii prostej prowadzi do gola.

Jakaż szkoda, że jeszcze tylko przez rok będziemy go oglądać na boiskach Premier League. No bo co z tego, że 33 lata mogą jakoś wpływać na formę fizyczną Silvy, skoro jego mózg cały czas pracuje na obrotach, na jakie większość piłkarzy na świecie nie wchodzi nigdy. Stąd biorą się seryjnie notowane asysty – po dwie w dwóch ostatnich meczach, jedna w spotkaniu o Tarczę Wspólnoty.

„Kun, easy” – głosi jedno z ulubionych powiedzonek polskiej sceny Fantasy Premier League. No i faktycznie, kto w swojej drużynie postawił na Kuna, ten trafił naprawdę tłuściutkie punkty. Aguero nie miał w Premier League meczu bez gola, za to dwa z dubletami. Miesiąc zamknął udziałem przy aż trzech golach w spotkaniu z Brighton (4:0 dla City).

Jeden z dwóch najlepszych piłkarzy Premier League poprzedniego sezonu w tym zaczyna tak mocno, że pewnie znów będzie jednym z faworytów do zgarnięcia nagrody PFA Player of the Year. Dopiero w ostatnim meczu zatrzymała się jego strzelecka seria, trwająca od starcia o Community Shield, przez mecze z West Hamem (hat-trick), Tottenhamem i Bournemouth.

Hasan Salihamidzić może żałować, że jako dyrektor sportowy wykazał się tego lata brakiem doświadczenia – prowadził wstępne rozmowy, czynił jakieś uzgodnienia, nawiązywał kontakty, po czym zrywał je i przestawał się odzywać. Tak było z Timo Wernerem, bo ten ostatecznie zdecydował się podpisać nową umowę w Lipsku i tam od początku sezonu po prostu zachwyca. Wyobrażamy sobie, jak z tak skutecznym Niemcem do spółki z Robertem Lewandowskim wyglądałby Bayern i… ech, Salihamidziciowi takie koszmary muszą się śnić po nocach.

Tak długo, jak długo był w Barcelonie, zastanawiano się, po co. Tak długo, jak w Borussii strzelał wchodząc jako joker zastanawiano się, czy da tyle samo, gdy postawi się na niego w pełnym wymiarze czasowym. Dziś nikt nie ma już prawa w Alcacera wątpić. Od początku sezonu nie opuścił ani jednej minuty w barwach BVB, nawet w meczu z trzecioligowym Uerdingen (niedoszłą drużyną Artura Sobiecha) zagrał od dechy do dechy. Okrasił tych 450 minut sześcioma bramkami i asystą, żadnego meczu nie kończył z pustką w rubryce: gole.

Przeskok o poziom wyżej nie zrobił na nim wielkiego wrażenia. Tak jak Norwich było niezwykle widowiskowe i skuteczne w Championship, tak jest i teraz. I tak jak Fin strzelał i asystował na potęgę, tak robi to i po awansie. Na zapleczu wybrano go najbardziej wartościowym piłkarzem sezonu, w Premier League za sierpień PFA także wskazała go jako najlepszego w lidze.

Niewiarygodny jest ten młody Anglik. By dziś mieć go z powrotem u siebie, Manchester City z pewnością musiałby o ładnych kilkadziesiąt milionów euro pobić swój własny rekord transferowy. Nie znajdziecie na świecie wielu piłkarzy wartych w tym momencie więcej, biorąc pod uwagę młody wiek i już prezentowane umiejętności. Sancho ma fenomenalną kiwkę, jak wrzuca rywala na wiatrak, to ten odkręca się parę tygodni. Strzela, asystuje, potrafi wziąć zespół na plecy i poprowadzić do wygranej. Patrz: wygrany superpuchar Niemiec z Bayernem Monachium (gol i asysta).

Dwa gole w meczu o Superpuchar Europy, szybka regeneracja i dwa ogarnięte także w spotkaniu, które Juergen Klopp określił jako „skórka od banana” – po wyczerpujących fizycznie 120 minutach i trudnej psychicznie serii rzutów karnych trzeba było bowiem mierzyć się z Southampton. A Mane swojemu byłemu klubowi zapakował na drogę do domu i gola, i asystę, The Reds wygrali 2:1. Do tego miesiąc zamknął trafieniem w wyjazdowym starciu z Burnley.

Pan Asysta. Pół żartem można powiedzieć, że nawet jak chce zdobywać gole, to notuje asysty. Tak było w spotkaniu z Bournemouth. Ale popis dał tydzień wcześniej, gdy przeciwko Tottenhamowi dopisał sobie dwie, a mógł lekko kolejne dwie asysty. A, oprócz tego to też autor póki co najszybszego gola w tym sezonie Premier League – w drugiej minucie ostatniego meczu miesiąca pokonał Mata Ryana z Brighton.

Przez dwie pierwsze kolejki Bundesligi Bayern strzelił pięć goli, wszystkie były autorstwa Polaka. Bawarczycy może i nie grali rewelacyjnie, ale właśnie dzięki „Lewemu” wygrali z Schalke i zremisowali z Herthą, gdy naprawdę im nie szło. Dopiero w ostatnim spotkaniu miesiąca Lewandowski dał nieco poszaleć kolegom i ograniczył się do wykończenia akcji na 5:1 z Mainz. Na zgrupowanie biało-czerwonej reprezentacji jej kapitan przyjeżdża więc jako zawodnik w niebywałym gazie, dodatkowo zmotywowany nowym, obowiązującym do 2023 roku kontraktem.