Reklama

Baltazar rozprawił się ze smokiem wawelskim. Brawo, da się jednak wygrywać

Kamil Warzocha

Autor:Kamil Warzocha

31 sierpnia 2024, 22:33 • 4 min czytania 38 komentarzy

Musiał przyjść taki moment, w którym prawda o grze Cracovii zostanie nieco zweryfikowana. To wysokie miejsce w tabeli jest ponad stan, jeśli spojrzymy na statystyki oczekiwanych goli i punktów. W tych “Pasy” nie powalają i często mają zwyczajnie więcej szczęścia od rywali. Jasne, niczego im za to nie odejmujemy, bo szczęściu też trzeba umieć dopomóc, ale choćby ich gra defensywna zdawała się być elementem, który prędzej czy później nadwątli optymizm kibiców.

Baltazar rozprawił się ze smokiem wawelskim. Brawo, da się jednak wygrywać

Radomiak z Rochą na szpicy – to brzmiało jak narzędzie, które może się do tego przyczynić. Szybko poszło, bo już po pięciu minutach Ravas musiał wyciągać piłkę z siatki. Wyglądało to dość zabawnie, bo nagle linia obrony Cracovii przemieniła się w słupy soli zabetonowane dwa metry pod ziemią. Ani rusz, tylko głowy ruchome, żeby patrzeć, jak Portugalczyk kończy ładne (ale chyba trochę przypadkowe?) dośrodkowanie Paulo Henrique, świeżutkiego debiutanta. Może gdyby słupy były zasadzone równo, od linijki, Rocha byłby na spalonym. Ale nie – Jugas musiał wyróżnić się z tłumu i wyraźnie złamał linię spalonego.

Po tym zdarzeniu Cracovia niby kilka razy zbliżyła się do bramki Kikolskiego, a raz nawet zmusiła go do brawurowego wyjścia poza pole karne. Ale w zasadzie bardziej przypominało to machanie patykiem, a nie mieczem. Brakowało siły ognia, brakowało dobrych wrzutek i van Buren z Kallmanem właściwie nie mieli z czego żyć. Może i Radomiak przegrał cztery ostatnie spotkania, tracił po trzy i cztery gole, ale trzeba przyznać, że dziś całkiem nieźle wyglądał na tyłach. W dużej mierze dlatego, że osadzał się niżej i bardziej bazował na kontratakach, zamiast oddawać tę samą broń w ręce rywala.

A Cracovia, jak dobrze wiemy nie od wczoraj, męczy bułę w ataku pozycyjnym niezależnie od zmian na stołku trenerskim. No i tak jak dała się naciąć na szybki atak Radomiaka przy pierwszym golu, tak scenariusz powtórzył się przy drugim trafieniu. Sokołowski przedryblował sam siebie, stracił piłkę, a kilka sekund później gospodarze byli już pod szesnastką Ravasa. Ale akcji nie skończył Rocha, tylko Ouattara, tak jakby robił to już setki razy, bo włożył futbolówkę idealnie pod ladę. Przy czym wartość Rochy była nieoceniona, bo w międzyczasie przestawił Jugasa jak worek z ziemniakami.

Ale Cracovia, o dziwo, po raz kolejny w tym sezonie potrafiła nawiązać walkę. Chociaż prawie doszło do komedii kolejki, prawie van Buren w pokraczny sposób wybił strzał Olafssona z linii bramkowej, Cracovia miała to szczęście, że Holender wpadł do siatki odrobinę szybciej niż piłka. Sędzia Przybył tego nie widział, liniowy też nie, ale od czego jest technologia? Ledwo, bo ledwo, ale “Pasy” wcisnęły bramkę kontaktową. Później Rakoczy po wejściu z ławki miał jeszcze sytuację, niemal idealną, ale przegrał pojedynek z Kikolskim. Poza tym, mimo że Cracovia podkręciła tempo, czegoś jej brakowało. Może intensywności, może zdecydowania, bo na tle krakowian Radomiak zapierdzielał po boisku jak całkiem dobra wersja Rakowa Marka Papszuna.

Reklama

No i wygrał absolutnie zasłużenie. Co z tego, że Cracovia wrzuciła wyższy bieg w drugiej połowie, skoro dobrych sytuacji strzeleckich miała tyle, że nie zapełnilibyśmy nawet palców u jednej ręki. Co z tego, skoro na własnej połowie wyglądała momentami na przestraszoną. Nie, to po prostu była Cracovia, jakiej powinniśmy spodziewać się na co dzień. Taka, której raz czy dwa coś dobrze wyjdzie, a potem kilka innych rzeczy się posypie. Ot, typowy średniak, którego nie tak trudno zneutralizować, jeśli dobierze się właściwą taktykę. A ona na dziś była prosta: zamknij skrzydła i daj im rozgrywać przez środek.

Ba, w końcówce meczu niewiele brakowało, żeby goście sami władowali sobie gola. Bo zamiast pójść za ciosem i częściej testować formę Kikolskiego, niektórzy zawodnicy trenera Kroczka stwierdzili, że chyba lepiej będzie zabawić się w zbijaka. Tak to wyglądało, kiedy Ravas wsadzał na konia swoich kolegów dziwnymi podaniami. To było takie klepu-klepu jak w treningu, ryzykowne i być może rozwijające, ale chłopakom ktoś najwyraźniej zapomniał powiedzieć, że przegrywają i w ten sposób po 90. minucie trzeba klepać po drugiej stronie boiska. Może następnym razem się nie uda? Albo nie, raczej nie. Możliwe, że to początek równania do średniej, jaką jest dla Cracovii często przeciętna gra w kratkę.

6
Kikolski
7
Henrique
1
5
Rossi
5
Cichocki
5
Grzesik
4
Kaput
5
Donis
yellow-card
6
Peglow
1
6
Wolski
1
6
Ouattara
1
yellow-card
7 +
Rocha
1
Jaroslaw Przybyl 5

Zmiany:

icon-swap
Leândro
R. Wolski
icon-swap
D. Jakubik
Z. Ouattara
icon-swap
R. Cielemęcki
Peglow

Legenda

yellow-card
Żółta kartka
red-card
Czerwona kartka
yellow-card red-card
Dwie żółte / czerwona kartka
Zdobyte gole
Gole samobójcze
Asysty
Asysty drugiego stopnia
5.0
Ocena meczowa
+
Plus meczu
-
Minus meczu
swap
Zawodnik zmieniony

CZYTAJ WIĘCEJ NA WESZŁO:

Fot. Newspix

W Weszło od początku 2021 roku. Filolog z licencjatem i magister dziennikarstwa z rocznika 98’. Niespełniony piłkarz i kibic FC Barcelony, który wzorował się na Lionelu Messim. Gracz komputerowy (Fifa i Counter Strike on the top) oraz stały bywalec na siłowni. W przyszłości napisze książkę fabularną i nakręci film krótkometrażowy. Lubi podróżować i znajdować nowe zajawki, na przykład: teatr komedii, gra na gitarze, planszówki. W pracy najbardziej stawia na wywiady, felietony i historie, które wychodzą poza ramy weekendowej piłkarskiej łupanki. Ogląda przede wszystkim Ekstraklasę, a że mieszka we Wrocławiu (choć pochodzi z Chojnowa), najbliżej mu do dolnośląskiego futbolu. Regularnie pojawia się przed kamerami w programach “Liga Minus” i "Weszlopolscy".

Rozwiń

Najnowsze

Ekstraklasa

Hiszpania

Polowanie na czarownice w Realu Madryt. Kto jest winny?

Patryk Stec
3
Polowanie na czarownice w Realu Madryt. Kto jest winny?

Komentarze

38 komentarzy

Loading...